morgungull í bláu auga

Sit inni í stofu, allt er svo kyrrt og yndislegt.

Sólin er heima í dag full af kvefi, hún var ekki alveg að vilja fara í skólann og ég gaf leyfi til heimaveru.
Það er fátt yndislegra en svona morgnar það sem ég get notið morgunkaffisins og bara verið. Kertin flökta í hálfrökkrinu og birtan úti kemur í rólegheitum.

Það er ekkert mikið að frétta. Ég var í Kaupmannahöfn í gær , fór á sýningarrölt með Sigga syni mínum. Að mestu sátum við á kaffihúsi og lékum okkur við að skoða effekta á tölvunni hans Sigga . Hann gerði þessa fínu mynd af okkur sem er hérna að ofan.

Við gengum heil ósköp, á göngu er hægt að tala mikið og það gerðum við. Við fórum allan skalann, töluðum tilfinningar, og við rifumst og við hlógum. Dagurinn var yndislegur og ég hugsaði á leiðinni hversu heppinn ég er að vera í svona góðu sambandi við hann Sigga minn.

Við eigum líka svo margt sameiginlegt sem gerir að við getum mæst á svo jöfnum grundvelli.

Ég hitti eina gamla vinkonu mína á röltinu í gær, hún var líka á sýningarrölti. Hún var ansi stressuð, maðurinn hennar vinnur hjá Sterling flugfélaginu og þau biðu bara eftir að fá skilaboð um hvað yrði um hann. Við ákváðum þó að hittast í janúar, þau gæru komið í heimsókn til mín og Gunna og við gætum borðað saman. Við ræddum líka um að athuga með að sýna saman, en allt það ætlum við að skoða í janúar.

Ég kynntist henni þegar við vorum ný flutt til Danmerkur. Ég hafði þá verkstæði á Nørrebro. Þetta var verkstæði með 10 til 15 öðrum listamönnum. Ég elskaði að vera þar. Ég og hún Michala höfðum pláss við hliðina á hver annarri. Við urðum miklar vinkonur. Hún átti það til að senda mér svo falleg handskrifuð bréf með fallegum teikningum og litlum vatnslitamyndum.

Stundum sendi hún mér líka litlar gjafir , bækur eða eitthvað sem henni fannst passa fyrir mig. Vinskapurinn var mér dýrmætur. Hún var sú fyrsta sem ég kynntist hérna í Danmörku. Ég kynntist líka foreldrum hennar mjög vel og þau komu trúföst á allar opnanir sem ég hafði hérna í Danmörku, sem voru margar.

Hún kom líka með mér til Íslands og við áttum yndislegan tíma þar saman.

Hún var einhleyp á þessum árum og það gaf sennilega svigrúm til þess háttar vinskaps. Gunni minn hefur alltaf verið svo einstakur að það hefur alltaf verið pláss fyrir næstum því hvað sem er í okkar sambandi.

Ég og Michala ræddum mikið trúmál og vorum mikið á sömu línu um þau mál , við skyldum hvað hin stóð fyrir og vorum á einhvern hátt hluti af því.

Michala kynntist Henrik sem flutti inn á verkstæðið. Hann var góður drengur, en það gerðist eitthvað í sambandinu á milli mín og hennar. Við áttum þó samskipti í nokkur ár á eftir. Okkur var boðið í brúðkaupið þeirra og þau komu í skírnina hjá Sólinni okkar með yndislegt málverk sem Michala hafði málað af litla englinum okkar.

Það sem ég held að hafi breyst á milli mín og hennar var að hún fékk aðra skoðun á svo mörgu í sambandi við það sem hafði í raun tengt okkur saman. Henrik kom frá sértrúarsöfnuði einhverjum sem hafði áhrif á hana og hennar hugsun, en sem gat ekki borið okkar vinskap.

Vinskapurinn fjaraði út og við hittumst ekkert í mörg ár. Fyrir hálfu ári fór ég svo á opnun hjá henni inni í Kaupmannahöfn og hitti hana. Hún hafði greinilega fylgst með því sem ég var að gera því hún gat kommentað þær sýningar sem ég hafði haft og við gátum borið saman bækur okkar

Við kvöddumst glaðar yfir þessum endurfundi og ákváðum að hittast fljótt.
Ekki hefur það tekist enn, en núna verður það i janúar og ég hlakka mikið til að hitta þessa fallegu vinkonu mína frá fortíðinni.

