Við hendum stundum bara þessum rusla kisum, eða hvað ?

 

Jæja, þá var ég að klára fréttabréfið og er búinn að senda það út ! læt það líka inn hérna með von um að þið lesið það þó svo að þetta sé á dönsku ! Mér er kisan mjög hugleikinn, við eigum fjórar kisur. Alex sem er 12 ára og fannst í plastpoka  undir göturist í Kaupmannahöfn  með einum öðrum kettlingi, Múmín 8 ára sem við fengum á bóndabæ , Fredrik 6 ára sem fannst úti á akri aleinn og pínku ponsu lítill og Ingeborg 4 ára sem átti að láta svæfa en okkur var boðin hún áður.

Allt er gott, haustin eru falleg.

Ég elska þegar sólin lækkar á lofti og skuggarnir verða langir.

Laufblöðin á trjánum hafa þvílíkt ljósaspil að það er unun !

Fer til Þýskalands á morgun þannig að ég óska ykkur öllum

fallegrar helgi !

AlheimsLjós á línuna

 

Nyhedsbrev August 2007    

 
6 killinger blev smidt af i en papkasse, på perron!

Ja, nu er det tid til en ny dyreart! Igennem vores meditationer fornemmer vi, at det aktuelle dyr er katten.

Kære brødre og søstre!

Håber, at I alle har haft en god og berigende sommer i alle henseender.

Nu er det katten, som har behov for vores opmærksomhed og energi. Vi ved, at i Danmark kommer der en svær tid for katten, men det gør der også i andre lande!

De katte, som er hjemløse og de katte, som har haft et hjem, men ikke har det mere af forskellige grunde, er dem, som har behov for vores hjælp nu.

For mere end 4.000 år siden, begyndte nogle egyptiske vildkatte og datidens mennesker, at drage fælles nytte af hinanden. Katten har været med til at holde rotter og mus nede, hvilket der har været stort behov for.

Der har været katte i Danmark i ca. 1800 år.

I Danmark er der i dag omkring 650.000 familie-katte.

Nu er katten mere som kæledyr end noget andet!

Vi anskaffer os kattekillinger som aldrig før, men desværre er beslutningen ikke altid gennemtænkt! Det er som om, at alle ikke er klar over det store ansvar som denne beslutning indebærer.

 Katte kan leve i mange år.

Vi kender alle sammen historien om sommerhus-katte. Pludselig en dag, står den ved sommerhuset og tigger om mad. Eller måske er man selv faldet for en dejlig lille ”tilovers-kat” i nabolaget. Et sødt og hyggeligt ferietilbud til sommerfolket . Desværre er der mange, som tror, at katten kan klare sig selv, når ferien er slut. Det kan den ikke. En kat, som er vant til at blive fodret, kan ikke overleve vinteren, den dør af sult og kulde i vinterens løb. Dette er mange kattes skæbne i Danmark og andre steder i verdenen!

Katte bliver også brugt til forsøg.

“Katte afviger ikke fra andre forsøgsdyr, når det gælder behovet for naturlig adfærd: have samvær med artsfæller, røre sig og blive stimuleret af sanseindtryk og oplevelser.”
De fleste forsøgsdyr har imidlertid ingen eller ringe mulighed for dette – trods det faktum, at der i Lov om Værn af Dyr står, at ”enhver, der holder dyr, skal sørge for, at de behandles omsorgsfuldt, herunder at de huses, fodres, vandes og passes under hensyntagen til deres fysiologiske, adfærdsmæssige og sundhedsmæssige behov i overensstemmelse med anerkendte praktiske og videnskabelige erfaringer”. Skulle man følge ”anerkendte, praktiske og videnskabelige erfaringer”, når det gælder dyrenes adfærdsmæssige behov, så skulle det være forbudt at holde forsøgsdyr under de forhold, de i dag lever under!

Katte der indgår i forsøg sidder som hovedregel opstaldet under beskæmmende forhold: et bur fremstillet af metalplader, to metalskåle til mad og vand (ofte monteret på indersiden af lågen) og til tider en mindre hylde placeret oppe i den bageste del af buret. Europarådsdirektivet om beskyttelse af dyr, der anvendes til forsøg og andre videnskabelige formål foreskriver, at et bur til en voksen kat skal være mindst 0,2 m². Der er altså ikke noget, der forhindrer forsøgsinstitutterne i at købe bure af betydeligt større dimensioner, men det er de færreste, der vil betale denne merudgift.
I tiden op til de skal indgå i forsøg, er der mulighed for at lade killinger gå sammen i større rum, hvor de også kan have legeredskaber. Når forsøget påbegyndes, bliver kattene imidlertid som hovedregel isoleret i hver deres bur.
Voksne katte sidder alene fra det øjeblik de ankommer til forsøgsinstituttet. Når en kat indgår i forsøg, kan der være behov for at foretage analyser af kattens urin og fæces (se senere) eller katten kan være blevet påført skader eller defekter der gør, at den har ændret adfærd, f.eks. at den ikke kan gå, ikke kan holde på urinen eller lignende. Det betyder, at kattene ikke kan opholde sig i samme bur.

I grundforskningen anvendes katte i særlig høj grad i neurobiologiske forsøg, mens de i den veterinærmedicinske forskning bl.a. indgår i forsøg, der vedrører Feline Immunodeficiency Veries (FIV – populært benævnt katte-aids), som dog også bruges som model for Human Immunodeficiency Veries (HIV).
I FIV-forsøg lever kattene i forsøgsinstituttet i meget lang tid, så udviklingen af sygdommen kan følges. I de neurobiologiske forsøg kan katten meget vel have opholdt sig på forsøgsstedet længe, men når forsøget går i gang, bliver katten ofte aflivet, medens den endnu er bedøvet. Ved en række andre forsøg følges kattene over lang tid som f.eks. i søvnforsøg og visse hjerneskade- eller rygmarvsforsøg.
Katte anvendes også i foderforsøg. Nogle mennesker tror noget naivt, at sådanne forsøg blot består i, at man skal konstatere, om katten bedst kan lide maden i madskål A eller i madskål B. Det er imidlertid ikke tilfældet. Foderblandinger med højt eller lavt indhold af en lang række stoffer og i forskellige

 

blandinger afprøves på kattene i længere varende forsøg. Der opsamles urin og fæces fra kattene, så man kan undersøge hvor meget eller hvor lidt der udskilles af alle disse stoffer og endelig tages der blodprøver.
Når der skal opsamles urin og fæces fra en kat skal den opholde sig i et såkaldt metabolismebur. Burets bund består af en metalrist, hvorigennem både urin og fæces kan passere og opsamles i en bakke nedenunder. Katten har derfor ingen mulighed for at tildække sine efterladenskaber med grus eller andet. Stort set alle dyr er meget omhyggelige med enten at besørge bestemte steder og/eller at tildække det, de kommer af med. Det er meget stressende for et dyr, ikke at kunne følge dette adfærdsmønster, og bl.a. for kattene betyder det, at de ”holder sig” i meget lang tid. Det resulterer igen i lange ophold i metabolismeburene og det påvirker deres velbefindende. “

http://www.forsoegsdyrenes-vaern.dk

 

