Við erum öll Nelson Mandela

Dagur tvö í hvíld. Ennþá á náttsloppnum, enda tekið því rólega til að hvílast fyrir hátíðarnar. Sat í morgun og hlustaði á einn af tímunum sem ég missti af í teleseminar sem ég tek þátt í einu sinni í mánuði. Vegna anna hef ég misst af tveimur síðust tímunum. Sem betur fer, er hægt að nálgast efnið á netinu, fyrir þá sem misstu af.

Í gær hafði ég tíma til að hugsa smá yfir það sem síðasta ár, gaf mér af lífsreynslu. Það er ekki lítið. Árið hefur sennilega verið mitt áhrifaríkasta ár, frá upphafi. Það skemmtilega er að ég segi það á hverju ári, sem þýðir bara eitt, að með hverju árinu, fær ég fleiri spennandi verkefni en árið á undan.

Fyrir mér þýðir það, að ég leysi þau verkefni vel af hendi, sem mér eru færð á hverju ári. Það er ekki alltaf jafn auðvelt að sjá það í augnablikinu, hvort ákvörðun er rétt eða röng. Stundum vil einhver hluti af manni, ekki sleppa, á meðan einkennileg orka tekur yfir og maður hefur sagt, B, þegar maður ætlaði að segja A, en svo með tímanum getur maður séð, að B, var besta lausnin.

Árið hefur sett mig í ótrúlega margar hræðslutilfinningar. Þar sem ég hef þurft að taka ákvarðanir, með kvíðann í maganum og allar tilfinningar þandar eins og bogi. Ég hef upplifað að sitja með húðina spennta eins og boga, af kvíða fyrir því sem ég er að gera. Ég hef kastað mér út í verkefni, sem virka algerla út í kött. En ég hef fundið þessa “orku” taka yfir og ég kasta mér út í djúpu laugina, án þess að ég kunni að synda.

Stærsta verkefnið er að sjálfsögðu GRO Akademi. Ég var í góðri og vel launaðir vinnu, sem skólastjóri í listaskóla. Verkefni sem ég með tveimur öðrum settum á laggirnar fyrir 11 árum. En ég var ósátt við margt sem hafði þróast í gegnum árin. Það var í raun ekkert að neinu, en ég hafði þróast í aðra átt, heimurinn er að þróast í aðra átt og ef verkefnið ekki fylgir þróuninni, þá er verkefnið dauðadæmt. Svo var með listaskólann.

Gro, byrjaði með ólíkindum. Við höfum haft undirbúningsvinnu í tvö ár, með fundum og fleiri fundum, með yfirmönnum sveitarfélagsins í Lejre. Lengri saga, sem ég nenni ekki inn í og þið ábyggilega nennið ekki að lesa. En í ágúst, leigðum við lestarstöðina í Hvalsø/Lejre og erum enn á fullu að byggja upp. Ekki bara auðvelt, en mjög spennandi fyrir okkur að sjá drauminn rætast. Fókus er núna að vinna með ungt fólk sem þarf á hjálp að halda til að fara út í lífið og takast á við það. Við erum með Grafíska hönnun, myndlist/sköpun og hugleiðslu. Hugleiðslan er svo mikilvæg. Ég vil meina og það er í raun eitt af mínum hjartans málum, að hugleiðsla geti komið í staðin fyrir margt af þeim lyfjum, sem við troðum í þetta unga fólk. Hugleiðsla er leið að lífshamingju, einbeitingu, finna innri ró og svo margt annað.

Ég vil vera með til að nota hugleiðslu með því fólki, sem virkilega þarf á því að halda. Hugleiðsla er vel þekkt hjá mörgu fólki, en ekki því fólki sem virkilega þarf á þessu verkfæri að halda. Við tökum hugleiðslu inn sem daglegt verkfæri.

Við erum líka að opna lífrænt kaffihús, lífrænan matjurtargarð og litla verslun. Við erum með allavega uppákomur. Námskeið, fyrirlestra, fastar hugleiðslur á fullu tungli og fl. Stærðar verkefni, sem við fáum fleira og fleira fólk inn til að hjálpa okkur. Það verst hefur verið að við erum tvö sem höfum ekki unnið neitt með, að ráði í annarri launaðri vinnu, en erum þarna alla daga, við þénum enga peninga eins og er. Ferlega erfitt oft á tíðum, en við finnum að við erum að skapa eitthvað sem er stærra en við sjálf, þess vegna er bara ein leið, að halda út, halda út, halda út .