Í gærkvöldi fórum Gunni og ég á tónleika hjá tónlistarskólanum hérna í Lejre. Sólin okkar er í barnakórnum . Það eru reindar bara 6 telpur í honum, af þeim eru þær fjórar bestu vinkonurnar, Sól, Andrea, Cesilia og Vera. Þær fluttu tvö lög, eitt af lögunum var teksti og lag eftir þær fjórar. Lagið heitir "að dreyma og er svo fallegt og tekstinn svo fullorðinn. Við hjónin sátum þarna með stút fullu húsi af fólki, með tár í augunum yfir hversu duglegar og flottar þær voru stelpurnar. Þær hafa verið bestu, bestu, bestu vinkonur í 5 ár og eru svo kreatívar og flottar saman. Þær hafa samið lög og teksta á heilan cd sem gerður var með þeim í klúbbnum. Þær eru saman í myndlistarskólanum, tónlistarskólanum og tvær af þeim, Sól og Cesilia eru í mjög góðum leiklistarskóla. Ég fæ stundum í magann yfir því hversu heppinn Sól er á þessum barna árum sínum hérna í litla þorpinu.

Núna er orðið bjart úti, best að fara að útbúa morgunmat og fara í göngutúr með Lappa í nýju flottu stígvélunum mínum sem ég keypti í gær.
Kærleikur til ykkar allra.

skrítin upplifun sem ég vil deila með þér...

Það er orðið haustlegt hérna í Danmörku. Ég fór með vettlinga á höndunum í morgun þegar ég fór í vinnuna.

Á morgun er þessari vinnutörn lokið, vikufríið mitt byrjar á mánudaginn og ég hlakka mikið til. Ég er að klára uddannelssplanen í skólanum þessa dagana. Þar að segja að útfylla alla pappíra sem eru margir fyrir hvern nemanda í ungdomsuddannelsen sem er svo sent til námsráðgjafa sem fylgir hverjum nemanda, foreldra og sveitarfélaga. Ég sendi það síðasta út á morgun með bréfi um hvenær við fundum fyrir hvern og einn nemanda. Þetta er heilmikið batterí og ég verð svo feginn þegar ég er búinn að þessu.

Það hefur ekkert sérstakt gerst undanfarið nema ég hef það betur en ég hafði það áður. Ég hef haft góðan tíma með þerapístanum mínum og það var til að hjálpa mér að skoða hlutina ofan frá og þá er allt auðveldara.

Ég hef voða mikið verið að hugsa um atburð sem gerðist einu sinni fyrir mig.

Mig langar að deila því með ykkur, því ég hef verið að huga um hvað þetta hafi verið.
Þannig er að ég var á heimavistarskóla í tvö ár frá því ég var 15 ára til 17 ára.

Þetta gerðist þegar ég var 16 ára.

Það var eitt kvöld að mikil læti voru á vistinni, það gerðist hlutur sem ég vil ekkert fara út í hérna, enda hefur það ekkert með frásögnina að gera. En við á herberginu mínu vorum í mjög miklu uppnámi og grétum þessi ósköp og gátum ekki fallið í ró. Skólastjórinn kemur og talar við okkur og reynir að róa okkur. Kemur hann svo að rúminu mínu og segir mér að fyrr um kvöldið hafi gerst undarlegur hlutur. Hann hafi verið inn í eldhúsi að drekka kaffi. Hann var einn, af hverju veit ég ekki. Þá er bankað á dyrnar hjá honum. Ég vil taka það fram að skólinn er langt frá öllum mannabyggðum og til að keyra upp að skólanum þarf að keyra dágóðan spotta frá þjóðveginum.

En sem sagt hann opnar dyrnar og fyrir utan stendur maður. Hann biður um að fá að koma inn.

Hann biður um að fá vatn að drekka, sem hann fær.
Það eru svið á borðinu og hann spyr skólastjórann hvað þetta sé. Skólastjórinn verður undrandi á þessari spurningu, en segir honum að þetta séu svið. Hann bíður honum að smakka og mig minnir að hann hafi þegið það.

