Laugardagsmorgun og P1 malar í bakgrunninum

Laugardagmorgunn, hlusta á lagið sem Guðni Már sendi mér áðan, Fallegt.
Hurðin er opin út í garð, og ég er í eldhúsinu mínu með rauðu tölvuna.

Múmin liggur á eldhúsborðinu hérna við hliðina á mér, hann má það ekki en putt, það gerir ekkert til.
Ætti eiginlega að vera að taka til, en nenni því bara ekki. Það er bara best að sitja hérna smá á náttfötunum og njóta morgunsins.

Gunni er að gera eplamost fyrir vetruinn, það var týnt eitt ton af eplum á eplaplantekrunni í ár. Þegar hann kemur heim fer hann að gera veislu fyrir nágrannana, þá verð ég sem betur fer farinn til Kaupmannahafnar

Iðunn liggur í garðdyrunum og er svo falleg í birtunni þar.

Lappi tittlar hérna í kringum mig og veit ekki hvort hann er að koma eða fara.

Sól og Lilja sitja g horfa á barnaefnið inni í stofu. Ég er að drekka besta te í heimi, Asham te. Það er frá Indlandi og það er góð orka í því. Bændurnir sem rækta þetta te, fá þann pening sem þeim ber fyrir afurðina. Það er mikilvægt til að geta notið þess að drekka það.

Hugur minn leitar til Burma, ég verð svo glöð þegar ég heyri að þjóð tekur sig saman og ræðst á móti, einræði, kúgun, og ofbeldi. Það er besta leiðin.Það krefst fórna en hugur samfélagsins er tilbúinn. Í Afganistan og Iraq voru aðrar þjóðir sem réðust inn og gerðu verkið fyrir fólkið, hvað svo.
Ég held að það sé alltaf best þegar fólkið gerir þetta sjálft, því þá er það tilbúið til að takast á við það sem framtíðin ber. Þegar aðrir gera hlutina fyrir fólk, er að mínu mati aldrei gott. Það er eins og að hoppa yfir mikilvægan hlekk, hugur samfélagsins þarf að vera tilbúinn.

Þetta dæmi minnir mig svolítið á baráttu svartra í Afríku, Nelson Mandela sem sat í fangelsi að mig minnir í 27 ár,
Aung San Suu Kyi hefur setið í stofufangelsi í mörg ár. Þremur árum eftir að svartir í Afríku brutust fram með sín réttindi og þjóðir heims stóðu með þeim varð Mandela forseti Afríku, hvað ætli gerist í Burma.


 Sendi þeim Ljós og Frið og baráttu orku héðan úr eldhúsinu mínu.

Það þarf ekki að fara langt til að finna fordóma og fyrirlitningu til þjóðar. Hérna í Danmörku eru miklir fordómar til Grænlendinga. Tengdadóttir mín hún Alina er hálf grænlensk, henni liggur mikið á hjarta að hjálpa til við að fá dani til að opna augu sín frá hjartanu til grænlendinga í staðin fyrir að sjá þjóðina frá fyrirlitningunni. Í dag fer ég og Sigyn dóttir mín að sjá hana syngja um landið sitt og þessa baráttu sína í Betty Nansen leikhúsinu í Kaupmannahöfn.

Annars er lífið bara gott, kroppurinn minn er eitthvað að krefja athygli þessa dagana, enda ekki skrítið hef ekkert sinnt honum sérstaklega vel í mörg ár. Er í einhverjum rannsóknum, svoleiðis hef ég aldrei upplifað áður. Ég hef einu sinni legið að spítala , þegar það þurfti að sauma liðbönd hjá mér þegar ég var ca 25 ára. Svo núna fæ ég nýja lífsreynslu til að gera mig að betri manneskju, og þá fæ ég skilning á aðra hlið í þessu lífi. Það verður áhugavert. Þetta líf gefur alltaf nýja möguleika.

Megið þið hafa það gott á þessum fallega laugardegi

 

AlheimsLjós til ykkar

Hvað sameinar okkur ?

 

 

 

 

Það er tími til komin að ég fari að skrifa aftur blogg !

 

 

Ég hef haft svo mikið að gera við margt skemmtilegt !  Fjölskyldan er nú sameinuð og í gær buðum við Gunni, Sigga, Sigyn og Sól börnunum okkar, og Alina og Albert tengdabörnunum okkar og Lilju og Aron barnabörnunum okkar til Svíþjóðar ! Við tókum lest til Malmö. Fórum á Listasafnið, sáum þar góða sýningu með David Shringley.

Við borðuðum svo á Listasafninu. Þetta er góður veitingastaður, mæli með honum. Þarna var spiluð lifandi músík. Sem sagt ósköp notalegt !

Annars fara dagarnir í hitt og þetta. Erum að gera fullt við húsið, hjálpa Sigyn og Albert með krakkana og margt annað.

Ég heyri oft fólk sem hefur helgað sínu lífi Kristinni trú, segja um hvað það var sem breytti lífi þeirra. Þetta finnst mér oft mjög áhugavert. Núna langar mig að segja hvað það var sem fékk mig til að finna mína leið í kærleikann. Eða eins og oft er kallað að vera esoterisker.

Þetta gerðist fyrir nokkrum árum, kannski svona 5 til 6 árum. Ég hef alltaf verið trúuð, en ekki aðhyllst neina kirkju, eða söfnuð. Heldur eins og margir myndu segja ég hafði mína trú, og svo kemur alltaf á eftir, en ég trúi ekki á neinn hvíthærðan mann sem hægt er að kalla Guð !

Ég sem sagt var bara sátt við lífið og tilveruna, og sá lífið með mínum augum, oft út frá hinum og þessum persónulegum plönum. En ég vil meina að ég hafði mikinn Kærleik í mér til alls lifandi.

Svo sá ég einu sinni að það átti að vera fyrirlestur hérna í samkomuhúsinu um hvaða þýðingu múskinn hefur haft á andlega þróun mannkyns. Vinkona mín ætlaði að fara og vildi hafa mig með. Ég var svona á báðum áttum, enda sama dag átti að vera opnun í gallerí þar sem ég var einn af sýningarstjórunum, og tíminn mjög knappur til að ná báðum hlutunum ! Ég lét þó til leiðast, þó svo ég hafi einhversstaðar ekki viljað fara.

Fyrirlesarinn heitir Niels Brønsted. Ég sest inn bara ansi cool. Flestir í þessu bæjarfélagi vita hver ég er vegna ýmissa uppákoma sem ég hef staðið fyrir og sem hefur vakið athygli á þessum dásamlega bæ. Þannig að maður kemur inn og er bara ansi cool.

Ég sest á fremsta bekk og fyrirlesturinn hefst. Þetta var þannig byggt upp að það var spiluð músík sem hafði haft hvað mest áhrif hverju sinni í að lyfta meðvitund fólks á hverjum tíma í gegnum aldirnar.

Það var ekki komið langt inn í efnið þegar eitthvað brestur í mér sem var svo cool og ég byrja bara að grenja og grenja, og ég gerði það allan fyrirlesturinn, svo mikið að ég þurfti að halda niður ekkanum svo ég myndi ekki stynja yfir allan salinn. Þetta var í raun alveg hræðilegt, því ég gat ekki stjórnað þessu. Svo rétt áður en fyrirlestrinum líkur lauma ég mér út, eins og maður getur nú laumað sér út frá fremsta bekk, allur út grátinn.

Ég  fer heim og er eiginlega alveg uppgefinn og skil ekkert í neinu, gleymi þessu svo bara og lífið heldur svo áfram.

Einn daginn er ég svo í skólanum og Lena sem var með mér og Morten til að byrja með myndlistaskólann kemur með bækling og segir við mig , hvort við eigum að byrja í þessum skóla Esoterisk skole Skandinaven !

Nei segi ég og hendi bæklingum til baka til hennar. Um leið og ég gerði það þá veit ég svona eins og gerist og gengur að það er það sem ég á að gera þó svo að þetta sé algerlega óskrifuð bók fyrir mig. Ég tek bæklinginn aftur , hringi inn og læt skrifa mig inn í næsta skólaár. Þetta var tveggja ára nám. Ótrúlega spennandi finnst mér.

 Við lærðum hugleiðslu, esoteriska stjórnmála og samfélagsfræði, esoteriska trúarbragðarfræði, esoteriska sálfræði  esoteriska heimsspeki og esoteriska anatomi.

Þetta nám gerði að ég fékk dýpri og nýja sýn á allt, hlutir hafa fleiri víddir, allir hlutir hafa fleiri víddir.