Vi mener, at når et dyr lever under megen smerte og angst i sit liv, så har det indflydelse på dets æteriske legeme, hvilket har en negativ påvirkning på dyreracens udvikling! Hver dyreart har sit æteriske legeme og når mange af dyrearten bliver udsat for meget i sit liv, har det indflydelse på hele racen. Det som vi kan se i Alice Bailey bøgerne er, at alle naturrigerne er en del af universets substans, der er koordineret med planetarisk substans - og udgør således det videnskabelige grundlag for enhed. Vi mener, at når menneskets æteriske legeme er en integreret del af den planetariske Logos` æteriske legeme, må dyrenes æteriske legeme også være det. Det vil sige, at når vi udsætter Jordens dyr for overgreb, har det ikke kun indflydelse på det enkelte dyr, men på hele den Guddommelige Plan.

 

Se ordbog fra visdomsnetted :Æterlegeme
Æterlegemet, den æteriske dublet, vedantinernes prana-maya-kosha, er det grove fysiske legemes “genpart” af æterisk materie og tilhører altså det fysiske plan. Det fungerer som legeme for prana, livskraften, og beliver derfor kroppen med vitalitet. Det er æterlegemet, der under søvnen opbygger og fornyer det fysiske legeme. Det er gråviolet eller blågråt af farve og gennemtrænger det fysiske legeme, men strækker sig i alle retninger et par tommer ud over det og omgiver det som en bræmme, der kaldes sundhedsauraen. Den udgør endvidere kroppens elektromagnetiske aspekt, der fungerer som kroppens og nervesystemets skabelon og som overfører af bevidsthedsimpulser indefra følelses- og tankelivet og udefra den omgivende fysiske verden. I den ældste åndsvidenskabelige litteratur, f.eks. i Den Hemmelige Lære, kaldtes det astrallegemet og linga aharira, hvilket sidste dog i hinduernes filosofi er et meget mere omfattende begreb. Ved det fysiske legemes død trækker æterlegemet sig ud af det fysiske legeme, men holder sig svævende over det som en død og tom skal, der langsomt opløses, efterhånden som det fysiske legeme går i opløsning. Clairvoyante mennesker – eller mennesker med æterisk syn – kan se disse “skaller” svæve over gravene på kirkegårdene, og det har været årsag til mange beretninger om kirkegårdsspøgelser. Alene af denne grund anbefales ligbrænding.

 

   Det er ikke bare svære tider for katten i Danmark, katten har det svært mange steder i verdenen.

I Asien og Kina, er katte meget hård udsat til fordel for pelsindustrien! Millioner af katte lider en pinefuld død til dette formål.

I Danmark blev import af hunde- og kattepels forbudt i slutningen af 2003 og lignende forbud eksisterer allerede i Belgien, Frankrig, Grækenland og Italien.

Katten har, som tidligere nævnt, været sammen med menneskeheden i meget, meget lang tid - og har igennem lange perioder haft funktion som rotte- og musebekæmper, hvilket har været meget vigtigt for menneskets overlevelse på jorden. De sidste år er kattens funktion lidt anderledes, vi ser skævt på deres instinkt, at fange smådyr, hvilket faktisk ligger i deres natur. Det er vigtigt, at vi ser katten i dens helhed både som værende et kæledyr - og for kattens udvikling, er det en stor hjælp at være omkring mennesker; men det skal også accepteres, at katten har den anden natur, som stadigvæk kan være en stor hjælp i Planen. Vi bruger uhyggelig meget gift til at bekæmpe rotter og mus, den gift forsvinder ikke bare, den siver ned I naturen og forgifter vores Jord. Der er det muligt, at bruge katten som den økologiske bekæmpelse. Dette har miljøstyrelsen også fået øje på, se flg. link:

 http://www.mst.dk/Vand/Rottebekaempelse


Kære brødre og søstre, da vi er meget bevist om vigtigheden af dette arbejde som vi alle gør med vores visualiserings arbejde, vil vi bede jer om at udbrede dette arbejde til dem, som I mener kunne være interesseret, så vi kan være flere om at hjælpe vores brødre og søstre i deres udvikling som vi ser som en stor hjælp i hele den Guddommelige Plan.

Kærlighed og Lys til jer alle sammen

 

DEAVEKingdom

gruppen

ég er með lukkustrút í maganum og annarsstaðar líka

 

Helgin var annasöm, mjög annasöm !

Afmæli litla barnsins var haldið með stæl (10 ára). 15 börn sváfu hérna í tjaldi frá laugardegi til sunnudags !

Mikið fjör og mikið gaman. Við tjölduðum 3 tjöldum úti í garði sem var næturstæðið.

Siggi stóri bróðir afmælisbarnsins var til mikillar hjálpar. Hann planlagði skattejagt (fjársjóðsleit) um sveitirnar í kring í hollum, með skattakortið. Erfið og skemmtileg þraut sem tók langan tíma.

 

Við gerðum flotta flotta afmælistertu,

Við gerðum fullt af litlum pizzum,

Við gerðum spaghetti og kjötsósu,

Við gerðum poppkorn,

Við höfðum fullt af nammi,

Við höfðum vatn, djús og huldublómasaft.

Það var horft á eina mynd. Farið í fullt af leikjum, sofnað kl 2,00 um nóttina vaknað kl 6.00

Gerðar voru pönnukökur og heitt kakó. OG svo komu foreldrarnir og náðu í börnin sín !

Sem betur fer er heilt ár í næsta afmæli !

Guðni Már vinur okkar kom um leið og afmælisbörnin kl17.00. Hann var bara eina nótt !

Hann kom inní húsið þar sem öll börnin voru, stór og mikill glæsimaður, gnæfði yfir hópinn og sagði hátt og með miklum myndugleika á dansk, sænsk íslensku: ÉG ER ÍSLENSKI  JÓLASVEININN !!!

Vá var hugsað, frábært afmæli !!! Hann seti lit á lífið eins og hann gerir alltaf með nærveru sinni!

Ég var þreytt þegar ég vaknaði í vinnuna í morgun, en ég finn fyrir svo mikilli tilhlökkun í maganum ! Það er margt sem ég get hlakkað til.