Svo spyr maðurinn hvort það sé stúlka þarna í skólanum sem komi frá Vík í Mýrdal sem hafi stafinn S sem fyrsta staf í nafninu sínu. Svo lýsir hann nokkrun veginn hvernig ég leit út. Hann nefnir m.a. að ég hafi græn augu og að mamma mín hafi I sem fyrsta stafinn í nafninu sínu (sem passar) Svo kemur hann inn á ýmis mál frá fjölskyldu minni sem ekki var á almanna vörum og fáir vissu.
Skólastjórinn segir að svo geti vel verið, en hvað það er sem hann vilji henni. Hann sagðist nauðsynlega þurfa að tala við hana um mjög áríðandi hlut.

Skólastjórinn sagði að það væri ómögulegt, þar sem hún væri farinn að sofa, en hann gæti komið að degi til ef það væri svona mikilvægt.

Spyr þá maðurinn hvort hann megi skrifa bréf til mín og hann /skólastjórinn vilji færa mér það. Segist hann að sjálfsögðu vilja gera það.

Bað þá maðurinn um blað og penna og skrifaði mér bréf.

Hann gefur svo skólastjóranum bréfið, kveður og hverfur út í nóttina.

Skólastjórinn gaf mér svo bréfið og sagði um leið að þessi maður hafi haft mjög sérkennileg augu.
Mér fannst þetta allt hið undarlegasta mál. Ég las bréfið en man ekki allt sem stóð í því, en ég man að það var skrifað með bláum kúlupenna.
Ég man heldur ekki allt sem hann skrifaði, en það sem ég man, var að hann sagði að ég hefði verið í draumunum hans í langan tíma og að hann vildi svo gjarnan gera eitthvað fyrir mig. Ef ég vildi gæti hann smíðað handa mér húsgagn. Einnig var símanúmerið hans í bréfinu, til að ég gæti hringt í hann.

Við fengum allar stelpurnar að lokum svefntöflu til að geta sofnað eftir mikil átök og ekki man ég fleiri smáatriði.

Ég reyndi að hringja í þetta númer, en það var ekki mögulegt að fá samband við þennan mann.
Ég hugsaði ekki oft um þetta, gleymdi þessu reyndar í mörg ár en undanfarið hef ég hugsað mikið um þetta og spáð í hvað þetta hafi verið og hver þetta hafi verið.

Gaman væri að heyra ykkar komment um þessa skrítnu upplifun sem ég hafði.

Núna ætla ég að gera mér gott te og fara svo í göngutúr með Lappa sæta.

Kærleikur til alls lífs og þín

rigning

Ósköp er ég eitthvað löt að blogga, er alltaf inni á fésbókinni að skrifa smátt og ekkert. En ég á heima hérna líka og góða vini hér sem ég vil ekki missa.

Allt er gott héðan að frétta.

Haustið er að koma, það finnur maður mest á rigningum og rigningum og aftur rigningum.

Mér er svosem alveg sama, finnst bara notalegt að vera inni og heyra rigninguna lemja á hitt og þetta úti í garði.

Ég er feginn að vera ekki fugl í rigningunni, því það er kannski þungt á vængjunum þegar droparnir eru að reyna að smjúga inn að holdinu. Það er þó þannig að fjaðrir hrinda frá sér vatni, þannig að droparnir slást við fjaðrirnar, eða þannig.

Ég vildi heldur ekki vera ormur eða skordýr með þessa risa dropa sem eru stærri en þau sjálf og koma alveg eins og sprengjudropaæði hver á eftir öðrum og gera svo mikinn usla í skordýraheiminum.

Nei, það er þó gott að hafa þak yfir höfðið sitt og skjótast inn þegar rignir. Maður getur líka skotist inn í regnkápuna ef rignir og maður finnur löngun hjá sér að vera úti.

Líka undir regnhlífina ef maður vill vera á peysunni eða kjólnum úti fyrir.

Líka inn í bílinn eða eitthvað annað ef maður vill hvorki hafa regnhlíf eða regnkápu og er kannski með voða fínt hár á höfðinu.