Einnig hef ég verið mikið á ferðalögum, sem hefur verið ótrúlega spennandi, en líka mikil vinna. Engin af ferðalögunum eru bara ævintýri, en vinna og aftur vinna. Ég hef kynnst ótrúlega mörgu dásamlegu fólki á þessum ferðalögum, það hefur opnað vitund mína fyrir nýjum heimi, sem gerir að ég verð betri og betri til að skilja heiminn og mannkyn.

Við í Gro fórum í vinnuferð til Íslands í maí, það var dásamlegt. Við vorum flesta dagana í mínum dásamlega heimabæ, Vík.

Vík klikkar aldrei.

Í vor var ég  í New York í 10 daga, vinna, gaman, vinna, gaman. Þaðan fór ég í hvíldarviku til vina minna sem búa á dásamlegum stað inni í skóginum í Massachusetts. Þaðan fór ég svo í dásamlegt ferðalag í Kanada. Ég ferðaðist frá stað til stað, með námskeið, um samvinnu á milli dýraríkisins og mannkyns. Þetta var ótrúlega spennandi og gefandi. Hitti alveg ótrúlega margt spennandi fólk, sem ég kem til með að bera í hjarta mínu alla tíð.

Í Nóvember fór ég til Póllands, gaman og stutt. Í nóvember fór ég líka til Ísrael, vann þar með kærum systrum, kynntist góðu fólki. Ég var líka í Palestínu, áhugavert og kynntist  öðru góðu fólki þar. Fer aftur á næsta ári, þriðja árið í röð sem ég verð á þessum slóðum. Ég kynnist þessum löndum betur í hvert sinn, sem gefur mikinn skilning á lífinu á þessum slóðum og þeim átökum sem eiga sér stað.

Í byrjun desember fór ég til Andalúsíu, þar sem ég vann annað verkefni með kærri vinkonu, fyrsta verkefnið okkar af mörgum. Við erum pantaðar þangað aftur í mars 2014.

Lífið hefur verið dans á rósum og þá meina ég dans á rósum, stundum, mjúkt, stundum þyrnar sem stinga.

Ég trúi því alla leið inn í mitt dýpsta, að við sem mannkyn verðum að vera með til að byggja nýjan heim. Við verðum að fylgja hjarta okkar og finna nýjar leiðir, fyrir framtíðina. Það þýðir hugrekki, það þýðir vilja,  það þýðir, að sjá sig stærri en maður heldur að maður sé, það þýðir að hugsa út yfir þann kassa sem við erum vön, það þýðir að rétta höndina í áttina, að hvert öðru til að lyfta lífinu saman sem eitt, í áttina að því góða.

Það er engin sem gerir þetta fyrir okkur, en okkur er hjálpað, við þurfum bara að taka á móti þessari hjálp og vera með í því að skapa betri heim.

Ég hef oft verið skelfingu lostin, vegna þeirra ákvarðana sem ég hef tekið, því ég er öryggisfíkill, en ég hef orðið að fylgja orkunni, því, hvað er raunveruleiki:  húsið mitt, bíllinn, minn, peningar???? Nei, ég veit, það er ekki eitthvað sem ég trúi, en ég veit, að allt það er bara ímyndun, raunveruleikinn er stærri, raunveruleikinn er dýpri, raunveruleikinn er ljósið sem við öll skiljum, hlýjan um hjartað þegar við sjáum eitthvað fallegt gerast í lífinu og við fáum tár í augun, sem við ekki alltaf skiljum. Það er samkenndin fyrir öllu lífi, samkenndin fyrir móður jörð. Það er meira virði, en vasi, mynd, bíll eða hús.

Við verðum öll klökk yfir öllu því sem Nelson Mandela gerði fyrir okkur, en við gleymum, að við erum öll Nelson Mandela, við erum ekki eitthvað sem bara fær ljósið inn frá öðrum, við erum líka þau sem eru með ljósið, sem við getum valið að streymi út til heimsins, til  að skapa þann heim sem er bestur fyrir heildina.

Hvað dreymir þig um?

Hvernig getur þú látið drauminn rætast?

Þetta er svona einfalt!!