Dóttir mín er að flytja hingað til Lejre með fjölskylduna,  eftir tvær vikur. Fengu hús hérna rétt hjá okkur, frábært hús á frábærum stað. Þetta þýðir að barnabörnin okkar litlu smáu búa rétt hjá okkur, sem er alveg frábært ! Albert maðurinn hennar er ráðinn hjá Gunna (mínum) Það var svo (Ó) heppilegt að einn kokkurinn hætti með næstum engum fyrirvara og Gunna vantaði kokk í vinnu, og hvað gerir maður, ræður tengdason sinn !! (þetta er húsið fyrir unga fólkið )

En það er ekki bara þetta sem gerir það að ég hef strút í maganum !

Ég er að fara á DOCUMENTA í Kassel á föstudaginn til sunnudags með Gunna og vinahjónum okkar John og Metta sem eru líka listamenn og búa rétt hjá okkur

En það er ekki bara þetta sem gerir það að ég hef strút í maganum !

Ég fer í yndislega kvöldgöngu með elsku Sólinni minni og hundunum á hverju kvöldi og við teljum froska þegar við göngum sveitaveginn, ég hlakka til á hverjum degi að fara í þessa túra og ræða allt á milli himins og jarðar við elsku Sólina á meðan hundarnir hlaupa um akrana í kring (það er sennilega mest Lappi sem hleypur um ) Við tökum upp alla froskana og skoðum þá stærðir og kyn. Við ræðum framtíðina, fortíðina, tónlist, lifið þegar maður er 10 ára, lífið þegar maður er 47 ára. Ferðalög og allt ! Það er svo dásamlegt að fá að vera með til að skapa minningar með barninu sínu.

En það er ekki bara þetta sem gerir það að ég hef strút í maganum !
 

Það gæti einnig hugsast að það væri af því að vinnan mín gengur svo vel, við erum að fara að gera kvikmynd um skólann , við fengum styrk frá EU til að gera eiginlega næstum því það sem við viljum ! Getur maður óskað sér betri vinnu.
 

En það er ekki bara þetta sem gerir það að ég hef strút í maganum !

Ég hef í allan dag reynt að finna fram í huganum hvað það er, það er einhver stemming í mér sem ég þekki, en þekki samt ekki. Það að vita hvað þetta er er eins og alveg að koma, en kemur þó ekki.

Það sem ég kemst næst hér og nú er að þetta er hamingja og vissa. Vissa fyrir að lífið er og verður gott . Þetta er voða skrítið en ég held að hér eftir verði Lífið hjá mér gott !!! Jafnframt veit ég að þetta er eitthvað sem ég get ákveðið, það fer að sjálfsögðu eftir því hvernig ég lít hvert mál fyrir sig. En kannski er ég bara þar núna að ég finn þessa lukku, og ég get valið að láta hana vera þarna áfram, eða allavega vil ég halda í þessa tilfinningu því hún er ekki alveg lýsanleg

. Það er eins og allt verði gott, hvernig sem allt fer er það gott og ég verð hamingjusöm.

Birtan er líka öðruvísi en áður, loftið er þynnra og hreinna, þó húsið okkar sé núna eins og alltaf, finnst mér það fallegra, þetta er voða skrítið. Þó svo ég telji upp allt þetta eru .þetta bara orð sem lýsa eiginlega ekki á neinn hátt því sem ég upplifi, en máttlaus tilraun að reyna að útskýra í orðum hvernig ég upplifi þetta!

En sumt á bara ekki að reyna að útskýra, en bara að upplifa !
 

Ljós og Alheimsfriður til ykkar

 

Heimar Mætast

Samsýning  Guðsteinn Haukur Barkarson og Steinunn Helga Sigurðardóttir !  Endilega skoðið hinn hlutann af sýningunni sem er á rými  Guðsteins hér

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Fimmtudaginn 23.8 kl 19,00 á íslenskum tíma og 21,00 á dönskum tíma opna Guðsteinn Haukur Barkarson og Steinunn Helga Sigurðardóttir samsýningu á moggabloggi !

"HEIMAR MÆTAST"

Fimmtudaginn 23.8 kl 19,00 á íslenskum tíma og 21,00 á dönskum tíma opna Guðsteinn Haukur Barkarson og Steinunn Helga Sigurðardóttir samsýningu á moggabloggi !

Allir eru velkomnir á fyrstu sýningu sinnar tegundar. 

Við viljum með þessari samsýningu sýna að allt er möguleg bæði hvað varðar sýningarrými og fjarlægðir.

Við hvetjum fólk til að setjast niður við tölvuskjáinn með veitingar og taka þátt í þessari ósýnilegu tengingu landa og manna á milli.

Listamennirnir eru staddir á heimilum sínum á opnuninni.

Sýningin er opin allan sólarhringinn frá fimmtudeginum 23. ágúst til sunnudagsin 26. ágúst.

Minningar sem erfitt er að sætta sig við !

 

 

Einu sinni sagði ein góð vinkona mín við mig : Steina þú ert engin alvöru bloggari, alvöru bloggarar blogga á hverjum degi !

Þetta er alveg rétt, ég blogga ekki á hverjum degi, er oft marga daga að mynda hugmynd inni í höfðinu á mér hvað er aktuelt !

Þannig verður það áfram, ég blogga kannski einu sinni í viku, stundum tvisvar, stundum oftar og stundum sjaldnar !

Það er annars ansi mikið um að vera þessa dagana, við erum að fara að gera alveg nýtt baðherbergi, við erum að fara á Dokumenta í Kassel  31 agúst til 2 águst !

Á laugardaginn gista hérna 15, 10 ára rollingar í tjaldi úti í garði . Það verður sem sagt haldið upp á afmælið hennar Sólar með stæl.

Gunni verður með stóra veislu sama dag þannig að ég fór alveg í panik í gær þegar í horfðist í augu við að ég yrði ein með allt liðið !

Hringdi í Sigga minn  og hrópaða SOS (stóri  strákurinn minn sem er fluttur að heiman) Hann kemur sem sagt á föstudagskvöldið og verður fram á laugardagskvöld að hjálpa til. Alina kærastan hans kemur allan laugardaginn og hjálpar til.

Og hann Guðni Már vinur minn kæri kemur á laugardaginn og verður fram á sunnudag (Þá fer hann heim til Íslands) ! Ætli ég láti hann ekki bara vera plötusnúð  á laugardagskvöldinu , það kann hann víst best !

Í síðustu viku sá ég mynd af litlum kettling, þessum hérna:

 

Ég ákvað að skrifa um meðferð á dýrum hjá börnum.

 Ég átti einu sinni kisu, sem hét Kisa.

Einu sinni þegar ég var eitt sumar í Vestmannaeyjum með fjölskyldunni minni þá tókum við Kisu með.

Eitt kvöldið kom Kisa heim og var öll í bensíni, einhver hafði helt yfir hana bensíni, og sennilega (það er bara ágiskun) til að setja í hana eld! Hun var ansi aum og skelfd blessað skinnið, og við fjölskyldan alveg í sjokki.