Þó svo að fyrir mér sé rigningin ekkert þægilegust, þá held ég að á sléttum Afríku komi til með að vanta vatn á næstu tímum.Þess vagna ætla ég ekkert að vera að óska mér rigningarleysis en að vera þakklát fyrir að sem kemur, hvað sem það er því ekki deyjum við hérna í Danmörku af vatnsskorti, nei nei sei sei

Blessuð séu dýrin okkar sem deila Móður Jörð með okkur!

er veturinn heima, nei hann fór til New York

Veðrið er bara eins og vor ! Við fórum í morgun á svona stað þar sem hægt er að kaupa hluti sem fólk hendir, fyrir lítinn pening.
Við keyptum fjóra flotta baststóla í garðinn, nokkrar bækur, þrjú lítil teborð, sem falla svona hvert undir annað, vegglampa, mjög fallegan, sítrónupressu og svo bastendur fyrir Sigyn mína sem er svo hrifin af öndum,  Allt þetta kostaði 1oo kr danskar.

Við komum heim með þetta. Gunni fór að elda hádegismat og ég fór í göngutúr með Lappa. Ég var bara á peysunni og veðrið alveg dásamlegt ég söng fyrir Lappa á leiðinni, ég fann svo mikla gleði innan í mér. Það eru meira að segja knúpar á sumum runnunum okkar og rósirnar eru ennþá að springa út.

Fengum okkur svo að borða og erum núna að slá magann og drekka kaffi. Ætlum út í garð að gera hitt og þetta og seinna ætlum við í bíó með Sólinni okkar þegar hún er búinn í leiklistarskólanum .Við ætlum að sjá myndina “Stúlkan og refurinn”

Ég ætla að  að kveðja núna og fara út í garð á þessum fallega degi að senda ykkur öllum Ljós og Kærleika !

Dagurinn þegar meðvitundinn hækkaði

 

Í morgun vaknaði ég eins og vanalega klukkan fimm.

Ég fór niður og kíkti á tölvuna. Sá á facebook að Hlynur vinur minn frá Akureyri sem núna kallar sig líka Hussain,  (af hverju veit ég ekki) hafði skrifað: núna get ég farið að sofa, Obama er búinn að vinna.

Ég varð svo hrærð að ég átti erfitt með að einbeita mér að því að fara að hugleiða.

Settist þó í stólinn minn, með hvíta ullarteppið yfir mig, fór í ferðalag á innri plönum og gerði það verk sem ég geri á hverjum degi.

Ég hugleiddi  til klukkan sex. Kveikti á sjónvarpinu og sat í ca. fimm mínútur og horfði á fréttirnar, ég hreinlega grét af ánægju yfir þeim stórtíðundum sem höfðu gerst !

Gunni kom niður og deildi með mér gleðinni.

Ég hef svo innilega vonað að hann inni kosningarnar, en þorði ekki að trúa að það gæti gerst.

Ég upplifði í þessari gleði minni, að vitund heimsins hækkaði við að í sameiningu að setja inn nýtt energi, og senda það gamla í burtu.

Gömul hugsunarform unnu ekki, en ný framtíð með nýjum möguleikum sá dagsins ljós.

Ameríkanar þorðu í öllum þeim efnahagslegu átökum sem landið er í að taka séns á einhverju nýju bæði í hugsun og að velja svartan mann sem leiðtoga landsins síns.

Þetta gætu margar þjóðir tekið til fyrirmyndar. Það að standa saman og taka ábyrgð á lífi sínu, er eitthvað sem við öll ættum að skoða.

Fyrir bara 40 árum var aðskilnaðarstefna í Ameríku á milli hvítra og svartra !!!!

Ég er bara svo lukkuleg með þessar kosningar. Þegar við vorum í Washington í sumar keyptum við fullt af Obama minjagripum sem skreyta hjá okkur húsið.

Eftir morgunstund lá leiðin í lestina. Ég geng fallega leið að stöðinni sem tekur mig nokkurn veginn fimmtán mínútur.

Ég kom á stöðina, þar var fólk að bíða eftir lestinni, allir með morgunblöðin fyrir andlitunum og lifðu í fréttaheiminum. Ég gerði það sama, enda er gott að vera fjarri sjálfum sér stundum á öðrum stað á öðrum tíma.

Lestin var of sein, fyrst átta mínútur, svo fimmtán mínútur.

Ég varð pirruð þrátt fyrir þá gleði sem ég hafði haft inni í mér. Loksins kom lestin , sú gamla sem varla er fólki bjóðandi. Lestin var svo proppuð af fólki að ég gerði mig að eldspýtu til að komast inn. Stóð svo í eldspýtnastokk með hinum morgunhönunum.