Ég kláraði þetta nám og er í mínu lífi Esoteriker  inn í hjartað og í mínu daglega lífi.

Ég vil meina að það sem er mikilvægt sem bæði Kristinn, Esoteriker og í raun hver trúar sem er sé okkar skilda að gera allt sem í okkar valdi stendur til að hjálpa meðbræðrum okkar og systrum (einnig dýraríkinu, plönturíkinu og mineralríkinu)  sem ekki hafa það eins gott og við hérna á jörðinni. Fyrir mér er ekki aðalatriðið hverrar trúar manneskja er, því það eru margar leiðir til Guðsríkis, heldur hvort viðkomandi hefur Kærleikann í sér, og það hafa flestir meðvitað eða ómeðvita.

Sennilega væri best að við saman  styddum hvert annað og fókuseruðum á hvað það er sem við eigum sameiginlegt en ekki hvað það er sem skilur okkur að. Það er í raun og veru það sem er mikilvægast fyrir allt mannkyn, ef alltaf ef fókuserað á það sem aðskilur okkur, verða áfram styrjaldir, fordómar, hatur og ......

 Hvað er það sem sameinar okkur  gaman væri að hugsa svolítið um það og senda því hugsun!

AlheimsLjós til ykkar

 

 

Að flytja fjöll !

 

Ég horfi nú ekki oft á sjónvarpið, en í síðustu viku horfði ég á átakanlegan þátt

”Kvinden med aberne” . Þetta var  barátta ungrar danskrar konu Lone Dröscher Nielsen fyrir lífi þessarar dýrategundar. Hún var með 600 orangutanger í garðinum hjá sér sem hún passaði og fóstraði. Garðurinn hennar er risa stór að sjálfsögðu og er í Borneo i Indonesien.. Hún er eiginlega móðir allra þessara manneskjuapa.

Flesta fékk hún þegar þeir voru pínu ponsu litlir, en sumir komu líka stærri. Hún er með fólk í vinnu að sjálfsögðu því  þetta var mjög mikil vinna.

Hún vinnur sjálf næstum allan sólarhringinn.

Á kvöldin sá maður að hún og aðrir sem unnu þarna voru inni í húsinu með fullt af litlum apabörnum í litlum plastkörfum sem voru eins og lítil rúm. Það voru apabörn út um allt. Hún hafði eitt stórt vandamál, hún hafði enga peninga til að reka þetta áfram. Hvað gerir maður þá ?

Hún fór á milli staða til að fá hjálp hjá hinum og þessum samtökum, að lokum vildu WSPA styðja hana í allavega eitt ár, hvað gerist svo? Það sorglega er með þessa aba er að ef ekki verður gert neitt til að bjarga þessum stofni þá deyir þessi apategund út eftir 15 ár.

Borneo og Sumatra er eina svæði sem er mögulegt fyrir þessa apa að lifa villt, en svæðið minnkar og minnkar dag frá degi, vegna þess að Indónesiska ríkisstjórnin samþykkir að það svæði sem er rutt sé til að planta pálmaolíutrjám.

Sum svæðin voru bara orðin vatnasvæði því trjánum hafði verið rutt í burtu til að planta pálmaolíutrjám, en svo hafði það flosnað upp. Það þarf mikið að trjám til að nýta (sjúga upp) allt það regn sem kemur á þessum svæðum, og þegar það gerist ekki myndast vatnasvæði.

 

Lone hafði áður verið gift með manni sem kom frá þessu svæði, en hjónabandið gekk ekki upp, því hún vildi ekki fá börn. Hún sér þetta verkefni sitt sem Lífsverkefni sem tekur alla krafta, og litlu apabörnin taka allan tímann.

Ég get séð og það kom fram í þættinum að hún desperat reynir að finna villt svæði til að láta þá apa sem var búið að þjálfa til að bjarga sér úti í náttúrunni, út í náttúrunna aftur. Það var bara alveg ómögulegt því ekkert svæði er eftir, þannig að allt er yfirfullt af þessum manneskjuöpum, og stöðugt koma fl. og fl. Þetta er ótrúlega hetjuleg barátta hjá einni manneskju.

Hún kynnti okkur fyrir einum apa, sem var kvenapi. Man ekki hvað hún heitir. En saga hennar var átakanleg. Hún hafði verið notuð í vændi. Allt hár var rakað af kroppnum hennar, og svo var hún hlekkjuð við vegg á einum fætinum. Svo lá hún á gólfinu og var seld þurfandi mönnum inn á hana ! Það tók langan tíma að láta hana treysta aftur, en enn þann dag í dag var hún hrædd við menn.

Þetta skal mig í hjartað. Sumt fólk er því miður ekki komin lengra í þróuninni en sum dýr, en hafa þó ákveðin þroska og illsku sem er í manneskjunni, sem gerir þetta fólk  er mikið hættulegra og dýr eru.

Það var oftast lókalfólkið sem hafði samband við Lone af því að þau höfðu “fundið “ apabarn ! Lone átti erfitt þegar hún fór að ná í þessi apabörn, því hún vissi að móðirin hafði verið drepinn. Apamömmur skilja aldrei eftir sig börnin sín, fyrr en þau er 7 ára.

Hún reyndi að útskýra fyrir fólkinu að þessir apar hefðu tilfinningar og finndu sársauka eins og við og í raun væri þessi apategund með heila sem væri líkastur heilanum í manninum.

Við vitum að 15 prósent af öllum dýrategundum í heiminum eru í mikilli útrýmingarhættu. En við vitum ekki hvaða tegundir eru mikilvægar í keðjunni til að halda lífi á jörðinni.

Það er ógnvænlegt !

Einstein sagði að ef býflugur deyja út, þá deyr mannkynið út fjórum árum seinna !

Býflugur frjóvga blómin sem eru mikilvæg í lífskeðjunni.

Ég ætla að biðja ykkur sem lesa þetta að hjálpa mér á mjög einfaldan hátt til að hjálpa Lone og þeim sem vilja að dýrin systur okkar og bræður fái betra líf , betri meðferð á jörðinni.

 

 

Ef þið ímyndið ykkur að það streymi orka frá ykkur, með Ljósi og Krafti á milli þriggja punkta í þríhyrning !

Einn punkturinn er WSPA sem eru stór samtök dýraverndunarsinna um allan heim, annar punktur er Greenpeace sem berst fyrir náttúrunni og verndun dýra og þriðji punkur er Lone Dröscher Nielsen og starf hennar fyrir lífi þessarar dýrategundar.

 

Þetta er mjög einföld leið til að hjálpa, og trúið mér þetta hefur áhrif !

við vitum öll að hugsun hefur kraft í sér sem setur hluti af stað,

Hugsun er orka, það er hægt að nota hana til að hjálpa, eins og bænin.

Með bæninni biðjum við um hjálp, með því að gera þetta hjálpum við sjálf til að hjálpa,

en orkan kemur í þessu tilfelli frá Almættinu.

Við getum líka til að vera viss um að það sé rétt sem við gerum sagt í huganum.

“ Megi þetta gerast eftir guðdómlegum lögum og reglum”

Þá gerist það sem á að gerast

raskar ekki því sem örlögin vilja.

Ef Þessi dýrategund á að deyja út, en hreinlega tími þess sé búinn hérna á jörðinni,

það gerist það sem á að gerast!

 

 

Vonandi verðið þið við þessari bón minni, því mikið liggur við Ef þið viljið vita meira um þessa konu og baráttu hennar er hérna linkur á hana

http://www.orangutang.dk/ 

 Megi AlheimsLjósið streyma í gegnum ykkur til þeirra sem eru í nærveru ykkar

Ég á nágranna sem er mjög sérstök !

 

 

Þegar við fluttum hingað fyrir 11 og hálfu ári kom hún eins fljótt og hún gat inn í lifið okkar. Ef hún heyrði að það væru gestir kom hún hlaupandi um leið, og tók þátt í selskapnum !

Hún var hérna hjá okkur í tíma og ótíma. Við áttum ansi erfitt með að átta okkur á henni í byrjun og enn þann dag í dag á ég stundum erfitt með að átta mig á henni !

Hún kom stundum með svona einkennilega hluti eins og : þið skuluð ekki láta ykkur bregða þó svo að ég sé í baðinu hjá ykkur þegar þið komið heim humm, maður brosir bara og heldur að þetta sé djók, en ekki aldeilis þetta hefur hún gert hjá öðrum nágrönnum, og líka bara farið inn og notað símann án þess að fólk sé heima.

Hún er að mörgu leiti alveg rosalega klár en á öðrum sviðum mikið öðruvísi.