Ég fékk ansi mikin pirring til eyjabarna á þessum stutta tíma sem ég var þar. Sá einu sinni tvö börn sparka á milli sín lundapisju eins og fótbolta. Ég skarst að sjálfsögðu í leikinn og hellti mér yfir þessi börn !

Ég ætlaði að skrifa pistil á einhver svona hátt !

Svo fóru að koma upp minningar hjá mér sem voru frekar ónotalegar og ég reyndi að ýta þeim í burtu. Sumt er of ömurlegt til að vilja muna, þegar maður vill vera góður. Ég vil vera góð við dýr og ég er eins góð við dýr og mér er mögulegt !

Ég hef alla mína ævi verið mikil dýramanneskja.

Ég á minningu frá æskuslóðum mínum Vík í Mýrdal, þar sem við okkur börnunum hafði verið sagt að ef það kæmu selir á land ættum við að láta vita til einhvers fullorðsins, og eins og við skildum það þá myndu þau fullorðnu bjarga selnum. Einn daginn fundum við kóp á ströndinni og við hlupum að sjálfsögðu upp í bæ og náðum í fullorðin sem kom og lamdi líftóruna úr kópnum. Þetta var alveg hræðileg lífsreynsla fyrir mig og ég man að ég grét alveg óskaplega bæði yfir ýlfrinu í kópnum og líka af því að sjá lífið í þeirri mynd sem það oftast er.

En eins og oft gerist með börn þá verða þau á meðan þau eru börn oft hluti af því umhverfi sem þau alast upp í. Á þeim  tíma var ekki talað mikið um að fara vel með dýrin  !

 Það var venja á haustin að fara að veiða fýl ! Fýll var herramannsmatur að mér fannst þá. Fólk fór í hópum til að berja með priki líftóruna úr þessum ungu fuglum sem gátu enn ekki flogið. Ég fór líka með krökkum niður í fjöru og tók þátt í þessu.

Það var mynd af einni af þessari minningu sem ég átti erfitt með að sjá. Ég man eftir tveim skiptum sem ég var með í svona hópvinnu. Þegar við höfðum svo lamið lífstóruna út úr blessuðum fuglinum þá fórum við inn í Vík og seldum fuglinn. Þetta þótti alveg sjálfssagt og það var engin spurning sett við þessa athöfn. Svona athöfn getur tekið langan tíma og er þetta ábyggilega hræðilegt HRÆÐILEGT fyrir fuglinn.

Ég veit ekki hvort þetta er gert ennþá á svona óhuggulegan hátt, en ég geri ráð fyrir því ! Ef  svo er er tíminn sennilega núna sem þessir hlutir gerast !

Þegar ég hugsa til baka, þá get ég alveg séð að ég var auðvitað bara barn sem gerði eins og hin börnin. Okkur hafði aldrei verið sagt að þetta væri að pína dýr, því fullorðnir gerðu þetta jú líka og hver átti þá að opna augu okkar fyrir því hræðilega sem við gerðum !

Ég get séð þegar ég hef þessa minningu hversu mikilvægt það er að foreldrar ræði svona mál við börnin sín svo að börn framtíðarinnar verði ekki eins miklir villimenn í drápum á meðbræðrum okkar og systrum og við og forfeður okkar hafa verið. Maður þarf að vera meðvitaður um að þó svo börn séu fædd með góðan vilja þá hefur umhverfi og þeir sem umgangast barnið mjög mikil áhrif á hvernig barnið þróast.

Ég elskaði dýr sem barn, ég stal andarunga frá andamömmu til að fara með heim og hafa heima (var samt send til baka með ungan til andamömmu) . Samt er ég með í að drepa dýr þar sem aldrei er sett spurning við hvernig það er gert, ALLIRGERAÞETTA.( það hafa alveg örugglega ekki allir íbúar Víkur gert þetta, en minningin er svona hjá mér )

Fýll þykir herramanns matur í Skaftafellssýslu og ég sem barn borðaði hjá vinum og vandamönnum þegar ég fann lyktina þegar það var fýll í matinn. Ég get séð þegar ég hugsa inn í mig sem þessi litla dásamlega stúlka sem elskaði dýr, að það sem ég ólst upp með  hafði ekki sömu áhrif á mig og það sem kom nýtt inn í huga hennar. Það verður einhvernveginn sjálfsagður hlutur, eitthvað sem við setjum ekki spurningarmerki við, svona er þetta bara !

Hvernig væri að fara með túrista í svona fýladrápsferð !!! Ég er hrædd um að hvalveiðar hrifu alveg úr umræðunni ! Fýllinn er ekki eins magnaður og hvalurinn eða eins sætur og selurinn ! Ég er ekki að segja að eitt útiloki annað, ég er einmitt að segja að eitt útilokar ekki hitt !

Ég skrifa þessa færslu til minningar um þá fugla sem ég var með til að drepa sem barn. Og ég biðst afsökunar af öllu mínu hjarta ! Ég vona að þessi pistill fái fleiri til að hugsa um þessa hluti !

AlheimsLjós til ykkar og fuglasálarinnar  

Móðir Jörð andar út á morgnana , inn á kvöldin.

 

Dagurinn í dag er bara fallegur ! Var að koma heim eftir vinnuna og það er helgi. Fyrsta vikan í skólanum var yndisleg, okkur hlakkaði öllum svo til að hittast.

Það hafði gerst ýmislegt, ein af okkar ungu nemendum sem býr ein og er oft ansi einmanna hafði fengið litin hvolp, Trille ! Hún fær að halda frí fyrstu vikuna til að gefa Trille tíma til að venjast að vera ein smá stund í einu. Einn annar nemandi minn hafði misst móður sína fyrir 14 dögum. Hún er einbirni og mjög náin mömmu sinni. Ekki nóg með að móðir hennar lést þá fékk pabbi hennar hjartaáfall nokkrum dögum eftir að mamman var jörðuð. Þetta er að sjálfsögðu mikið áfall fyrir  G. Hún kom í skólann fyrsta daginn og H. sem fékk hvolp kom líka fyrsta daginn til að sýna Trille. Við tókum öll hjartanlega á móti hvert öðru. Það var kysst og talað. Í eitt augnablik þegar ég sat og horfði yfir hópinn fékk ég sting í magann yfir hversu dásamleg þau eru. Þarna sat G. Og tárin láku niður kinnarnar hennar á meðan sumir voru í kringum hana og hún sagði frá hvernig allt hefði verið í miklum smáatriðu. Rétt hjá henni sat H. með litlu Trillu og þar var líka hópur í kringum hana og dáðist að litla hundinum. Svo gekk fólk svona fram og til baka og tók þátt í mikilli gleði og stórri sorg í raun á sama augnabliki. Ég fann fyrir svo mikilli gleði yfir hversu stórhjörtuð þau eru. Allt er þetta fólk sem á við vandamál að stríða, hafa einhverja fötlun eða eru með lélega sjálfsmynd, en þau gátu verið þarna og upplifað allar þessar tilfinningar og haft pláss fyrir þær.