Við komum að Hróarskeldu, lestin stoppaði og við komumst ekki út ! Ég varð að bíta saman vörunum til að láta eitthvað flakka út í loftið.

En ég minnti mig á að þetta væri smáatriði á miða við þann gleðiatburð sem ég hafði upplifað og hafði einhversstaðar í hjartanu.

Ég komst út, allir beðnir að yfirgefa lestina, líka þeir sem ætluðu með henni til Kaupmannahafnar.

Ég settist og kom mér vel fyrir á bekk, með bók vitandi að ég kæmi til með að sitja þarna næstu 35 mínúturnar.

Ég komst að lokum í vinnuna, alltof sein. Við fögnuðum nýja forsetanum í skólanum með Obamaköku og huggulegheitum.

Svona geta nú dagar verið bæði hér og þar.

Kærleikur til allra. 

Obama kjörinn forseti

Hérna er mjög áhugaverð grein sem Björk okkar allra skrifað í TimesOnline !

Ég og Lappi englabossi vorum að koma úr göngutúr. Ég tíu kílóum léttari en áður fyrr og Lappi jafn fallegur og áður fyrr. Göngutúrinn var líka meira svífandi bæði á líkama og sál. 

Við hittum nokkra hunda sem bæði vildu heilsa okkur og svo líka nokkrir sem vildu ekkert tala við okkur. Þeir fengu svo sannarlega að heyra það, Lappi lætur sko ekki bjóða sér hvað sem er, hann er sko Lappi kóngur, Íslands eina vona, Lappi Steinuson !!!

Við löbbuðum í klukkutíma, heilsuðum hestunum, beljunum og fuglunum, allt á ljúfu nótunum og Lappi ekkert að rífa sig.

Veðrið er dásamlegt, sól og kalt loftið, engin vindur.

Laufblöðin liggja um allt í allavega brúnum, grænum og rauðum tónum. Eplin voru þarna líka um alla jörð. Hugsaði mér á leiðinni að plata Sól og Gunna á sunnudaginn á Dyrehavsbakken til að sjá öll dádýrin í pörunarástandi.

Einu sinni fyrir mörgum, mörgum árum fórum Siggi, Gunni og ég þangað á þessum tíma og það var alveg frábært. Við gátum nánast snert dádýrin og hornin þeirra. Við sjáum til hvort þau hin í fjölskyldunni hafi einhver plön. Við höfðum talað um að fara til Sigynjar og fjölskyldu, þau búa ekki svo langt frá þannig að þetta gæti verið í leiðinni.

Ég fékk pakka áðan frá besta vini mínum, ég elska að fá pakka og fæ alltaf fiðrildi í magann þegar ég sé að það liggur svona leyndarmál og bíður mín, þegar ég opna póstkassann.

Takk vinur minn !

Annars er lífið bara ljúft eftir þau átök sem hafa verið undanfarið. Ég finn að þó svo þetta hafi verið svona erfitt þá hefur þetta verið svo lærdómsríkt fyrir mig og ég er þakklát þeim sem voru með til að skapa þetta vandamál. Það þarf nefnilega svo oft erfiðleika til að vaxa í þroska og auka skilning sinn í meiri víddum.

Í dag ætla ég að setja niður síðustu laukana í garðinn og taka aðeins til í honum fyrir veturinn. Njóta sólarinnar og  selskap með sjálfri mér. Næsta viku bíður upp á vinnu og fundi og mikið að gera. Einn nemandinn í skólanum sem hefur verið hjá okkur í sex ár, hættir í næstu viku. Sveitarfélagið sem hún kemur frá vill ekki borga meira fyrir hana þrátt fyrir að foreldrarnir hafi  gert sem var í þeirra valdi.
Þetta er ósköp leiðinlegt, en ekkert hægt að gera við því. Við erum sem betur fer með biðlista af nemendum sem vilja komast inn í skólann. En engin þeirra getur fyllt það skarð sem hún skilur eftir sig. Svo yndisleg stúlka sem hefur gefið okkur öllum yndislegar minningar til að gera líf okkar ríkara en ella..

Jæja kæru vinir á blogg heiminum KærleiksLjós til ykkar allra og ósk um að þið fáið fallega helgi.