Það er ekki eitthvað sem ég segi, ég hef lifað það, ég hef gert það, ég lifi drauminn minn núna, hvort sem það á tímum er gott eða slæmt, ég er í flæði, þar sem allt sem ég gat ímyndað mér að gæti gerst í lífi mínu er að gerast.

Það koma óvæntir hlutir inn, sem ég ekki alltaf er jafn ánægð með, en það er til að styrkja mig og gefa nýja vídd í verkefnin. Seinna, get ég alltaf séð styrkinn í því.

Það koma líka óvæntir hlutir inn, sem lyfta mér í hæðstu hæðir og ég þar sem ég er í þróuninni, hefði aldrei getað óskað mér þess, vegna þess að ég hafði ekki vitund til að óska þess.

Næsta ár, verður jafn, ef ekki meira af einhverju til að leysa. Ég er á leiðinni til Ástralíu í janúar, verð þar í nokkrar vikur. Við eigum engan pening, en ég veit að þetta er mikilvægt, eitthvað sem ég þarf að gera (sem betur fer á ég góðan mann, reyndar þann besta, sem skilur), þess vegna fer ég.

Ég er á leiðinni til Argentínu, í júní,  líka mikilvægt verkefni, Kanada, nokkur námskeið og margir aðrir staðir sem ég er að fara til í 2014. Ég veit ekki alltaf hvers vegna, en ég veit að þannig er það bara. Ég hef séð á öllu “þannig er það bara” að það var mikilvægt að fylgja því, á einn eða annan hátt.

Einu sinni skrifaði ég:  Each time a human being strives towards the beautiful or the good, in the form of a painting, a sculpture, a song, a silence, politics, a thought, new ideas - or a wish - for oneself, one’s family, for one’s town, for one’s country, for Mother Earth or for the Universe, this human being becomes equal to the Angels of God’s Hand.

Núna lifi ég þessar hugsanir sem ég einu sinni skrifaði.

Hvað dreymir þig um, viltu deila því með okkur og sjá svo hvernig það þróaðist í lok 2014.

Ég elska lífið, ég elska það sem ég mæti, kannski ekki allta í augnablikinu, en alltaf á eftir, því einungis þannig get ég orðið meistari í lífinu.

Hafið falleg jól elsku fólk og sendi Blessun til dýrann

Villtu verða þinn besti vinur?

Viltu verða sá/sú sem stjórnar í lífi þínu?
Viltu verða sá sem er hljómsveitarstjóri í þinni eigin hljómsveit og fá hljómsveitina til að spila saman í einum takti ?
Er svo er, þá er Joyful Evolution kannski leiðin fyrir þig.

Joyful Evolution eða MDP (Multi Dimensional Psychology ) er einstök heimspeki-þarapíuaðferð sem leggur áherslu á vinnu með hin 3 sjálf: sál, meðvitaða vitund og undirmeðvitund.

Þessi sérstaka þroskaleið er opnun inní nýjan heim og færir okkur möguleika á að umbreyta gömlum munstrum og tilfinningaflækjum á undraverðan og skjótan hátt, sem hingað til hafa staðið í veginum fyrir því að þú gætir lifað lífinu í gleði og jafnvægi. Hér er tækifæri til að læra nýja leið og samtímis upplifa sjálfa þig sem eina samræmda heild.

Ég hef undanfarin 9 ár verið í Joyful Evolution þerapí. Ég hef einnig verið í þjálfun sem Joyful Evolution leiðbeinandi og jafnframt fengið andlega leiðsögn hjá Gordon Davidson í öll þessi ár fram til dagsins í dag. Gordon Davidson er höfundur bókarinnar Joyful Evolution Sjá: (www.joyfulevolution.net)

Síðustu tvö árin hef ég unnið með fjölda manns í þerapí , bæði einstaklinga og hópa sem Joyful Evolution leiðbeinandi, hér að neðan er hægt að lesa frá nokkrum af þeim sem ég hef unnið með.
Öll vinna fer fram á skype, sem gefur möguleika á landamæralausri Jörð, þar að segja engri fjarlægð.

Hver þerapíutími tekur ca. 60 mín og kostar 10.000 kr.
Ef þú hefur áhuga á að heyra meira, þá getur þú getur sent mér @mail: [e-mail]
--------------------------------------------------------------
"Steina’s own soul evolution has led to her multifaceted expression as a visionary artist, a leader & spiritual warrior, a teacher and healer. She brings an artist’s creativity, love and humour to her activity as a spiritual guide.