Ég er ánægð með vinnuna mína !

Mig langar að skrifa svolítið meira (ekki mikið) um reiðina. Ég skrifaði fyrr í vikunni um hvernig ég gaus upp um síðustu helgi.

En ég hef mikið verið að velta fyrir mér í langan langan tíma um þetta með reiðina. Reiðin er í raun orka, sem við(persónuleikinn) eins og straumbreytir getum valið hvernig við notum.

Ég hef mjög mikla orku og hef alltaf haft, og oft hef ég notað hana neikvætt, en nú seinni ár oftast jákvætt. Ég held  að þegar við erum kannski alveg keyrð út af sporinu með reiðina þá sé mikilvægt að skoða þessa orku og ákveða sig hvernig maður vill nota hana. Hún hleypur ekki í burtu, en er þarna og þetta er Guðs gjöf en við í persónuleikanum breytum henni í neikvæð öfl á meðan við ekki vinnum með okkur og notum þessa orku jákvætt. Við reynum oft að loka þessa orku inni í kistunni, og við sitjum á lokinu og pössum að hún komist ekki út, en það er ekki endalaust hægt að sitja á lokinu og þá sleppur hún út og skapar kaos, við söfnum henni saman , troðum henni í kistuna og sitjum og reynum að láta eins og ekkert  sé ! Það væri sennilega best að hleypa henni út og nota hana í eitthvað jákvætt, eins og tildæmis að vera með til að skapa heila hreina Guðdómlega Jörð fyrir og með bræðrum okkar og systrum !   

Það sem ég gerði var að byrja að hugleiða og vinna að bættum heimi. Ég reyni að nota alla þessu orku á eins jákvæðan hátt og mögulegt er. (það tekst sko ekki alltaf) En þegar það gerist að ég missi tökin eins og ég gerði á laugardaginn þá reyni ég að finna út úr hvað liggur á bak við, því það er þarna eitthvað sem ég þarf að vinna á og það sé ég sem möguleika á þroska.   

Fyrir mér Sálin okkar allra  fullkomin, persónuleikinn hefur ýmislegt sem hann þarf að vinna með.  Persónuleikinn er það hljóðfæri sem við spilum á sem manneskjur og það er svo mikilvægt að finna Lífstóninn svo við spilum  saman sem hin stærsta Guðdómlega hljómsveit, konsert sem sameinar allt Líf á Jörðu sem eitt, einn andardráttur með Móður Jörð sem andar út á morgnana , inn á kvöldin.  

 Hljómsveitarstjórinn er almættið, hin hreina orka frá  einum Kærleika til okkar allra og alls Lífs á Jörðu.

Við þurfum að vera meira meðvituð um að það er í raun alveg sama hvað við köllum okkur, íslendinga, dani, svía, Kristna, Gyðinga .....

Ef kærleikurinn er ekki í því sem við segjum  þá  þá tölum við ekki frá hjartanu eða út frá hinu æðra, heldur frá því sem liggur lægra, tilfinningunum  sem stjórna okkur svo oft og láta okkur halda að við séum þau einu sem halda rétt og gera rétt !

 láta okkur sundra en ekki sameina.

Best held ég að  sé að vera meðvitaður um þessa hluti og hugsa áður en við dæmum aðra og okkur sjálf.

Við sem mannkyn erum ekki meiri eða minni en veikasti hlekkurinn, það sýnir hversu mikilvægt það er að taka í hönd bróður og hjálpa honum með, og bróðir tekur í mína hönd og hjálpar mér með !

 Ég sé þessa hluti mjög aðskilda. Sálina, Persónuleikann, tilfinningarnar, hugsunina og líkamann. það sem sameinar þessar einingar er kannski það sem við köllum heilög orka, ég æðra ÉG ið.....

Ég skrifaði í fyrrnefndum pistli að ég hefði heyrt mig tala á tveim stöðum. Þar að segja ég hlustaði á tvær raddir inni í mér sem rökræddu fram og til baka.

Hver var það sem HLUSTAÐI !

AlheimsLjós til ykkar

 

sá þetta dásamlega video !

 

AlheimsLjós til svína dýra og manna

Set inn grein sem ég skrifaði í fyrra, sem enn gefur góða mynd af góðum hlutum

 

 

 

"Og sýndu miskunn öllu því, sem andar !

Í gær fór ég í alveg einstaka ferð út í sveit, Bóndabæ, sem heitir Thorshøjgård.

Þetta er bóndabær sem vinnur eftir hugmyndinni biodynamiske, eða þar að segja allt er unnið út frá lögmálum náttúrunnar, sáð eftir því hvernig tunglin eru, ekki eitrað. 

En ástæða þess að ég og Bettina fórum í þessa ferð var að við höfðum heyrt að þessi einstaki bóndi, ynni með divum og englum. Hann ynni einnig með divunum í dýrunum sínum. Þetta er eitthvað fyrir okkur, því ég vil virkilega finna út úr þessum málum. Hvernig getum við unnið í samvinnu með þeim, bæði í sambandi við dýr og dýravernd og einnig í daglega lífinu.

Getum við gert lífið léttara og fallegra með því að meðvitað vinna með dívum/englum. Einnig í sambandi við þá hræðilega hluti sem gerast um allan heim, er hægt að fá engla og divur til að hjálpa þeim sem eiga erfitt og þurfa á öllum þeim stuðningi að halda.

Þetta tekur allan hug minn þessa dagana. Í stuttu máli.

Að gera líf manna, dýra og plantna betra og fallegra.

Ég hef ákveðið að gera eitthvað, í staðinn fyrir að súrmúla (kvarta) eins og daninn segir. Því ég trúi því að það sé hægt að breyta hlutunum til betri vegar.

En komum okkur að efninu, bóndinn Niels, hann var einstakur við dýrin sín. Hann var með kýr, svín, hunda og fl. mest voru það kýrnar sem hann talaði við okkur um.

Svínin gengu laus um allt þarna, veltu sér í drullu og nutu mikillar umhyggju. Hann talaði við þau að miklu ástríki. Við fylgdumst með honum og hjálpuðum til að fóðra kýrnar. Og hann var einnig í gangi með að mjólka, hann mjólkaði næstum á gamla mátann. Það var svo fallegt að heyra hann segja, “hvort kýrin vildi gera honum mjólk”, hann þakkaði mikið fyrir mjólkina, á meðan hann mjólkaði, klappaði þeim og strauk, og sagði hversu duglegar þær væru.