Hérna er mjög áhugaverð grein sem Björk okkar allra skrifað í TimesOnline !

http://www.timesonline.co.uk/tol/comment/columnists/guest_contributors/article5026175.ece

ómeðvitað einelti

Núna fer Danmörk frá sumartíma yfir á vetrartíma. Ég hef eiginlega aldrei skilið þetta dæmi og það er erfitt að fatta hversvegna. Ein reglan segir að til að muna hvort við förum fram eða til baka í tíma, þá segjum við að á vorin setjum við garðhúsgögnin út, sem þýðir að tíminn fer fram og á haustin tökum við garðhúsgögnin inn, einn tími til baka. Sem sagt núna er bara eins tíma munur á Danmörku og Íslandi en á sumrin er tveggja tíma mismunur.

Það er rigning úti og haustlegt og það er voða huggulegt. Ég og Sól sitjum hérna inni í stofu saman í sitt hvorri tölvunni, við kertaljós til að auka á hugguna.
Sól ímyndar sér að það sé líka mikilvægt fyrir hana að hafa sjónvarpið keyrandi í bakgrunninum, því hún er líka að fylgjast með barnaefninu. Ég vel að vera ekkert að nöldra yfir því, enda vel ég vandlega hvað ég vil nöldra yfir þessa dagana.

Það hefur verið erfiður tími undanfarið, en mjög lærdómsríkur. Ég hef fundið fram fullt af hlutum sem ég þarf að vinna betur á hjá mér og það er alltaf jákvætt og gott.

Ég hef oft í gegnum árin í samræðum og umræðum bara samþykkt það sem sagt er, ef ég hef ekki haft neina sérstaka skoðun á efninu. Sérstaklega á það við hjá þeim sem mér þykir vænt um. En nú er tími breytinga, ég þarf að skoða í hvert sinn, hvað mér finnst um öll málefni, því annars getur það rúllað upp á sig og farið illa og eyðilagt og meitt.

Vegna þessa hef ég misst nána vini mína.

Ég hef verið eins og lömuð undanfarið og ekki getað annað en lokað mig af og sleikt sárin. Núna er ég að skoða hvernig ég hefði getað gert þetta öðruvísi og betra fyrir heildina. Ég get að sjálfsögðu ekki eingöngu fókuserað á hvað hinir sem voru hluti af þessari krísu gerðu rangt eða rétt. Ég þarf að einbeita mér að því hvernig ég hefði getað gert hlutina betur og það er margt.

Þetta hefur allt haft langan aðdraganda og fullt af samtölum, með hjálp utan frá til að reyna að redda þessu eins vel og hægt var, en það dugði ekki.

Út frá því sem ég hef upplifað undanfarið, þá hef ég í raun hugsað hversu auðvelt það er að verða vafinn inn í að leggja í einelti án þess að gera sér alveg grein fyrir því hvað það er sem er að gerast. Ég hef í langan tíma verið hluti af því, án þess að gera mér grein fyrir því að það er í raun það sem hefur verið að gerast, á hinum innri plönum.

Ég hef í langan tíma samþykkt reiði kærar vinkonum minnar. til annarrar persónu í grúppunni okkar. Ég hef samþykkt það sem hún hefur sagt og við öll verið hluti af pirring til hans sem ekkert vissi en var allt það sem pirringurinn beindist að. Við gátum séð að betur mátti fara hjá honum, gleymdum að skoða hvað betur mátti fara hjá okkur sjálfum, sem er það sem þetta er allt um. Ég hef hlustað og hlustað og oftast verið sammála og með því verið þáttakandi í að senda þessa reið yfir á hann sem okkur fannst geta gert hlutina betur. Hann var í sínu líkamlega lífi alls óvitandi um það sem gerðist. En áhrifin hafa örugglega sett sín spor á hann án þess að hann vissi.

Það er nú þannig að ég hef oft upplifað svona áður og verið þáttakandi í baktali um aðra, en aldrei upplifað það sem einelti, ég hef ekki hugsað það neitt sérstakt, því þetta er nú einu sinni hluti af okkur mannkyni. En núna upplifi ég þetta mjög sterkt sem ein grein af því að leggja í einelti og senda vonda orku yfir á aðra, sem er í raun að senda vonda orku yfir á sjálfa mig. Við erum nefnilega öll hluti af því sama.