In working with Steina you experience her deep love of nature and her vision of a great healing between the kingdoms of nature and humanity. You also find yourself supported by an intuitive and strong soul who creates a safe and loving space to help you explore your multidimensional self.
I heartily recommend Steina as a guide on your spiritual journey."
John Waters,
Director, Path Centre
Love & blessings, John
--------------------------------------------------------------
Ég hef verið í svokölluðum „sessionum“ hjá Steinunni Helgu í nokkur skipti.
Ég get mælt með Steinunni Helgu sem leiðbeinenda í slíkri vinnu. Hún hefur leitt mig inn í mjög djúpa vinnu sem hefur haft djúpstæð áhrif á líf mitt og verið stór partur af heilunarferli mínu á síðustu mánuðum.
Esther Helga Guðmundsdóttir MSc., matarfíknarráðgjafi, dáleiðslutæknir.
--------------------------------------------------------------
'Eg hef ávallt verið leitandi sál og hef komið víða við á leiðinni til andlegs þroska . 'Eg las bókina Joyful Evolution eftir Gordon Davidson og ég hámaði hana í mig. Hér var einhvað komið sem ég þarf akkurat núna inn í líf mitt . Margar aðferðir hef ég notast við til að verða að betri manneskju og sumar hafa virkað og sumar ekki . 'Eg hafði verið lengi með ýmis hegðunarmynstur sem vildu ekki lagast sama hvað ég var búin að reyna að gera , ekkert virkaði alltaf koma það til baka. Eftir námskeið fór´ég að vinna í Multidimensional Psychology
Og á einhver undraverðan hátt mér til mikillar furðu smellvirkaði hún . Það var töfrum líkast . Hegðunarmynstur og stíflur sem hafa verið um langan tíma breyttust og losnuðu . Þessi aðferð er svo einföld og hún virkar vel að ég er enn að undrast yfir því. Og þvílík gleði sem fylgir þessari vinnu . 'Eg er þakklát að hafa fengið að kynnast Steinunni og held áfram í þessari vinnu með henni .- Hulda Leifsdóttir
--------------------------------------------------------------
Steinunn has been guiding me in the Joyful Evolution method over a few sessions now, and it is a remarkable journey of self-discovery, awareness and transformation. Even over a distance, and through the electronic medium, Steinunn creates a loving, nurturing space within which I feel at once safe, embraced and fully supported as I take the necessary steps towards wholeness. Steinunn is a highly intuitive facilitator, able to pierce through to the essence of my experiences and help me to gain insights with amazing clarity. Building a loving relationship with my subconscious self is revealing, rewarding and truly joyful! This is a process of deep change. I am learning more about my life-long patterns with each session, and creating a new symphony for my life, in concert with my subconscious and superconscious Selves. Having Steinunn guide and accompany me on this journey is a wonderful gift, and one for which I am very grateful. She is really an incredible healer in her own right - I highly recommend her to anyone who is seeking to make a transformational shift within themselves and their lives.

KA Jerúsalem
--------------------------------------------------------------
Jeg deltog på et kursus, Joyful Evolution, med Gordon Davidson for 1 1/2 år siden. Vi var en gruppe, som fortsatte med månedlige møder, hvor vi arbejder ud fra Gordons bog, Joyful Evolution, med hjælp fra Steina, som kommer og guider os ind imellem.
Nu har jeg haft 3 sessioner hos Steina, som foregår over skype en gang om måneden.
At opbygge en bevidsthed, begynde at have kontakt med de 3 bevidstheder og være i dialog med mit indre barn, har tilføjet ekstra dimensioner til mit liv. Gjort mit liv mere enkelt, fordi jeg nu ved, hvordan jeg håndterer min underbevidsthed og det lykkedes for mig oftere, end jeg kunne have håbet. For mig er disse sessioner en rejse til og gennem universer, som åbner sig for mig, og giver mig en mere levende, forstående og inspirerende opfattelse af mig selv og mine omgivelser. Jeg mærker også at disse sessioner fortsætter med at arbejde i og med mig og skaber et andet forhold til mig selv og mine omgivelser, som indeholder meget mere glæde.
Steina tilbød mig healing i en af sessionerne. Det var en meget forunderlig oplevelse, hvor jeg røngenfotograferede hele min krop under healingen. Efter den oplevelse er sanserne omkring min krop og strømmen af energierne intensiveret, meget levende og vibrerende.