Hún er algjör dýramanneskja og garðmanneskja, þar höfum við getað spjallað saman um sameiginleg áhugamál og er það oft ansi gaman, nema það er eiginlega bara hún sem talar !

Við vorum einu sinni með fullt af hænu ungum í  hænsnagarðinum ! Á þeim tíma var alveg rosalega mikið að gera hjá mér en ég sá að dag frá degi hurfu hænu ungar, og ég sá líka að þeir komust einhvernvegin út úr hænsnagarðinum. Ég gerði svo sem ekkert í því , svona er jú lífið hugsaði ég. En á hverjum degi þegar ég kom út í garð var hún þar og alveg miður sín yfir þessu . Ég fann að ég varð pirraðri og pirraðri en sagði ekki neitt !

Einn daginn komum við heim ég, Sól og vinkona hennar, við förum út í garð og týndum epli handa kanínunum. Ég naut þess að hafa smá pásu og njóta augnabliksins.

Kemur þá nágranni og segir að ég verði að gera eitthvað við þessu með ungana, því það séu ekki svo margir eftir !!!

Ég varð einu orði sagt alveg brjáluð, ég sagði margt miður fallegt og ég heyrði orðin, „öskrin“ koma niður frá maganum. Annar nágranni sem heyrði þetta var að spá í að koma og skerast í leikinn því hún hafði aldrei heyrt svona frá mér !

Nágranni fór að gráta undan látunum og orðunum frá mér, en mér var algjörlega sama ! Rauk inn með litlu dömurnar sem hafa örugglega ekkert skilið neitt í neinu!

Það sem ég held að hafi gerst var að auðvitað hafði hún rétt fyrir sér, en ég gat ekki horfst í augu við það ! Allur pirringur sem ég hafði haft til hennar í gegnum árin kom fram. En hún hafði rétt fyrir sér ég hefði átt að finna út hvar ungarnir komust út og laga það.

Svo liðu nokkur ár og ég sá hana eiginlega aldrei ! En á tímabili plöntuðum við runna á milli hennar garðs og okkar garðs. Runninn var að verða ansi stór og flottur. Einn daginn kem ég heim og fer út í garð, eitthvað finnst mér þetta allt skrítið og tómt þarna hjá matjurtargarðinum okkar. Tek ég þá eftir að runninn er alveg klipptur niður, og allt hreinsað og fínt í kringum hann. Ég fer inn til Gunna og spyr hann hvort hann hafi klippt runnann ? Nei það hafði hann ekki, það gat ekki verið neinn annar en nágranni. Gunni fer yfir til hennar og spyr hana pent hvort hún hafi gert þetta. JÁ segir hún og sallaróleg, runninn skyggði á plönturnar mínar. Hún gat ekki séð að þetta væri ekki í lagi og við hringdum til sveitafélagsins (sveitafélagið á húsnæðið)og þeir lofuðu að tala við hana, sem þeir gerðu. Runninn er núna stór og flottur.

Einhveratíma á þessu tímabili mæti ég henni á göngu, og það verður einhvernvegin vandræðalegt í kringum þessa mætingu, eigum við að heilsast eða hvað. Ég vel að ganga til hennar og gefa henni knús. Hún verður mjög ánægð, grætur pínu og við ræðum þessi mál. Við vorum að sjálfsögðu ósammála um margt en við gátum og ákváðum að tala saman af og til.

Fyrir 6 árum fengum við kisu sem vinkona okkar fann úti á einhverjum akri, litill sætur kisi sem við skýrðum Fredrik. Hann er alveg dásamlegur allir eru í raun voða hrifnir af honum því hann er svo kelinn og sætur.

Fyrir tveim árum hverfur Fredrik og við erum svona alltaf af og til að leita að honum. Þetta var um vetur og við vorum ansi áhyggjufull. Það liðu nokkrir mánuðir og við sáum hann ekki. Um vorið byrjaði hann að koma af og til inn í garðinn okkar þegar við kölluðum.

Einn daginn er ég að spjalla við nágranna yfir runnanum og segir hún svo allt í einu : Fredrik er fluttur yfir til mín og svona er það bara !! Ég verð alveg hvumsa og veit eiginlega ekki hvað ég á að segja. Hún segist hafa gefið honum að borða allan veturinn og hann byggi nú hjá henni. Ég fer inn og ræði þetta við Sólina sem verður að sjálfsögðu mjög leið. Ég fer aftur yfir til nágranna og segi henni að þetta sé ekki í lagi og margt margt annað, en án þess að verða reið ! Hún vill ekki hlusta á neitt, þar til ég segi að ef hún ekki lofi mér að hún ekki gefi honum að borða þá verði hann inniköttur, eða hann verði settur í ól . (hann er algjör útiköttur) Hún mumlar verður reið grætur og allt mögulegt, en ég stend fast á því sem ég segi þar til hún lofar að nú sé  það stopp með að fóðra hann.

Við höfum reynt allt til að venja hann inn til okkar en það hefur ekki  tekist. Hann kemur af og til og sefur inni og hann kemur líka alltaf þegar við köllum á hann. Það er sem sagt komið eitthvað rugl í litla heilann „“hvar á ég heima“

Við fengum svo Ingeborg um daginn ný kisa fjögurra ára, voða sæt. Hún slapp út fljótlega eftir að við fengum hana. Eftir tvo daga settum við auglýsingu hjá kaupmanninum. Daginn eftir birtist nágranni með Ingeborg !! Halló hugsa ég hvað er í gangi. Hún kemur inn og hún talar og talar. Við erum að sjálfsögðu mjög þakklát yfir að hún kom með Ingeborg . Ég vil taka það fram að nágranni á 7 kisur fullt af kanínum og hömstrum.

Þegar hún var hjá okkur að ræða um kisur og kisur sagði hún svona inn á milli. Fredrik býr hjá mér og ég læt bólusetja hann (minnir að það heiti það á íslensku) og hann fær líka ormalyf hjá mér. Ég verð paff og segi, við gerum það líka, þannig að hann fær tvöfaldan skammt !

Hugsa mig svo smá um og segi, það er þá þannig að þú gerir það í framtíðinni, svo hann fái ekki tvennt af öllu !

Ég hef verið að hugsa mikið um þettað allt saman, þetta er í raun margra ára krísa á milli mín og hennar.

Ég get líka setið hérna og horft á fréttir í sjónvarpinu og rætt um hvernig standi á því að mörg löndin í miðausturlöndum geti ekki fundið út úr því að vera nágrannar !

Ætli það sé ekki best að hver byrji á sjálfum sér.

Ég held hreinlega að þetta sé eitt af frábærri verkefnum sem ég hef fengið í þessu lífi að fá hana sem nágranna, því hún hlustar hreinlega ekki og hefur engar grensur  á sama stað og ég.

Það er að sjálfsögðu algjörlega hennar mál hvað hún lærir á þessum samskiptum !

Þessar hugsanir komu í raun upp í dag hjá mér þegar ég var að keyra bæði til og frá vinnu. Ég var að hugsa um krísuna í miðausturlöndum, sérstaklega í Ísrael. þá komu þessar minningar upp milli mín og nágranna, sem er líka nágranna krísa, ólíkar persónur, hugsanir, kultur og margt annað að sjálfsögðu í minni skala en krísur á milli landa.  En hugsunin hjá mér var mjög skýr að hver á að byrja á sér, það er fyrsta skrefið í áttina að hinu eina Lífi. Ástæðurnar fyrir að ég hugsaði um Ísrael eru margar, en ein af þeim að ég fer kannski þangað í maí mánuði. Ég veit það betur eftir tvær eða þrjár vikur.

AlheimsLjós til ykkar allra

Við hendum stundum bara þessum rusla kisum, eða hvað ?

 

Jæja, þá var ég að klára fréttabréfið og er búinn að senda það út ! læt það líka inn hérna með von um að þið lesið það þó svo að þetta sé á dönsku ! Mér er kisan mjög hugleikinn, við eigum fjórar kisur. Alex sem er 12 ára og fannst í plastpoka  undir göturist í Kaupmannahöfn  með einum öðrum kettlingi, Múmín 8 ára sem við fengum á bóndabæ , Fredrik 6 ára sem fannst úti á akri aleinn og pínku ponsu lítill og Ingeborg 4 ára sem átti að láta svæfa en okkur var boðin hún áður.

Allt er gott, haustin eru falleg.

Ég elska þegar sólin lækkar á lofti og skuggarnir verða langir.

Laufblöðin á trjánum hafa þvílíkt ljósaspil að það er unun !