Ein kýrin hafði misst kálf daginn áður. Hún baulaði mikið, hann stóð mikið hjá henni og reyndi að hughreysta hana. Á meðan hann mjólkaði kúna, strauk hann henni á ákveðnum punkti á hryggnum, sem hann sagði að væri róandi fyrir hana, og það var greinilegt að sjá. Hún slappaði gjörsamlega af. Mjólkin streymdi frá blessaðri kúnni og á meðan stóð Niels bóndi og strauk henni á púnktinum á bakinu, og sagði falleg, falleg orð við hana, t.d. að hann myndi reyna að hjálpa henni og vera hjá henni, hann vildi reyna að hjálpa henni í sorginni. Ég varð að fara í burtu því ég hreinlega fór að væla. Hann sagði okkur að þegar kálfurinn dó, þá reyndi hann að fá kúna til að sjá kálfinn, og skilja að hann væri dáinn, en kýrin sá ekki kálfinn sem lá við fæturna á henni en hélt áfram að kalla á barnið sitt. Svo sagði Niels þessa fallegu setningu.

"Ég reyndi að gera eins og maður gerir við manneskjur, að láta hana skilja að kálfurinn væri farinn, en hún sá ekki kálfinn, “ fordi den ikke var besjælet ” sem þýðir eitthvað á þessa leið, hljómar bara ekki eins fallega, sálin hafði yfirgefið líkamann.

Það var svo mikil virðing og ást frá þessum gamla bónda til dýranna sinna. Kálfarnir fengu að ganga lausir um allt fjósið og fyrir utan fjósið, þeir lágu hingað og þangað og gátu verið hjá mæðrum sínum. Þeir eru fyrst fjarlægðir þegar þeir eru fjögurra mánaða því þá verða þeir kynþroska og þá fer allt í bál og brand.

Okkur var boðið inn að borða hádegismat. Þetta var risastórt hús, en ekki upphitað, og allt í niðurníðslu. Það var heimagerður ostur sem bragðaðist dásamlega og biodynamiskt brauð og fl. Þegar við vorum sest við borðið tókumst við öll í hendur og sungin var lítil borðbæn, þar sem þakkað var jörðinni, og sólinni og almættinu, fyrir matinn góða. MJÖG FALLEGT.

iels bóndi hefur aldrei á ævinni borðað kjöt, faðir hans var grænmetisæta, þannig að þar var ekki borðaða kjöt. En hann selur kjöt af dýrunum sínum. Við spurðum hann hvernig hann færi að þessu. Hann sagði að fyrir dýrunum væru mennirnir englar sem pössuðu upp á þau. Þar að leiðandi gæti hann ekki sjálfur slátrað dýrunum, en fengi annan til að gera það.

Hann sagði að þegar kýr eða spendýr deyr, þá kemur dýrasálin fyrir allar kýr í heiminum og fer inn í kúna á dánarstundinni og nær í þá reynslu og fl sem er í kúnni til að taka með upp í sálina. Á því augnabliki hefur kýrin skilning eins og manneskja. Á því augnabliki þakkar Niels kúnni fyrir það sem hann hefur fengið, kjöt og fl. Hann þakkar kúnni fyrir að hafa fórnað sér fyrir hann.

Annað sem hann gerir er að áður en hann fóðrar þá blessar hann fæðuna sem hann gefur dýrunum.

Við ræddum við hann um dýravernd og lög og reglur sem eru settar fyrir bændur og fl. Hann blessaður hafði ýmislegt að segja um það. Meðal annars, sagði hann að það kæmu fljótlega reglur sem bönnuðu að dýr væru bundinn á básum og á fl stöðum. Þetta átti hann erfitt með að skilja, hann sagði að út frá hans sýn væri of mikill fókus á aðstæður í kringum dýrin meðan það væri ekkert fókuserað á hvernig þeim liði innan í, hvernig við færum með dýrin sem sálir, eða lifandi verur. Það er ekki plássið eða hvernig það er í kringum dýrin,sem skiptir máli heldur hvernig við umgöngumst þau. Þar get ég bara verið sammála.honum.

Það er ekki nóg að búa í höll, það þarf að vera kærleikur líka bæði hjá mönnum og dýrum.

Það var alveg frábær upplifun að heimsækja þetta fólk. Það sem ég hugsa um núna, er að það sem vantar hjá svo mörgum það er þessi virðing fyrir dýrum, bóndabæirnir verða meira og meira vélvæddir. Ég skil vel að það er til að gera vinnuna léttari, en það sem vantar er kærleikurinn til dýranna, og að það er ekki sjálfsagt að gera þau að þrælum okkar.

Niels sagði: Dýrin eru ekki þrælar okkar þau eru okkar bestu hjartans vinir. Bara að allir hugsuðu svona. Ég vona að þessi upplifun sem ég skrifa niður hérna fái einhverja til að sjá hlutina frá öðru sjónarhorni. Þessi upplifun sem ég fékk, fær mig til að komast ennþá lengra inn í það hvernig við getum skapað meira jafnvægi. Dýra, plantna , manneskja og diva á milli.

Lífsverkefni, en ánægilegt. Eitt smá með til umhugsunar. Ég fer ansi oft í skógartúra hérna í Danmörku, og ég elska þegar skógarbotninn verður fullur af Animonum, það eru vorblóm hérna í DK.. Ég hef ekki séð þau blóm neins staðar hérna undanfarið, enda vorið komið seint. Þarna við húsið hjá Niels bónda er lítill skógur sem ég og Bettina gengum í, og viti menn skógarbotninn var þakinn þessum fallegu vorblómum. Þetta ræddum við mikið ég og Bettina!!!

 

 

 

Í Danmörku eru ræktuð 25 milljón svín á ári !

100.000 frílands

yfir 20.000 fullvaxin svín deyja árlega vegna vanrækslu í Danmörku.

yfir 3 milljón smágrísa eru flutt til útlanda til sláturhúsa héðan frá Danmörku ! 

Ég gæti haldið áfram og áfram, en stoppa hér ! 

Sumir eru bara ekki tilbúnir til ad fara yfir í hinn heiminn !!!

 Alheimsljós frá mér !

Steina

Ég vil skilja undirmeðvitundina !

Það er rólegt eftir storminn ! 

Ég átti erfiðan dag í gær.

Það er ótrúlegt að hugsa hvað reynsla, hugsanir og pælingar færa mann svo í reynsluna aftur sem gefur manni ennþá betri  skilning á því sem maður er að pæla í.

Síðasta færsla var mikið um það að við skiljum á mörgum plönum, við skiljum og heyrum oftast frá fortíðinni.