Þýðing:
Ég tók þátt í námskeiði, hjá Grodon Davidson um Joyfu Evolution Evolution, fyrir 1 1/2 ári síðan. Við vorum hópur sem héldum áfram með mánaðarlega fundi þar sem við lesum bókina Joyful Evolution saman. Steina kemur reglulega og hittir hópinn þar sem hún leiðbeinir okkur.
Nú hef ég haft þrjár þerapímeðferðir með Steinu, sem fer fram á Skype einu sinni í mánuði.
Til að byggja upp skilning, byrja að hafa samband við hin þrjú sjálf, meðvitund, undirmeðvitund og hið æðra “ég” og að vera í sambandi við mitt innra barn, hefur bætt auka víddum inn í líf mitt. Það hefur ert líf mitt auðveldara því að nú veit ég hvernig ég höndla undirmeðvitundina mína, mér tekst það oftar en ég hefði þorað að vona. Fyrir mig, eru þessar þerapí meðferðir ferð til og í gegnum alheimsins, sem opnast hefur fyrir mér og gefur mér meira lifandi, hvetjandi og skilningsríkari mynd af sjálfri mér og umhverfi mínu. Mér finnst líka að eftir að við höfum unnið saman, þá heldur innri vinnan áfram að vinna í mér og skapar sýn og tilfinningu til sjálfrar mín og umhverfi mitt, sem gefur mun meiri gleði.
Steina bauð mér heilun í einum þerapítímanum. Það var mjög skrítin reynsla þar sem ég upplifði að ég sá líkama minn í gegnum rönken augu á meðan á heiluninni stóð.. Eftir þá reynslu er skynfærin í líkama mínum skarpari/næmari og orkuflæðið hefur aukist,og er nú mjög lifandi og orkumikil.

--------------------------------------------------------------
Jeg har det rigtig godt med vores sessioner.
Det som betyder mest er nok kontakten til det indre barn. Jeg havde aldrig forventet at det er så kraftfuld. Hun er fuld ag glade og energi og livslyst, så det smitter på mig, når jeg kontakter hende.
Men også mødet med mester DK har haft indflydelse på mig. Specielt når jeg er bekymret elle bange. Jeg har fortalt dig, at jeg søgte kontakt til ham når jeg skulle gå over broen - og jeg har højdeskræk. Når jeg havde bedt om at møde hans energi, følte jeg mig indhyllet i lys, og det blev meget nemmere.

Þýðing
Mér finnst mjög gott að vera í þessari vinnu hjá Steinunni.
Það sem mestu máli skiptir er að ég nú hef gott samband við mitt innra barnið. Ég bjóst aldrei að það yrði svo öflugt. Hún er full AF hamingju, orku og lífshamingju, svo það hefur jákvæð áhrif á mig þegar ég samband við hana.
En einnig eftir að ég fékk tengingu við meistara DK, það hefur haft mikil áhrif á mig. Sérstaklega þegar ég hef áhyggjur eða er hrædd. Ég sagði þér frá þegar ég var að fara yfir brúnna og ég hef svo mikla lofthræðslu, þá tengdi ég mig við Meistara DK. Þegar ég hafði beðið um að ég gæti tengst orkunni hans og ég fann að ég var böðuð í Ljósi, þá varð allt auðveldara

Óttinn

Maður lærir svo lengi sem maður lifir og þannig upplifi ég tímann sem ég er í núna.

Ég hef í svolítinn tíma verið að undirbúa mig undir að taka tíma í vetrarfríinu mínu til að vinna að úthreinsun fyrir líkama minn.

Ég hef hlakkað til, einhversstaðar, en samt verið að skoða mjög vandlega allar hugsanir sem gætu komið, um það hvort ég væri að fara í leyni megrun.

Ég veit að ég get talið mér trú um einn hlut, en svo er einhver hluti af mér að planleggja eitthvað allt annað.
Þannig að það hefur verið mjög mikilvægt að skoða hverja þá hugsun, sem kom upp og skoða hvaðan hún kemur og hvers vegna.