Fer til Þýskalands á morgun þannig að ég óska ykkur öllum

fallegrar helgi !

AlheimsLjós á línuna

 

Nyhedsbrev August 2007    

 
6 killinger blev smidt af i en papkasse, på perron!

Ja, nu er det tid til en ny dyreart! Igennem vores meditationer fornemmer vi, at det aktuelle dyr er katten.

Kære brødre og søstre!

Håber, at I alle har haft en god og berigende sommer i alle henseender.

Nu er det katten, som har behov for vores opmærksomhed og energi. Vi ved, at i Danmark kommer der en svær tid for katten, men det gør der også i andre lande!

De katte, som er hjemløse og de katte, som har haft et hjem, men ikke har det mere af forskellige grunde, er dem, som har behov for vores hjælp nu.

For mere end 4.000 år siden, begyndte nogle egyptiske vildkatte og datidens mennesker, at drage fælles nytte af hinanden. Katten har været med til at holde rotter og mus nede, hvilket der har været stort behov for.

Der har været katte i Danmark i ca. 1800 år.

I Danmark er der i dag omkring 650.000 familie-katte.

Nu er katten mere som kæledyr end noget andet!

Vi anskaffer os kattekillinger som aldrig før, men desværre er beslutningen ikke altid gennemtænkt! Det er som om, at alle ikke er klar over det store ansvar som denne beslutning indebærer.

 Katte kan leve i mange år.

Vi kender alle sammen historien om sommerhus-katte. Pludselig en dag, står den ved sommerhuset og tigger om mad. Eller måske er man selv faldet for en dejlig lille ”tilovers-kat” i nabolaget. Et sødt og hyggeligt ferietilbud til sommerfolket . Desværre er der mange, som tror, at katten kan klare sig selv, når ferien er slut. Det kan den ikke. En kat, som er vant til at blive fodret, kan ikke overleve vinteren, den dør af sult og kulde i vinterens løb. Dette er mange kattes skæbne i Danmark og andre steder i verdenen!

Katte bliver også brugt til forsøg.

“Katte afviger ikke fra andre forsøgsdyr, når det gælder behovet for naturlig adfærd: have samvær med artsfæller, røre sig og blive stimuleret af sanseindtryk og oplevelser.”
De fleste forsøgsdyr har imidlertid ingen eller ringe mulighed for dette – trods det faktum, at der i Lov om Værn af Dyr står, at ”enhver, der holder dyr, skal sørge for, at de behandles omsorgsfuldt, herunder at de huses, fodres, vandes og passes under hensyntagen til deres fysiologiske, adfærdsmæssige og sundhedsmæssige behov i overensstemmelse med anerkendte praktiske og videnskabelige erfaringer”. Skulle man følge ”anerkendte, praktiske og videnskabelige erfaringer”, når det gælder dyrenes adfærdsmæssige behov, så skulle det være forbudt at holde forsøgsdyr under de forhold, de i dag lever under!

Katte der indgår i forsøg sidder som hovedregel opstaldet under beskæmmende forhold: et bur fremstillet af metalplader, to metalskåle til mad og vand (ofte monteret på indersiden af lågen) og til tider en mindre hylde placeret oppe i den bageste del af buret. Europarådsdirektivet om beskyttelse af dyr, der anvendes til forsøg og andre videnskabelige formål foreskriver, at et bur til en voksen kat skal være mindst 0,2 m². Der er altså ikke noget, der forhindrer forsøgsinstitutterne i at købe bure af betydeligt større dimensioner, men det er de færreste, der vil betale denne merudgift.
I tiden op til de skal indgå i forsøg, er der mulighed for at lade killinger gå sammen i større rum, hvor de også kan have legeredskaber. Når forsøget påbegyndes, bliver kattene imidlertid som hovedregel isoleret i hver deres bur.
Voksne katte sidder alene fra det øjeblik de ankommer til forsøgsinstituttet. Når en kat indgår i forsøg, kan der være behov for at foretage analyser af kattens urin og fæces (se senere) eller katten kan være blevet påført skader eller defekter der gør, at den har ændret adfærd, f.eks. at den ikke kan gå, ikke kan holde på urinen eller lignende. Det betyder, at kattene ikke kan opholde sig i samme bur.

I grundforskningen anvendes katte i særlig høj grad i neurobiologiske forsøg, mens de i den veterinærmedicinske forskning bl.a. indgår i forsøg, der vedrører Feline Immunodeficiency Veries (FIV – populært benævnt katte-aids), som dog også bruges som model for Human Immunodeficiency Veries (HIV).
I FIV-forsøg lever kattene i forsøgsinstituttet i meget lang tid, så udviklingen af sygdommen kan følges. I de neurobiologiske forsøg kan katten meget vel have opholdt sig på forsøgsstedet længe, men når forsøget går i gang, bliver katten ofte aflivet, medens den endnu er bedøvet. Ved en række andre forsøg følges kattene over lang tid som f.eks. i søvnforsøg og visse hjerneskade- eller rygmarvsforsøg.
Katte anvendes også i foderforsøg. Nogle mennesker tror noget naivt, at sådanne forsøg blot består i, at man skal konstatere, om katten bedst kan lide maden i madskål A eller i madskål B. Det er imidlertid ikke tilfældet. Foderblandinger med højt eller lavt indhold af en lang række stoffer og i forskellige

 

blandinger afprøves på kattene i længere varende forsøg. Der opsamles urin og fæces fra kattene, så man kan undersøge hvor meget eller hvor lidt der udskilles af alle disse stoffer og endelig tages der blodprøver.
Når der skal opsamles urin og fæces fra en kat skal den opholde sig i et såkaldt metabolismebur. Burets bund består af en metalrist, hvorigennem både urin og fæces kan passere og opsamles i en bakke nedenunder. Katten har derfor ingen mulighed for at tildække sine efterladenskaber med grus eller andet. Stort set alle dyr er meget omhyggelige med enten at besørge bestemte steder og/eller at tildække det, de kommer af med. Det er meget stressende for et dyr, ikke at kunne følge dette adfærdsmønster, og bl.a. for kattene betyder det, at de ”holder sig” i meget lang tid. Det resulterer igen i lange ophold i metabolismeburene og det påvirker deres velbefindende. “

http://www.forsoegsdyrenes-vaern.dk

 

Vi mener, at når et dyr lever under megen smerte og angst i sit liv, så har det indflydelse på dets æteriske legeme, hvilket har en negativ påvirkning på dyreracens udvikling! Hver dyreart har sit æteriske legeme og når mange af dyrearten bliver udsat for meget i sit liv, har det indflydelse på hele racen. Det som vi kan se i Alice Bailey bøgerne er, at alle naturrigerne er en del af universets substans, der er koordineret med planetarisk substans - og udgør således det videnskabelige grundlag for enhed. Vi mener, at når menneskets æteriske legeme er en integreret del af den planetariske Logos` æteriske legeme, må dyrenes æteriske legeme også være det. Det vil sige, at når vi udsætter Jordens dyr for overgreb, har det ikke kun indflydelse på det enkelte dyr, men på hele den Guddommelige Plan.

 

Se ordbog fra visdomsnetted :Æterlegeme
Æterlegemet, den æteriske dublet, vedantinernes prana-maya-kosha, er det grove fysiske legemes “genpart” af æterisk materie og tilhører altså det fysiske plan. Det fungerer som legeme for prana, livskraften, og beliver derfor kroppen med vitalitet. Det er æterlegemet, der under søvnen opbygger og fornyer det fysiske legeme. Det er gråviolet eller blågråt af farve og gennemtrænger det fysiske legeme, men strækker sig i alle retninger et par tommer ud over det og omgiver det som en bræmme, der kaldes sundhedsauraen. Den udgør endvidere kroppens elektromagnetiske aspekt, der fungerer som kroppens og nervesystemets skabelon og som overfører af bevidsthedsimpulser indefra følelses- og tankelivet og udefra den omgivende fysiske verden. I den ældste åndsvidenskabelige litteratur, f.eks. i Den Hemmelige Lære, kaldtes det astrallegemet og linga aharira, hvilket sidste dog i hinduernes filosofi er et meget mere omfattende begreb. Ved det fysiske legemes død trækker æterlegemet sig ud af det fysiske legeme, men holder sig svævende over det som en død og tom skal, der langsomt opløses, efterhånden som det fysiske legeme går i opløsning. Clairvoyante mennesker – eller mennesker med æterisk syn – kan se disse “skaller” svæve over gravene på kirkegårdene, og det har været årsag til mange beretninger om kirkegårdsspøgelser. Alene af denne grund anbefales ligbrænding.