Þetta hafði ég upplifað í fríinu, ásamt þeim sem ég var með í fríi, en var þó meira á þeirri hlið sem sá að hlutirnir voru ekki upplifaðir í núinu, heldur voru átök yfir orðum sem voru ekki raunveruleg, en komu frá undirmeðvitundinni. Þannig að ég upplifði þetta ekki í mér, en sem sá sem reynir að koma í skilning um.

Í gær var yndislegur laugardagur, sólin skein og það var heitt. Við nutum þess að vera í garðinum og dútla að blómum. Ég fann að það var stuttur þráðurinn hjá mér, strax þegar ég vaknaði, en ekkert svona alvarlegt, enda verð ég sjaldan reið nú orðið, en get verið  innaðvent og hugsi.

Við ákváðum að fara í göngutúr í skóginn sem er hérna rétt hjá og athuga hvort við fyndum ber, og eitthvað skemmtilegt. Við tókum hundana með að sjálfsögðu. Lappi byrjar um leið og hann sér að við tökum fram hundaólarnar að nú ætlum við í göngutúr, og hann hoppar og vælir og veit ekki hvað hann á að gera, þar til hann finnur út úr að það er víst best að setjast á bossann og bíða eftir að ólin verði krækt í hálsbandið. Iðunn er aðeins rólegri og fylgir okkur grannt með augunum. Við förum inn í skóginn Ledreborgsskov. Hann er stór og dásamlegur og fullur að lífi, dádýrum og öllu sem lifir í Danmörku. Við elskum að ganga þarna um og tala um hvað allt er orðið stórt og breytt frá því við fluttum hingað fyrir 11 árum. Þetta tré og hitt tréð hefur stækkað svona mikið. Á leiðinni inn í skóginn förum við alltaf inn á Lejre fótboltavöllinn og hundarnir hlaupa lausir, við rifjuðum upp þegar við komum hingað með Sólina okkar í barnavagni og Iðunni, til að þjálfa Iðunni, Við byrjuðum tvisvar með hana í hundaskóla en gáfumst upp, hún var svo brjáluð, en fórum á fótboltavöllinn í staðinn.

Núna er Sólin okkar 10 ára, Iðunn 11 ára og Lappi með, lítill kúkur tveggja ára. Þetta töluðum við um og hlupum með hundunum, Það var sennilega mest Sól sem hljóp, við gerum það í minningunni fyrir 10 árum.

Við gengum inn í skóginn, sáum dádýr, fullt af froskum.

Við sáum vínberjasnigla. Þeir eru risastórir og mig hefur alltaf langað í þá í garðinn minn. Við fundum 6 og settum þá í poka og núna eru þeir í garðinum okkar.

Við löbbuðum hjá ánni þar sem Iðunn baðaði alltaf í gamla daga, og Gunni fann myntu sem við eigum ekki og tók rót með heim.

Við komum inn í Jungelstigen, sem er svæði í skóginum sem er smá girt að. Þetta er leiksvæði  með allavega ævintýralegu gert úr sjálfum trjánum og þeim aðstæðum sem er í kring. Þarna er stórar rólur sem hanga frá efsta tré.og við róluðum, það var gaman.

Þarna var reipi sem hékk niður frá efsta tré og á endanum bar smá hluti af bíldekki sem gert var ráð fyrir að bossinn væri á. Sól sveiflaði sér eins og apaköttur fram og til baka voðalega gaman. Gunni sveiflaði sér líka.

Ég þori ekki mörgu svona, fer aldrei í neitt í tívolí er hrædd við hraða og hæðir, allt sem ég get ekki haft kontról yfir.

Ég hugsaði mig lengi um, og ákvað svo að prufa, ég byrjaði hægt og rólega og það var gaman að svífa svona í loftinu, Gunni byrjaði að ýta mér og í fyrstu var það gaman. En svo varð það ansi hratt og ég kalla nei, nei, nei, hann tekur það ekkert alvarlega og ýtir mér ennþá hærra og snýr mér um leið þannig að ég snýst í loftinu í hring, ég varð alveg BRJÁLUÐ ! ég öskraði á hann að stoppa, sem hann gerir strax, sér að nú eru góð ráð dýr, ég stoppa, öskra á hann og ræð ekkert við mig , hann segir fyrirgefðu, en það er enginn leið, ég hafði misst völdin...

Ég rauk af stað með grey Iðunni sem vil alltaf halda hópnum saman, ég labba á undan og vorkenni mér alveg hræðilega. Af hverju koma þau ekki á eftir mér ? Nei þau halda áfram að leika sér. Ég vorkenni mér ennþá meira og held áfram og finnst ég vera alein í heiminum. 

Ég sest niður í slottsgarðinum og bíð eftir þeim um leið og ég hugsa mitt,

Ég get aldrei treyst honum, hann fer alltaf yfir strikið og svona hélt ég áfram að byggja upp neikvæð hugsunarform, sem ég vildi ekki út úr. Ég var líka á öðru plani meðvituð um hversu langt úti ég var, og horfði eins og niður á mig og hugsaði : taktu þig nú saman manneskja, þú ýkir upp úr öllu valdi, svona alvarlegt er þetta ekki !! Ætlarðu að eyðileggja skógartúrinn með þessu, eða koma til baka og biðjast afsökunar á að þú hafir brugðist svona harkalega við.

Gunni ,Sól og Lappi komu gangandi, og ég var enn ferlega fúl, fannst hann ekki hafa iðrast nóg, þannig að ég sat áfram og var fúl með fúlum hugsunum.  Eftir nokkur hörð orð okkar á milli halda þau áfram og ég sit og er enn fúl og vorkenni mér alveg hroðalega. Allt var svart.

Ég fer svo smátt og smátt að hugsa ekki bara í persónuleikanum, hvað er þetta eiginlega, löngu horfnir brestir (að ég hélt) koma svona og laumast inn í líf mitt, mér algjörlega að óvörum ! Hvað er eiginlega í gangi. Á meðan þessar hugsanir voru þarna voru hinar líka að brjótast um og reyndu að halda í völdin, Það var eins og þær neikvæðu og þær jákvæðu berðust um að halda athyglinni hjá mér. Ég gekk af stað og hugsaði fram og til baka. Ég mætti elsku fjölskyldunni á leiðinni, fann að Iðunn vildi helst ekki vera hjá mér, orkan var betri hjá þeim.

Skil hana vel.

Við komum heim og jákvæðu hugsunarformin voru búinn að sigra, ég varð leið yfir þessari hegðun og bað Gunna og Sól afsökunar.