Ég fann þó ekkert hættulegt sem kom upp hjá mér, svo ég hef verið í þessu undirbúningsferli í nokkrar vikur.

Ég byrjaði á að reyna að taka út sykur, en hef þó verið pínu sætusjúk seinnipart dags, en ekkert hættulegt.

Var þó ekki alveg sátt við það, vegna þess að ég þekki þetta munstur, frá því í gamla daga.

Ég ákvað svo að fara í innra rannsókarferðalag í mitt innra og skoða, hvað væri að gerast, hvers vegna ég hoppaði í sætuskálina af og til, algerlega óvænt.

Ég komst að mjög áhugaverðum kjarna í mér, sem var skelfingu lostinn við að skína, skelfingu lostinn yfir því sem gerðist ef maður væri of sýnilegur. Ég veit nefnilega að þegar það er ekki jafnvægi á milli líkama og sálar hjá mér, þá loka ég fyrir ljósið sem skín frá mér og dreg mig inn í mig sjálfa.

Ég vann svo með þessa hræddu hlið í mér, sem var svo hrædd við að skína. Hvað þýðir það að skína, hvað getur gerst fyrir mig, ef ég skín, hvað hefur gerst hjá þeim sem hafa skinið mest, sem hafa haft þetta skínandi ljós.

Hvernig getum ég og þessi hræddi hluti í mér, fundið janfvægi saman og látið hræðsluna verða að andstæðu sinni, hugrekki.

Nelson Mandela sagði eitt sinn:

Okkar dýpsti ótti er ekki að við séum vanmáttug.
Okkar dýpsti ótti er að við erum óendanlega máttug.
Það er ljósið innra með okkur ekki myrkrið sem við hræðumst mest.Við spyrjum sjálf okkur hvað á ég með að vera frábær, yndisfögur, hæfileikarík og mikilfengleg manneskja.
Enn í raun hvað átt þú með að vera það ekki?

Þú ert barn Guðs.

Það þjónar ekki heiminum að gera lítið úr sjálfum sér.

Það er ekkert uppljómað við það að gera lítið úr sjálfum sér til þess að annað fólk verði ekki óöruggt í kringum þig.

Við fæddumst til að staðfesta dýrð guðs innra með okkur, það er ekki bara í sumum okkar, heldur í hverju einasta mannsbarni.Og þegar við leyfum ljósinu okkar að skína, gefum við öðrum, ómeðvitað, leyfi til að gera slíkt hið sama.Um leið og við erum frjáls undan eigin ótta mun nærvera okkar ósjálfrátt frelsa aðra.

Þessi rannsókn á hræðslunni var mjög góð og gerðist fyrir viku. Hugrekkið er komið og orkan flæðir. Engin sætuþörf hefur verið þessa viku.

Í nótt, daginn fyrir hreinsunarvikuna, dreymdi mig draum, sem var mjög lifandi þegar ég vaknaði. Ég var ekki viss um hvort mig hefði dreymt þetta, eða hvort þetta hefði gerst í vökutilstandi. En nú veit ég að mig dreymdi þetta, vegna þess að ég man hvorki það sem gerðist fyrir eða á eftir.
Það kom hendi á móti mér, í blárri skyrtu með gullúr á hendinni. Hendin hélt á skyrdollu. Sagt var við mig háum og ákveðnum rómi: Þú þolir þetta ekki!

Ég veit að þetta var frá mínu innra, með mjög ákveðin skilaboð til mín. Ég þarf ekkert að hreinsa líkamann, en ég þarf að taka þau matvæli út, sem líkaminn minn þolir ekki og það eru mjólkurvörur.

Ég hef stundum fengið þá hugsun, að ég þoli ekki mjólkurvörur, vegna þess að það myndast oft mikið slím í hálsinum á mér þegar ég fæ mér skyr í morgunmatinn minn, en ég elska skyr og osta, svo ég hef haldið þessari innri hugsun úti, þar til nú.

Þessi skilaboð komu frá líkamanum og vegna þess að ég hef verið að vinna að því að tengjast líkama mínum núna í nokkurn tíma, þá get ég ekki lokað eyrunum, þegar skilaboðin eru svona skýr, þó svo að þetta sé ekki alveg það sem mig langar að heyra hihi.

Mikið er ég þakklát, þegar ég upplifi að það sem er svo einfalt, er svona áhrifaríkt.