 

   Det er ikke bare svære tider for katten i Danmark, katten har det svært mange steder i verdenen.

I Asien og Kina, er katte meget hård udsat til fordel for pelsindustrien! Millioner af katte lider en pinefuld død til dette formål.

I Danmark blev import af hunde- og kattepels forbudt i slutningen af 2003 og lignende forbud eksisterer allerede i Belgien, Frankrig, Grækenland og Italien.

Katten har, som tidligere nævnt, været sammen med menneskeheden i meget, meget lang tid - og har igennem lange perioder haft funktion som rotte- og musebekæmper, hvilket har været meget vigtigt for menneskets overlevelse på jorden. De sidste år er kattens funktion lidt anderledes, vi ser skævt på deres instinkt, at fange smådyr, hvilket faktisk ligger i deres natur. Det er vigtigt, at vi ser katten i dens helhed både som værende et kæledyr - og for kattens udvikling, er det en stor hjælp at være omkring mennesker; men det skal også accepteres, at katten har den anden natur, som stadigvæk kan være en stor hjælp i Planen. Vi bruger uhyggelig meget gift til at bekæmpe rotter og mus, den gift forsvinder ikke bare, den siver ned I naturen og forgifter vores Jord. Der er det muligt, at bruge katten som den økologiske bekæmpelse. Dette har miljøstyrelsen også fået øje på, se flg. link:

 http://www.mst.dk/Vand/Rottebekaempelse


Kære brødre og søstre, da vi er meget bevist om vigtigheden af dette arbejde som vi alle gør med vores visualiserings arbejde, vil vi bede jer om at udbrede dette arbejde til dem, som I mener kunne være interesseret, så vi kan være flere om at hjælpe vores brødre og søstre i deres udvikling som vi ser som en stor hjælp i hele den Guddommelige Plan.

Kærlighed og Lys til jer alle sammen

 

DEAVEKingdom

gruppen

ég er með lukkustrút í maganum og annarsstaðar líka

 

Helgin var annasöm, mjög annasöm !

Afmæli litla barnsins var haldið með stæl (10 ára). 15 börn sváfu hérna í tjaldi frá laugardegi til sunnudags !

Mikið fjör og mikið gaman. Við tjölduðum 3 tjöldum úti í garði sem var næturstæðið.

Siggi stóri bróðir afmælisbarnsins var til mikillar hjálpar. Hann planlagði skattejagt (fjársjóðsleit) um sveitirnar í kring í hollum, með skattakortið. Erfið og skemmtileg þraut sem tók langan tíma.

 

Við gerðum flotta flotta afmælistertu,

Við gerðum fullt af litlum pizzum,

Við gerðum spaghetti og kjötsósu,

Við gerðum poppkorn,

Við höfðum fullt af nammi,

Við höfðum vatn, djús og huldublómasaft.

Það var horft á eina mynd. Farið í fullt af leikjum, sofnað kl 2,00 um nóttina vaknað kl 6.00

Gerðar voru pönnukökur og heitt kakó. OG svo komu foreldrarnir og náðu í börnin sín !

Sem betur fer er heilt ár í næsta afmæli !

Guðni Már vinur okkar kom um leið og afmælisbörnin kl17.00. Hann var bara eina nótt !

Hann kom inní húsið þar sem öll börnin voru, stór og mikill glæsimaður, gnæfði yfir hópinn og sagði hátt og með miklum myndugleika á dansk, sænsk íslensku: ÉG ER ÍSLENSKI  JÓLASVEININN !!!

Vá var hugsað, frábært afmæli !!! Hann seti lit á lífið eins og hann gerir alltaf með nærveru sinni!

Ég var þreytt þegar ég vaknaði í vinnuna í morgun, en ég finn fyrir svo mikilli tilhlökkun í maganum ! Það er margt sem ég get hlakkað til.

Dóttir mín er að flytja hingað til Lejre með fjölskylduna,  eftir tvær vikur. Fengu hús hérna rétt hjá okkur, frábært hús á frábærum stað. Þetta þýðir að barnabörnin okkar litlu smáu búa rétt hjá okkur, sem er alveg frábært ! Albert maðurinn hennar er ráðinn hjá Gunna (mínum) Það var svo (Ó) heppilegt að einn kokkurinn hætti með næstum engum fyrirvara og Gunna vantaði kokk í vinnu, og hvað gerir maður, ræður tengdason sinn !! (þetta er húsið fyrir unga fólkið )

En það er ekki bara þetta sem gerir það að ég hef strút í maganum !

Ég er að fara á DOCUMENTA í Kassel á föstudaginn til sunnudags með Gunna og vinahjónum okkar John og Metta sem eru líka listamenn og búa rétt hjá okkur

En það er ekki bara þetta sem gerir það að ég hef strút í maganum !

Ég fer í yndislega kvöldgöngu með elsku Sólinni minni og hundunum á hverju kvöldi og við teljum froska þegar við göngum sveitaveginn, ég hlakka til á hverjum degi að fara í þessa túra og ræða allt á milli himins og jarðar við elsku Sólina á meðan hundarnir hlaupa um akrana í kring (það er sennilega mest Lappi sem hleypur um ) Við tökum upp alla froskana og skoðum þá stærðir og kyn. Við ræðum framtíðina, fortíðina, tónlist, lifið þegar maður er 10 ára, lífið þegar maður er 47 ára. Ferðalög og allt ! Það er svo dásamlegt að fá að vera með til að skapa minningar með barninu sínu.

En það er ekki bara þetta sem gerir það að ég hef strút í maganum !
 

Það gæti einnig hugsast að það væri af því að vinnan mín gengur svo vel, við erum að fara að gera kvikmynd um skólann , við fengum styrk frá EU til að gera eiginlega næstum því það sem við viljum ! Getur maður óskað sér betri vinnu.
 

En það er ekki bara þetta sem gerir það að ég hef strút í maganum !

Ég hef í allan dag reynt að finna fram í huganum hvað það er, það er einhver stemming í mér sem ég þekki, en þekki samt ekki. Það að vita hvað þetta er er eins og alveg að koma, en kemur þó ekki.

Það sem ég kemst næst hér og nú er að þetta er hamingja og vissa. Vissa fyrir að lífið er og verður gott . Þetta er voða skrítið en ég held að hér eftir verði Lífið hjá mér gott !!! Jafnframt veit ég að þetta er eitthvað sem ég get ákveðið, það fer að sjálfsögðu eftir því hvernig ég lít hvert mál fyrir sig. En kannski er ég bara þar núna að ég finn þessa lukku, og ég get valið að láta hana vera þarna áfram, eða allavega vil ég halda í þessa tilfinningu því hún er ekki alveg lýsanleg

. Það er eins og allt verði gott, hvernig sem allt fer er það gott og ég verð hamingjusöm.

Birtan er líka öðruvísi en áður, loftið er þynnra og hreinna, þó húsið okkar sé núna eins og alltaf, finnst mér það fallegra, þetta er voða skrítið. Þó svo ég telji upp allt þetta eru .þetta bara orð sem lýsa eiginlega ekki á neinn hátt því sem ég upplifi, en máttlaus tilraun að reyna að útskýra í orðum hvernig ég upplifi þetta!

En sumt á bara ekki að reyna að útskýra, en bara að upplifa !
 

Ljós og Alheimsfriður til ykkar

 

Minningar sem erfitt er að sætta sig við !

 

 

Einu sinni sagði ein góð vinkona mín við mig : Steina þú ert engin alvöru bloggari, alvöru bloggarar blogga á hverjum degi !

Þetta er alveg rétt, ég blogga ekki á hverjum degi, er oft marga daga að mynda hugmynd inni í höfðinu á mér hvað er aktuelt !

Þannig verður það áfram, ég blogga kannski einu sinni í viku, stundum tvisvar, stundum oftar og stundum sjaldnar !

Það er annars ansi mikið um að vera þessa dagana, við erum að fara að gera alveg nýtt baðherbergi, við erum að fara á Dokumenta í Kassel  31 agúst til 2 águst !

Á laugardaginn gista hérna 15, 10 ára rollingar í tjaldi úti í garði . Það verður sem sagt haldið upp á afmælið hennar Sólar með stæl.

Gunni verður með stóra veislu sama dag þannig að ég fór alveg í panik í gær þegar í horfðist í augu við að ég yrði ein með allt liðið !