Það þurfti að koma svo langt að talið var að hann væri ekki hæfur, þá loksins vaknaði ég upp frá þessari martröð og varð að segja það sem hjartað sagði. Það kom að sjálfsögðu öllum í opna skjöldu, bæði honum, þeim og mér.

Ég fékk vont bragð í munninn yfir mér, yfir að bregðast ekki við út frá hjartanu frá upphafi, en að bregðast við út frá því sem var þægilegast á þeim tíma. Að standa með vinum mínum í hinu líkamlega lífi, á móti bróður mínum á innri plönum. Ég sé hversu langt er í land með að verða það sem ég óska mér.

Ég hef þó fengið skilning í gegnum þessar vikur, ekki bara sem einhver orð sem ég heyri, en ég skil alveg inn frá hjartanu að allir gera það besta sem þeir geta, það besta út frá því hvar viðkomandi er. Það er hvers og eins að skoða sjálfan sig og elska. Ef við elskum og virðum ekki okkur sjálf, þá er ómögulegt fyrir okkur að elska bræður okkar og systur,

Það er hægt að sjá þetta í heimsmyndinni hvernig við meiðum og drepum hvert annað, þannig erum við við okkur sjálf.

Ég held að svona þátttaka eins og ég hef verið hluti af, sé eitthvað sem flestir þekki sig í og sé í raun mikið vandamál allsstaðar. Í fjölskyldum,  á vinnustöðum, í vinahópum, andlegum grúppum og svona mætti lengi telja.

Ég sé einnig að reiði er á einhvern hátt meira sjálfstæð en ég gerði mér grein fyrir. En reiðin notar okkur sem verkfæri til að eyðileggja góð mannleg samskipti eins og reiðinni er mögulegt. Reiðin notar okkar veikleika til að breiða út eins mikilli reiði á eins fljótan hátt og mögulegt. Við í okkar veikleika gefum reiðinni, baknaginu, vondri orku leifi til að nota okkur, því það er ákveðin fullnæging í að rægja aðra niður, þar að segja okkur sjálf því. því við eigum ekkert betra skilið, finnst okkur. Við elskum ekki okkur sjálf, við elskum ekki náungann !

Það væri gott ef allir hugsuðu sig vel um og skoðuðu það sem er að gerast áður en það meiðir eða splittar fólki hvert frá öðru. Það ætti alltaf að vera móttó að safna fólki saman, en ekki splitta fólk frá hvert öðru.

Hugsa sig um áður en við samþykkjum eitthvað sem annar segir illt um annan. Það að við bregðumst ekki alltaf rétt við, er ekki að við séum vondar manneskjur, en ef við höfum einhverja reiði til okkar sjálfra, eða höfum minnimáttarkennd eða eitthvað annað, þá gerum við það sama við náunga okkar.
Það sem ég hef reynt að einbeita mér að, er að ekki dæma sjálfan mig, en samþykkja og vera meðvituð um að ég gerði það besta sem ég gat á þessum tíma en að skoða án gagnrýni málið frá öllum hliðum til að læra og vaxa á því.

Kærleikur inn í fallegan sunnudag til ykkar allra kæru bræður og systur.

Obama, önnur tilraun /börnin vita

Skrítið hvernig lífið lætur alltaf vita af sér

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Skrítið hvernig lífið lætur alltaf vita af sér, með allt það sem er svo mikilvægt að læra.

Ég er einhvernvegin við hliðina á mér í dag, veit ekki hvort ég á að sitja eða standa, hvort ég er að fara eða koma.

Sat þó lengi úti í garði í morgun, með kaffið mitt og Lappa tryggan við fætur mér. Hann fann að það var þörf á að vera sem næst mér frá upphafi morguns til nú.

Ég reyndi allt sem ég gat að fá yfirsýn yfir hugsanir mínar. En verð þó að segja að það tókst bara að hluta til.

Það er margt að takast á við núna þessa dagana, svo ég verð ekki  á blogginu.

Kem þó þegar allt er yfirstaðið, eða það sem er hægt að fá yfirstaðið.

 Kærleikur til alls lífs og til allra þeirra reynslu sem okkur er gefin til að gera heiminn að betri stað til að vera, ekki bara fyrir einn, en alla.

páfagaukapeningaleysisgleðibanki í októbersólinni

Allt er eins og vanalega ! Ljósið skín innan frá og út en núna er  tíminn til að lifa það.

