páfagaukapeningaleysisgleðibanki í októbersólinni

12.10.2008 | 14:02

Allt er eins og vanalega ! Ljósið skín innan frá og út en núna er tíminn til að lifa það.

Ég geri allt eins og áður, nema ég hugsa um hverja vöru sem ég ætla að kaupa.

Ég hugsa ekki um það sem mig langar að eignast af alla vega vörum.

Engan Iphone í jólagjöf !

Við saumum gjafir til stúlkna okkar í Afríku og Tælandi.

Við gerum garðinn fallegan fyrir næsta sumar.

Engin ferð í haustfríinu.

Við ætlum í ZOO og við ætlum að vera saman í fallegu haustinu hérna.

Plönum engin ferðalög næsta sumar, en garðurinn er fallegur, og Lappi verður ánægður.

Við misstum enga peninga, við áttum heldur ekki neina peninga.

Við fórum í yndislegt matarboð hjá vinum okkar í gærkvöldi, það var svo ljúft. Við erum þrenn hjón hérna í bænum sem borðum alltaf saman einu sinni í mánuði. Allt var eins ljúft eins og í gamla daga.

Við löbbuðum heim eftir matarboðið í smá rigningarúða, það var ljúft og fallegt og ró yfir okkur.

Við drukkum morgunkaffið okkar í rúminu í morgun. Við spjölluðum um gærkvöldið, við spjölluðum um vini okkar og ættingja á Íslandi, við sendum líka hlýjan hug heim til Íslands.

Við spjölluðum um hvað við ætluðum okkur að gera í dag.

Ég fór inn í hug hugleiðslunnar

Sól og Gunni fóru á eplaplantekruna að týna síðustu eplin.

Ég kom til baka frá hinum innra heimi og sópaði, vaskaði upp, hlustaði á músík , gaf dýrunum, labbaði í garðinum.

Ég settist í sófann og skrifaði Gordon bréf. Ég fékk mér hádegismat og skoðaði fréttir innanlands og erlendis. Ég skoðaði fréttir um Obama, og mér hlýnaði um hjartað.

Ég gekk aðeins út í garð aftur, og ákvað svo að fara í bað. Ég fór í baðið, og það var ósköp stutt, en vellíðan við að vera hrein .

Ég fór aftur á netið og horfði á fréttir frá ríkissjónvarpinu heima. Ég fékk mér vatnssopa.

Settist svo hérna niður og ákvað að setja smá niður inn á bloggið. Múmín er hérna á stólarminum við hliðina á mér, á borðinu stendur fallegur blómvöndur með appelsínugulum og dökk rauðum blómum í bláum vasa með vatni frá krananum okkar.

Það er gott vatnið í Lejre.

Klukkan í eldhúsinu tifar tikk takk og það eru tvær flugur alltaf að setjast á höndina á mér á meðan ég er að skrifa. Ég sé líka þegar ég kíki upp frá tölvunni og horfi út um gluggann að það eru fullt af flugum og sólin skín inn um gluggann.

Það er í raun ótrúlegt að það skuli vera svona mikil sól í október. Það er meira en sól, það er svo milt veðrið. Ég er nú þakklát fyrir það.

Ég heyri svo margt, og ég get valið að verða hrædd og fara í panik, en í raun eru þetta bara tölur sem ég heyri sem svífa óraunverulega í loftinu, þær ná ekki alveg inn í mig. Því lífið er í raun um eitthvað mikið meira og dýpra. Ég ætla eins lengi og ég get að vera í núinu og taka því sem koma skal, ekki að vera í sorginni og hræðslunni fyrirfram.

Ég held að þetta bæði getir verið og verði verra.

Það er svo mikið að lifa upp til, þegar margir peningar eru, en núna er bara að vera.

Stundum þegar ég er að hugsa um lífið, upplifi ég það eins og leikrit. Kannski svona spuna sem við improviserum. Það koma upp fullt af óvæntum hlutum sem við á besta veg reynum að leysa og leysa eins vel og við getum. Fyrir utan sviðið eru áhorfendur sem fylgjast með og skoða hversu vel okkur tekst og ef ekki tekst vel, þá æfum við atriðið aftur og aftur og aftur.

Það eru í raun að mínu mati engir erfiðleikar í lífinu, en fullt af möguleikum til að verða betri manneskja.

Allt er í raun eftir því hvernig við veljum að sjá það.

Páfagaukarnir mínir eru úti í sólinni í búrinu sínu, þeir eru svo glaðir ...

Kærleikur heim og Kærleikur til alls Alheims.