Hringdi í Sigga minn  og hrópaða SOS (stóri  strákurinn minn sem er fluttur að heiman) Hann kemur sem sagt á föstudagskvöldið og verður fram á laugardagskvöld að hjálpa til. Alina kærastan hans kemur allan laugardaginn og hjálpar til.

Og hann Guðni Már vinur minn kæri kemur á laugardaginn og verður fram á sunnudag (Þá fer hann heim til Íslands) ! Ætli ég láti hann ekki bara vera plötusnúð  á laugardagskvöldinu , það kann hann víst best !

Í síðustu viku sá ég mynd af litlum kettling, þessum hérna:

 

Ég ákvað að skrifa um meðferð á dýrum hjá börnum.

 Ég átti einu sinni kisu, sem hét Kisa.

Einu sinni þegar ég var eitt sumar í Vestmannaeyjum með fjölskyldunni minni þá tókum við Kisu með.

Eitt kvöldið kom Kisa heim og var öll í bensíni, einhver hafði helt yfir hana bensíni, og sennilega (það er bara ágiskun) til að setja í hana eld! Hun var ansi aum og skelfd blessað skinnið, og við fjölskyldan alveg í sjokki.

Ég fékk ansi mikin pirring til eyjabarna á þessum stutta tíma sem ég var þar. Sá einu sinni tvö börn sparka á milli sín lundapisju eins og fótbolta. Ég skarst að sjálfsögðu í leikinn og hellti mér yfir þessi börn !

Ég ætlaði að skrifa pistil á einhver svona hátt !

Svo fóru að koma upp minningar hjá mér sem voru frekar ónotalegar og ég reyndi að ýta þeim í burtu. Sumt er of ömurlegt til að vilja muna, þegar maður vill vera góður. Ég vil vera góð við dýr og ég er eins góð við dýr og mér er mögulegt !

Ég hef alla mína ævi verið mikil dýramanneskja.

Ég á minningu frá æskuslóðum mínum Vík í Mýrdal, þar sem við okkur börnunum hafði verið sagt að ef það kæmu selir á land ættum við að láta vita til einhvers fullorðsins, og eins og við skildum það þá myndu þau fullorðnu bjarga selnum. Einn daginn fundum við kóp á ströndinni og við hlupum að sjálfsögðu upp í bæ og náðum í fullorðin sem kom og lamdi líftóruna úr kópnum. Þetta var alveg hræðileg lífsreynsla fyrir mig og ég man að ég grét alveg óskaplega bæði yfir ýlfrinu í kópnum og líka af því að sjá lífið í þeirri mynd sem það oftast er.

En eins og oft gerist með börn þá verða þau á meðan þau eru börn oft hluti af því umhverfi sem þau alast upp í. Á þeim  tíma var ekki talað mikið um að fara vel með dýrin  !

 Það var venja á haustin að fara að veiða fýl ! Fýll var herramannsmatur að mér fannst þá. Fólk fór í hópum til að berja með priki líftóruna úr þessum ungu fuglum sem gátu enn ekki flogið. Ég fór líka með krökkum niður í fjöru og tók þátt í þessu.

Það var mynd af einni af þessari minningu sem ég átti erfitt með að sjá. Ég man eftir tveim skiptum sem ég var með í svona hópvinnu. Þegar við höfðum svo lamið lífstóruna út úr blessuðum fuglinum þá fórum við inn í Vík og seldum fuglinn. Þetta þótti alveg sjálfssagt og það var engin spurning sett við þessa athöfn. Svona athöfn getur tekið langan tíma og er þetta ábyggilega hræðilegt HRÆÐILEGT fyrir fuglinn.

Ég veit ekki hvort þetta er gert ennþá á svona óhuggulegan hátt, en ég geri ráð fyrir því ! Ef  svo er er tíminn sennilega núna sem þessir hlutir gerast !

Þegar ég hugsa til baka, þá get ég alveg séð að ég var auðvitað bara barn sem gerði eins og hin börnin. Okkur hafði aldrei verið sagt að þetta væri að pína dýr, því fullorðnir gerðu þetta jú líka og hver átti þá að opna augu okkar fyrir því hræðilega sem við gerðum !

Ég get séð þegar ég hef þessa minningu hversu mikilvægt það er að foreldrar ræði svona mál við börnin sín svo að börn framtíðarinnar verði ekki eins miklir villimenn í drápum á meðbræðrum okkar og systrum og við og forfeður okkar hafa verið. Maður þarf að vera meðvitaður um að þó svo börn séu fædd með góðan vilja þá hefur umhverfi og þeir sem umgangast barnið mjög mikil áhrif á hvernig barnið þróast.

Ég elskaði dýr sem barn, ég stal andarunga frá andamömmu til að fara með heim og hafa heima (var samt send til baka með ungan til andamömmu) . Samt er ég með í að drepa dýr þar sem aldrei er sett spurning við hvernig það er gert, ALLIRGERAÞETTA.( það hafa alveg örugglega ekki allir íbúar Víkur gert þetta, en minningin er svona hjá mér )

Fýll þykir herramanns matur í Skaftafellssýslu og ég sem barn borðaði hjá vinum og vandamönnum þegar ég fann lyktina þegar það var fýll í matinn. Ég get séð þegar ég hugsa inn í mig sem þessi litla dásamlega stúlka sem elskaði dýr, að það sem ég ólst upp með  hafði ekki sömu áhrif á mig og það sem kom nýtt inn í huga hennar. Það verður einhvernveginn sjálfsagður hlutur, eitthvað sem við setjum ekki spurningarmerki við, svona er þetta bara !

Hvernig væri að fara með túrista í svona fýladrápsferð !!! Ég er hrædd um að hvalveiðar hrifu alveg úr umræðunni ! Fýllinn er ekki eins magnaður og hvalurinn eða eins sætur og selurinn ! Ég er ekki að segja að eitt útiloki annað, ég er einmitt að segja að eitt útilokar ekki hitt !

Ég skrifa þessa færslu til minningar um þá fugla sem ég var með til að drepa sem barn. Og ég biðst afsökunar af öllu mínu hjarta ! Ég vona að þessi pistill fái fleiri til að hugsa um þessa hluti !

AlheimsLjós til ykkar og fuglasálarinnar  

Móðir Jörð andar út á morgnana , inn á kvöldin.

 

Dagurinn í dag er bara fallegur ! Var að koma heim eftir vinnuna og það er helgi. Fyrsta vikan í skólanum var yndisleg, okkur hlakkaði öllum svo til að hittast.

Það hafði gerst ýmislegt, ein af okkar ungu nemendum sem býr ein og er oft ansi einmanna hafði fengið litin hvolp, Trille ! Hún fær að halda frí fyrstu vikuna til að gefa Trille tíma til að venjast að vera ein smá stund í einu. Einn annar nemandi minn hafði misst móður sína fyrir 14 dögum. Hún er einbirni og mjög náin mömmu sinni. Ekki nóg með að móðir hennar lést þá fékk pabbi hennar hjartaáfall nokkrum dögum eftir að mamman var jörðuð. Þetta er að sjálfsögðu mikið áfall fyrir  G. Hún kom í skólann fyrsta daginn og H. sem fékk hvolp kom líka fyrsta daginn til að sýna Trille. Við tókum öll hjartanlega á móti hvert öðru. Það var kysst og talað. Í eitt augnablik þegar ég sat og horfði yfir hópinn fékk ég sting í magann yfir hversu dásamleg þau eru. Þarna sat G. Og tárin láku niður kinnarnar hennar á meðan sumir voru í kringum hana og hún sagði frá hvernig allt hefði verið í miklum smáatriðu. Rétt hjá henni sat H. með litlu Trillu og þar var líka hópur í kringum hana og dáðist að litla hundinum. Svo gekk fólk svona fram og til baka og tók þátt í mikilli gleði og stórri sorg í raun á sama augnabliki. Ég fann fyrir svo mikilli gleði yfir hversu stórhjörtuð þau eru. Allt er þetta fólk sem á við vandamál að stríða, hafa einhverja fötlun eða eru með lélega sjálfsmynd, en þau gátu verið þarna og upplifað allar þessar tilfinningar og haft pláss fyrir þær.

Ég er ánægð með vinnuna mína !

Mig langar að skrifa svolítið meira (ekki mikið) um reiðina. Ég skrifaði fyrr í vikunni um hvernig ég gaus upp um síðustu helgi.

En ég hef mikið verið að velta fyrir mér í langan langan tíma um þetta með reiðina. Reiðin er í raun orka, sem við(persónuleikinn) eins og straumbreytir getum valið hvernig við notum.