Núna sit ég hérna og velti þessu fyrir mér. Ég veit að ég slæst við það (eða ég hélt slóst við) að treysta fólki, ég á erfitt með ef ég hef ekki sjálf tökin í hlutunum . Þetta er að sjálfsögðu gamalt sem þarf að vinna á. Það kemur fram núna vegna þess að þetta er ennþá veikleiki minn. Það verður aldrei markvert þegar þetta er um tannlækna, tívolí, þegar ég fæ flís í fótinn og ég ÞARF að fá einhvern annan til að taka flísina. Fer til læknis og þar að fara í rannsóknir. Allt þetta er hægt að fela undir að ég er bara duttlungafull. En að missa svona stjórn á sér eins og ég gerði í gær get ég ekki falið undir neitt. Eitt er að Gunni hefði átt að hlusta á þegar ég sagði nei, annað er þessi miklu viðbrögð.

 Kannski gerði hann mér ómeðvitað greiða með því að stoppa ekki. Ef hann hefði ekki stoppað væri ég ekki hér í þessum pælingum.

Það er orsök fyrir öllum hlutum og það er afleiðing. Afleiðingin af þessu er að ég þarf að kíkja á hvað er að gerast í undirmeðvitundinni, hvað er það sem hefur gerst sem veldur því að ég treysti ekki öðrum, þegar á reynir ?

Það sem ég upplifði var ekki að Gunni rólaði mér hátt, og hann stoppaði ekki um leið og ég sagði, ég upplifði eitthvað miklu dýpra, hræðslu við það að missa tökin, og af hverju hef ég þessa hræðslu.  Ef ég hefði bara orðið hrædd hér og nú, hefði ég ekki brugðist svona rosalega við. Ég hefði sennilega bara orðið fúl og hellt mér smá yfir hann, og svo búið, það er að mínu mati nokkuð eðlileg viðbrögð. En að missa gjörsamlega stjórn á sér, þá liggur meira undir.

Núna þegar ég sit hérna er þetta bara ennþá einn möguleikinn í lífinu að takast á við og það verður spennandi eins og svo margt annað.

Ástæðan fyrir því að ég ákvað að skrifa um þetta er að ég veit að það er fullt af fólki sem hefur svipaða hluti að slást með og með því að deila minni reynslu get ég kannski gefið einhverjum eitthvað sem hann/hún getur stuðst við í sinni þróun sem betri manneskja.

Núna ætla ég að eiga góðan dag með fjölskyldunni, heyri að þau eru að bardúsa eitthvað í eldhúsinu.

Ljós og friður til ykkar á fallegum sunnudegi.

Við heyrum ekki alltaf í núinu, við heyrum oftast frá fortíðinni

 

Komum heim eftir 9 daga ferð til Svíþjóðar. Þetta var ferð með miklu, upplifun, tilfinningum upp og niður.

Sem sagt lærdómsrík. Við keyrðum fyrst í Pippiland, þar að segja í garð í Smálöndum þar sem er hægt að upplifa öll ævintýrin hjá Astrid Lindgren í leikritum, leikjum húsum og bæjum. Við fórum þangað fyrir 3 árum og það var þvílík upplifun hjá Sól dóttur okkar og Lilju barnabarni okkar sem var þá 2 ára.Þarna var aftur gaman að vera, nema ég er orðin of gömul fyrir að nenna svona tjaldveseni !!!  Við skoðuðum líka nýtt safn sem hefur verið gert um Astrid Lindgren. Við hérna á bær höfum verið mjög hrifinn af bókunum hennar og lesið upphátt fyrir Sól.  Bræðurnir Ljónhjarta er mitt uppáhald. Græt með ekkahljóðum þegar ég les þessa dásamlegu bók. Þessi kona hefur verið stórmerkileg og langt á undan sinni samtíð og er ég þá að skoða sýn hennar á dýr og dýravelferð.

 

Hún barðist mikið fyrir þessa bræður okkar og systur .

Hún fékk m.a. í afmælisgjöf  frá Sænska ríkinu þegar hún varð 9o ára,ný lög sem segja að öll dýr eiga að hafa aðgang að ökrum og útiveru. Þetta finnst mér frábær afmælisgjöf !! Þetta þýðir að það eru engin búrdýr í Svíþjóð !

Við vorum sem sagt þarna í 4 daga, mjög gaman fyrir okkur öll.

Við fórum svo að hitta hugleiðslugrúppuna og fjölskyldur þeirra. Við vorum með þeim í 5 daga í húsinu í skóginum við vatnið. Frábær staður, frábær náttúra.

Húsið var risa stórt pláss fyrir ca 30 manns. Við hugleiddum á morgnana frá 8 til 9. Á meðan fóru Gunni og Sól að synda í vatninu. Við vorum svo allan daginn að svamla, syngja, spila, tala, leika, horfa í bálið, borða góðan mat, mála, teikna, syngja karókí (ég söng karókí) Þetta var dásamlegt Við komumst langt inn í hvert annað, sáum barnið hvert í öðru, sársaukann hvert í öðru, gleðina hvert í öðru. Þetta var gott fyrir grúppuna.

Ég varð meðvitum um hversu mikilvægt það er að vinna með sjálfan sig og þá fortíð sem maður hefur, hvernig fortíðin getur haft áhrif á þá sýn sem við upplifum í okkar daglega lífi. Hvernig fortíðin getur fengið okkur til að heyra hluti á ólíkum plönum. Við heyrum ekki það sem er sagt, en við heyrum frá fortíðinni, sem getur haft alvarlegar afleiðingar.

Við upplifðum svo mikið þegar við erum börn frá bæði foreldrum okkar og þeim sem eru í kringum okkur. Við höfðum í raun engar varnir gagnvart þeirri orku og þeim orðum sem voru í kringum okkur.

Aðgát skal höfði í nærveru sálar, sérstaklega vil ég meina þeim sem hafa engan möguleika á að sortera frá það sem ekki er gott fyrir sig. Það var í raun stórmerkilegt, en mjög erfitt að upplifa þessa hluti svo tens sem ég upplifði. Það er líka gjöf, því þá verð ég meðvituð um hversu mikilvægt það er fyrir mig að vinna áfram með Gordon (sem ég er í þerapí hjá). Lífið er einn langur lærdómur.

Við komum heim í gærkvöldi. Ég vaknaði svo í morgun og fór í vinnuna. Þegar ég kom heim var nýja kisa komin, Ingeborg.

Ingeborg átti að fara yfir í kattasálina. Við vorum beðin að taka hana því eigendur hennar pössuðu ekki vel upp á hana. Getur maður sagt nei, þó svo maður sé með 3 aðra ketti, tvo hunda og tvo páfagauka.

Nei við gátum það ekki , þannig að Ingeborg er hérna liggur á vinnustofunni minni hjá mér , ofan á öllu dótinu frá ferðalaginu og sefur. Hún er 4 ára og voða sæt.

Núna er föstudagur, ég ætla að hvíla mig mikið um helgina, erum samt að spá í að mála eldhúsið !

Ljós og friður til ykkar allra.