Ég geri allt eins og áður, nema ég hugsa um hverja vöru sem ég ætla að kaupa.

Ég hugsa ekki um það sem mig langar að eignast af alla vega vörum.

Engan Iphone í jólagjöf !

Við saumum gjafir til stúlkna okkar í Afríku og Tælandi.

Við gerum garðinn fallegan fyrir næsta sumar.

Engin ferð í haustfríinu.

Við ætlum í ZOO og við ætlum að vera saman í fallegu haustinu hérna.

Plönum engin ferðalög næsta sumar, en garðurinn er fallegur, og Lappi verður ánægður.

Við misstum enga peninga, við áttum heldur ekki neina peninga.

Við  fórum í yndislegt matarboð hjá vinum okkar í gærkvöldi, það var svo ljúft. Við erum þrenn hjón hérna í bænum sem borðum alltaf saman einu sinni í mánuði. Allt var eins ljúft  eins og í gamla daga.

Við löbbuðum heim eftir matarboðið í smá rigningarúða, það var ljúft og fallegt og ró yfir okkur.

Við drukkum morgunkaffið okkar í rúminu í morgun. Við spjölluðum um gærkvöldið, við spjölluðum um vini okkar og ættingja á Íslandi, við sendum líka hlýjan hug heim til Íslands.

Við spjölluðum um hvað við ætluðum okkur að gera í dag.

Ég fór inn í hug hugleiðslunnar

Sól og Gunni fóru á eplaplantekruna að týna síðustu eplin.

Ég kom til baka frá hinum innra heimi og sópaði, vaskaði upp, hlustaði á músík , gaf dýrunum, labbaði í garðinum.

Ég settist í sófann og skrifaði Gordon bréf. Ég fékk mér hádegismat og skoðaði fréttir innanlands og erlendis. Ég skoðaði fréttir um Obama, og mér hlýnaði um hjartað.

Ég gekk aðeins út í garð aftur, og ákvað svo að fara í bað. Ég fór í baðið, og það var ósköp stutt, en vellíðan við að vera hrein .

Ég fór aftur á netið og horfði á fréttir frá ríkissjónvarpinu heima. Ég fékk mér vatnssopa.

Settist svo hérna niður og ákvað að setja smá niður inn á bloggið. Múmín er hérna á stólarminum við hliðina á mér, á borðinu stendur fallegur blómvöndur með appelsínugulum og dökk rauðum blómum í bláum vasa með vatni frá krananum okkar.

Það er gott vatnið í Lejre.

Klukkan í eldhúsinu tifar tikk takk og það eru tvær flugur alltaf að setjast á höndina á mér á meðan ég er að skrifa. Ég sé líka þegar ég kíki upp frá tölvunni og horfi út um gluggann að það eru fullt af flugum og sólin skín inn um gluggann.

Það er í raun ótrúlegt að það skuli vera svona mikil sól í október. Það er meira en sól, það er svo milt veðrið. Ég er nú þakklát fyrir það.

Ég heyri svo margt, og ég get valið að verða hrædd og fara í panik, en í raun eru þetta bara tölur sem ég heyri sem svífa óraunverulega í loftinu, þær ná ekki alveg inn í mig. Því lífið er í raun um eitthvað mikið meira og dýpra. Ég ætla eins lengi og ég get að vera í núinu og taka því sem koma skal, ekki að vera í sorginni og hræðslunni fyrirfram.

Ég held að þetta bæði getir verið og verði verra.

Það er svo mikið að lifa upp til, þegar margir peningar eru, en núna er bara að vera.

Stundum þegar ég er að hugsa um lífið, upplifi ég það eins og leikrit. Kannski svona spuna sem við improviserum. Það koma upp fullt af óvæntum hlutum sem við á besta veg reynum að leysa og leysa eins vel og við getum. Fyrir utan sviðið eru áhorfendur sem fylgjast með og skoða hversu vel okkur tekst og ef ekki tekst vel, þá æfum við atriðið aftur og aftur og aftur.

Það eru í raun að mínu mati engir erfiðleikar í lífinu, en fullt af möguleikum til að verða betri manneskja.

Allt er í raun eftir því hvernig við veljum að sjá það.

Páfagaukarnir mínir eru úti í sólinni í búrinu sínu, þeir eru svo glaðir ...

Kærleikur heim og Kærleikur til alls Alheims.