Ég hef mjög mikla orku og hef alltaf haft, og oft hef ég notað hana neikvætt, en nú seinni ár oftast jákvætt. Ég held  að þegar við erum kannski alveg keyrð út af sporinu með reiðina þá sé mikilvægt að skoða þessa orku og ákveða sig hvernig maður vill nota hana. Hún hleypur ekki í burtu, en er þarna og þetta er Guðs gjöf en við í persónuleikanum breytum henni í neikvæð öfl á meðan við ekki vinnum með okkur og notum þessa orku jákvætt. Við reynum oft að loka þessa orku inni í kistunni, og við sitjum á lokinu og pössum að hún komist ekki út, en það er ekki endalaust hægt að sitja á lokinu og þá sleppur hún út og skapar kaos, við söfnum henni saman , troðum henni í kistuna og sitjum og reynum að láta eins og ekkert  sé ! Það væri sennilega best að hleypa henni út og nota hana í eitthvað jákvætt, eins og tildæmis að vera með til að skapa heila hreina Guðdómlega Jörð fyrir og með bræðrum okkar og systrum !   

Það sem ég gerði var að byrja að hugleiða og vinna að bættum heimi. Ég reyni að nota alla þessu orku á eins jákvæðan hátt og mögulegt er. (það tekst sko ekki alltaf) En þegar það gerist að ég missi tökin eins og ég gerði á laugardaginn þá reyni ég að finna út úr hvað liggur á bak við, því það er þarna eitthvað sem ég þarf að vinna á og það sé ég sem möguleika á þroska.   

Fyrir mér Sálin okkar allra  fullkomin, persónuleikinn hefur ýmislegt sem hann þarf að vinna með.  Persónuleikinn er það hljóðfæri sem við spilum á sem manneskjur og það er svo mikilvægt að finna Lífstóninn svo við spilum  saman sem hin stærsta Guðdómlega hljómsveit, konsert sem sameinar allt Líf á Jörðu sem eitt, einn andardráttur með Móður Jörð sem andar út á morgnana , inn á kvöldin.  

 Hljómsveitarstjórinn er almættið, hin hreina orka frá  einum Kærleika til okkar allra og alls Lífs á Jörðu.

Við þurfum að vera meira meðvituð um að það er í raun alveg sama hvað við köllum okkur, íslendinga, dani, svía, Kristna, Gyðinga .....

Ef kærleikurinn er ekki í því sem við segjum  þá  þá tölum við ekki frá hjartanu eða út frá hinu æðra, heldur frá því sem liggur lægra, tilfinningunum  sem stjórna okkur svo oft og láta okkur halda að við séum þau einu sem halda rétt og gera rétt !

 láta okkur sundra en ekki sameina.

Best held ég að  sé að vera meðvitaður um þessa hluti og hugsa áður en við dæmum aðra og okkur sjálf.

Við sem mannkyn erum ekki meiri eða minni en veikasti hlekkurinn, það sýnir hversu mikilvægt það er að taka í hönd bróður og hjálpa honum með, og bróðir tekur í mína hönd og hjálpar mér með !

 Ég sé þessa hluti mjög aðskilda. Sálina, Persónuleikann, tilfinningarnar, hugsunina og líkamann. það sem sameinar þessar einingar er kannski það sem við köllum heilög orka, ég æðra ÉG ið.....

Ég skrifaði í fyrrnefndum pistli að ég hefði heyrt mig tala á tveim stöðum. Þar að segja ég hlustaði á tvær raddir inni í mér sem rökræddu fram og til baka.

Hver var það sem HLUSTAÐI !

AlheimsLjós til ykkar

 

Gamall maður, Einhyrningur, henda og minningar !!

Í dag er fallegur rigningardagur, þörf er á, allt orðið skráþurrt í garðinum.  Sólin litla ástin okkar er komin og farinn. Kom frá Íslandi í gær, og fór til vinkonu sinnar  í sumarhús i við ströndina. Þar verður hún næstu fjóra daga þessi elska með bestu vinkonunum.

Hugsanir mínar hafa verið um minninguna þessa síðustu daga. Minningin , ansi spennandi fyrirbrygði.

Ég var að gera fínt á vinnustofunni minni, henda, henda, henda, Svo kom að verki sem ég gerði fyrir 5 árum, sem fyllir heilann bóndabæ, ég hugsaði og hugsaði. Tímdi ekki alveg, fékk sting í magann, á ég , á ég ekki. Þetta verk er dokumenterað í katalog, flottur fínn bæklingur. Einnig í flottri bók sem kom út í Danmörku í fyrra. Manuel for dansk Samtidskunst !!! Voða flott dokumentation ! En svo koma spurningar, kem ég til með að sýna þetta aftur, hæpið !!  Hvers vegna að geyma og geyma, Þetta er minning, sem ég held fast í ef ske kynni að ég myndi sýna þetta aftur, Verkið hefur verið sýnt  á Charlottenborg, Sophienholm, Hornafirði, Kongsbakka, (Svíþjóð) Hafnarborg. Er það ekki nóg. Jú það er fínt, en hræðslan við að henda einhverju dýrmætu lúrir þarna

Ég geymi og geymi. Útihúsin eru full af einhverju sem ég get aldrei notað aftur, Vinnustofan mín er full af einhverju sem ég et aldrei notað aftur.Hlutir eru í raun eins og hugsanir. Til að hafa pláss fyrir nýjar hugsanir, þurfa gamlar að fara út. Til að hafa pláss fyrir nýju verkin mín þurfa þau gömlu að fara út. Mjög lógiskt !

Ég sem sagt henti verkinu !!!

Var með í maganum allan daginn eftir. En fann svo rónna smám saman læðast að mér. Það þarf að losa sig við til að byrja upp á nýtt.

Við geymum, gömul bréf, við geymum gamla hluti sem hafa enga fúnksjón ! Til hvers ? Til að halda fast í hugsanaform, sem er gamalt. Ef allt lífinu væri  flæði, hlutir, peningar, hugsanir, kærleikur, væru þá þau vandamál sem eru í heiminum í dag ? Ef við sjáum þetta fyrir okkur eins og mynd, allt streymir frá einu til annars, engar stíflur. Allir hafa bara það sem þeir þurfa í heiminum, og ekkert meira ! Ég held að þá væri nóg fyrir alla af öllu !

Ég er svo gjörn á að safna að mér allavega hlutum, sem ég nota pláss og orku í að hugsa um og passa.

Þessu má og þarf ég að breyta.

Henda út, skapa nýtt.

Þegar ég var svo að henda og henda, fann ég handskrifað ljóð eftir Hannes Pétursson, sem ég hafði skrifað upp eftir bók fyrir 16 árum. Þegar ég las þetta yfir sá ég eins og bíómynd þegar ég heyrði þetta dásamlega ljóð fyrst.

Ég sat í eldhúsinu með henni Dísu vinkonu minni. Við vorum að borða kleinur og drekka kaffi. Hún bjó þá rétt hjá Myndlista og handíðaskólanum og ég fór oft í kaffi til hennar. En einu sinni þegar við sátum hver á móti annarri í eldhúsinu hennar þá las hún þetta ljóð upphátt fyrir mig með sinni fallegu rödd, það snerti mig djúpt. Málaði einhyrning á eftir. Minningin er falleg og það er ekkert að því að hafa þessa fallegu minningu í huganum, bara ef hún er ekki þarna aftur og aftur.

 
En stundum erum við bara minningarnar. Minningar sem eru eins og hugsanaform, sem stöðugt sveima í kringum okkur og minna okkur á sig. Halló mundu mig, mundu mig ,mundu mig, og við liggjum og látum okkur dagdreyma um löngu horfnar stundir. Við höldum í raun orkunni, (minningarforminu) föstu. Þá gerist að ég held svolítið skrítið, við hleypum ekki nýrri orku (hugsanaformi) inn. Við stoppum lífsflæði. Við sjáum þetta oft þegar það er slæmt í eldra fólki sem bara lifir í fortíðinni. Það kemur engin ný orka inn, ekkert nýtt flæði. Það eru sagðar sömu setningarnar aftur og aftur og vitnað í gamla daga aftur og aftur. En við yngri gerum þetta líka, stundum í öðrum formum stundum í þessum formum. Sumir kaupa verðbréf fyrir mikla peninga. Sumir safna ofboðslega miklum peningum í bankabækur. Þetta er líka að stoppa flæði. Peningar eru líka orka sem þarf að flæða frá manni til manns, til manns .

Við söfnum hlutum í kringum okkur, sumt þurfum við aldrei að nota, en við stöflum því upp og geymum. Við söfnum minningum í albúm, og notum tíma að skoða og skoða og rifja upp og rifja upp. Í staðin fyrir að vakna upp á hverjum degi, með enga fortíð. Þá er ég ekki að meina bókstaflega. Auðvitað höfum við safnað lífsreynslu í gegnum árin og lífin, en við hugsum of mikið til baka, í staðin fyrir að vera alltaf í flæði, orka fram á við. Ekki orka smá fram og tvö eða fimm til baka.

 Lífið er að mínu mati orka sem flæðir áfram. Allt það sem við höldum að sé svo mikilvægt, er í raun alveg tilgangslaust. Það sem er mikilvægast í þessu lífi er að vera góð manneskja.

 

 

 

Og hvað þurfum við til þess ?

Að lifa áfram, ekki afturábak. Að gera okkur grein fyrir að lífið er í raun bara augnablik, of stutt til að reyna að eignast allt,

RIGHT HUMAN RELATIONS er að mínu mati það sem er mikilvægast  !

Læt þetta duga að sinni, en hérna pikkaði ég þetta fallega ljóð inn og ég hvet ykkur til að lesa það og njóta

Alheimskærleikur til ykkar allra

 

 ..

 Skáld á tali við Einhyrning!

Apríl morgun.

Gamalt skáld signir sig til dagsins úti fyrir húsdyrum sínum. Þá kemur Einhyrningurinn um víðan veg innan úr sólarbirtunni líkt og ævilega þegar svo stendur á,  og krýpur niður, samt blíðlegar en nokkurtíma hafði verið.

Gamli maðurinn undrast þetta. Hann drjúpir höfði litla stund á báðum áttum, herðir síðan upp hugann, af því Einhyrningurinn krýpur svo blíðlega frammi fyrir honum, Starir í augu dýrsins og mælir hiklaust en rólega, eins og hann hefði kannað lengi hvert orð:

Þig átti ég að bróður

Í þagnarljósi barnshjarta míns.

 

Í skjóli föðurgarðsins

Og í skelfingu bersvæðanna

Átti ég þig að, leiðtogi minn

 

Nálæg hver tilsögn þín, alskír.

Og í áfangastað kvaðst þú bíða.

 

Þú varst mér ilmur

af eplum og greni.

Þú sem ert fiskur ristur á vegg

rökkvaða jarðfylgsna hinna ofsóttu

 

Þú sem ert Einhyrningur

og enga myrkviður skelfist.

 

 

Þig átti ég að bróður

Í þagnarljósi barnshjarta míns

En þig missti ég

Og þín er ég að leita sífellt...

 

Einhyrningurinn hlustar kyrr, en svarar ekki neinu.

Gamli maðurinn heldur áfram:

 

Dag einn

Dreymdi mig þig

Einhyrningurinn

Aleinn sit ég við fótskör þína

Hugur minn er kvíðafullur

Hornið fram úr enni þér gnístir !

Hjartaslag eftir hjartaslag

hnikar  því nær

og rakleitt

að rótum dýpstu bænar minnar.

Ég hugsa:  lifi ég, lifi ég

Svo lengi að það standi

Gegnum mig

Og í gaflinn dökka mér að baki ?

Endurleysi mig ?

Engu svaraðir þú, en mæltir:

 

Eitthvert sinn þegar ókomnar stundir líða

ber ég eld að sjálfum mér.

Í augsýn

alls heimsins mun ég loga !

Ég er íþyngdur spádómsritum

íþyngdur testamentum

játningum og jarteiknum.

 

Eitthvert sinn

Þegar ókomnar stundir líða

þyrla ég sögunni frá enni mér

þvílíkt sem skýjum

og brenni sjálfan mig

til svartrar ösku

 

Fylli svo aftur hvern hlut

fylli nálægðirnar

fylli víðátturnar

vængjaður sögulausum geislum !

 

Og hjarta mitt kyrrist

Það kveið engu framar.

Hjarta mitt átti sér gleðisöng

Engin takmörk !

 

Þetta voru orð skáldsins.

Einhyrningurinn rís nú upp, mjallahvítur. Hann bregst ekki á neinn hátt við draumnum, en mælir stillt um leið og hann hverfur aftur langt inn í sólarbirtuna:

Ávallt fylgi ég þér

Og öllum hinum dýrunum

 

Horn mitt er geisli

Það heggur í tvennt vegleysuna !

 

Ég renn á undan ykkur

Um rautt myrkur skóganna.....

Sama hvort er banggrátt

blik  tungls um granir ykkar

ellegar þið berið

í alsælu leiðslu

á herðakambinum

háa stjörnu......

 

Ég renn á undan ykkur

 

Sjá ég er vatnið

Sem var og er, þótt það brenni !

 

Maðurinn lagði sér á minni svör einhyrningsins, þó tók hann ekki orð sín aftur, heldur mælti að nýju:

 

Þig átti ég að bróður

Í þagnarljósi barnshjarta míns.

En þig missti ég.

Og þín er ég að leita , sífellt......

 

 

 

 

 

   

 

  

Stundum ætti maður að hugsa sig tvisvar um ! Stundum ætti maður að skammast sín !

Við lifum nú góðu lífi ! Ég hef haft það gott þessa helgi. Hafði mestar  áhyggjur á að ef það myndi rigna.

Á föstudagakvöldið var okkur boðið í kvöldkaffi til vina okkar í Hillerød, það var svona mjög spontant.En við keyrðum þennan klukkutíma sem það tekur og áttum huggulega stund með Peter og Bettina. Ræddum mikið trúmál og það að vera esoteriker. Það er alltaf öruggt og notalegt að vera með fólki sem hugsar eins og maður sjálfur.

Krefur ekki mikilla útskýringa.
 

Hafði mestar áhyggjur yfir hvernig veðrið yrði !

Í gær fórum við svo til kunningjafólks okkar, Bente og Benny  sem eru með húsbíl á tjaldstæði rétt hjá ströndinni. Við fórum  með á flóamarkað þar sem keypt var hitt og þetta sem engin þörf er reyndar á. Syntum í sjónum og borðuðum góðan mat Ræddum lifið og tilveruna, um að lifa lífinu og uppfylla óskir sínar, því það væri mikilvægt að vera hamingjusamur í þessu lífi. Það borgaði sig ekki að vera alltaf að bíða og lifa hálft, eða ætla að lifa á morgun. Við ræddum um trú og samfélag og margt margt fl. Ósköp hugguleg.

Hafði mestar áhyggjur yfir hverfing veðrið yrði !

Þegar við komum heim var Siggi hérna heima hann hafði passað hundana og kisurnar. Ég átti góða stund með Sigga mínum þar sem við sáum myndlistarvideo sem vinur hans hafði gert ræddum hin ýmsu mál : um ástina, lífið, reiðina og það að vera esoteriker.

Ósköp notalegt og áreynslulaust.

Hafði mestar áhyggju yfir hvernig veðrið yrði !

Vaknaði í morgun. Gunni sem byrjaði í sumarfríi í gær rauk í vinnuna kl hálf 6. Einn starfsmaðurinn hafði sent skilaboð um veikindi og þá var sælan úti. Ég var net pirruð þarna snemma um morguninn og sá fyrir mér allt það sem átti að gera í dag.

Týna heslihnetur fara í garðinn hugleiða saman og hitt og þetta.

Hafði áhyggjur af hvernig veðrið yrði seinnipartinn þegar Gunni kæmi heim !

Kíkti svo á netið sá komment hjá bloggvinum. Viðar bað um meira. fallegt frá Lasse

Fór að finna fl. Góð video með nossaranum, en þau sem ég fann voru bara ekki eins góð og ég setti inn í fyrradag.

Fór að skoða hin og þessi video.

Rakst á eitt sem fékk mig til að fyllast skömm yfir að hafa áhyggjur á

Hvernig veðrið yrði.

Ég nota tíma og orku í einskisverðar hugsanir og áhyggjur. Hvernig væri að hafa áhyggjur af einhverju sem verulega skiptir máli.

Ég tel mig ansi meðvitaða um hvað er að gerast í heiminum og að mér finnst ég geri mitt besta til að vekja athygli á því sem betur mætti fara. En það er langt í land....

Ég ætla að gera mitt besta í dag og á morgun að hugsa fallega og jákvætt til allra dýra í heiminum sem þjást vegna okkar þarfa, sem er spurning hvort við þurfum.

Vonandi hefur þetta videó sömu áhrif á ykkur og þá eru það við öll sem sendum Ljós til allra dýra sem þjást.

Ljós og Kærleikur til ykkar allra