Viltu á einfaldan hátt læra að hugleiða, án þess að þurfa að fara út frá heimilinu þínu?

Viltu á einfaldan hátt læra að hugleiða, án þess að þurfa að fara út frá heimilinu þínu?

Hugleiðsla er áhrifarík leið til að forðast streitu,veita þér innri frið,hjálpa þér að taka ákvarðanir í lífinu,tengjast þínu innra sjálfi, slaka á og finna hugarró.

Viltu hitta aðra, sem líka vilja læra að hugleiða, á einfaldan hátt, án þess að þurfa að fara að heiman?

Það eina sem þú þarft til að geta verið með, er löngunin til að fá ró á hugann, löngun til að læra að hugleiða með öðrum, kynnast og hugleiða með fólki frá ólíkum stöðum, hafa tölvu og nettengingu.

Þá er þetta tilboð eitthvað fyrir þig.

Síðasta fimmtudag i hverjum mánuði kl. 20:00 á íslenskum tíma,  er ég með hóphugleiðslu á skype.

Kennslan felst í því að hugleiða saman, eftir hugleiðsluna tölum við saman um þá upplifun sem hver og einn hefur haft og spyrjum þeirra spurninga sem kunna að koma upp, sem ég svo svara eftir bestu getur.

Ég hef margra ára reynslu af að hugleiða, hef bæði tekið ólík námskeið og menntun í því að hugleiða í Danmörku og annarsstaðar. Kjarninn og skilningurinn í því sem ég hef lært er : því einfaldara, því árangursríkara. 

Það er að mínu mati ekki hægt að lesa sig til um hugleiðslukunnáttu, heldur kemur kunnáttan með því að hugleiða og spurningarnar koma í takt með reynslunni. Þetta er sú leið sem ég vel að nota til kennslunnar.

Ef þú þekkir einhvern sem þú heldur að hefði áhuga á að vera með, máttu gjarnan senda þessi skilaboð áfram.

Ég hlakka til að heyra frá þér.

Með kærri kveðu.

Steinunn Helga.

Hvert skiptið kostar 1000 kr. íslenskar

[e-mail]

Hvað hefur árið gefið mér af upplifunum og reynslu

Ég er hugsi í dag, þar sem ég dunda mér við eitt og annað og velti fyrir mér liðnu ári.

 

Þetta hefur verið mjög afdrifaríkt ár í alla staði. Hef sennilega aldrei haft svona afdrifarík ár á allri minni æfi.

 

Á sama tíma í fyrra, hugsaði ég nokkurn veginn það sama, en árið á undan hafði líka verið afdrifaríkt, miða við þá reynslu sem ég hafði þá.

Hvert ár hefur gefið mér meiri og nýja og ótrúlega reynslu.

 

Núna líður mér eins og ég sé í þurrkara, eftir að hafa verið í þvottavél allt árið, með nýjum og nýjum þvotti í allavega sápum og allavega litum þvotti.

 

Á sama tíma fyrir ári, sat ég og hlakkaði til áramótanna, því ég hafði ákveðið að vera ein á gamlárskvöld og hugleiða inn í nýja árið, sem ég svo gerði.

 

Ég átti dásamleg áramót og stefni á önnur nokkurnveginn eins.

 

Á sama tíma í fyrra var ég í fráhaldi, sem ég kalla það, eða ég viktaði og mældi allan matinn minn og borðaði eftir fyrirfram ákveðnum reglum. Ég hafði það fínt með það, á þeim tíma.

 

Í byrjun janúar fór ég til Ítalíu, til In Citta’della Pieve i Umbria. Þar var ég var með kærum vinum frá heiminum í viku  og við unnum undir leiðsögn Gordon Davidson við að þjálfa okkur til að vinna sem guide i Joyful Evolution tækni. Við höfðum undanfarið ár hist vikulega á gotoowebinar, einskonar netkennslu. Þetta var svo vika, þar sem við unnum mjög djúpt saman.

 

Við snjóuðum inni, sem var alveg með ólíkindum. Eftir mikla baráttu þar em við börðumst í gegnum snjóinn frá setrinu út á þjóðveginn og þar með leigubíl og svo lest í 6 klukkutíma, sem vanalega tekur 40 mín. komumst við til Róm.

 

Í Róm, festist ég í lyftu með góðu fólki, um miðja nótt, lyftan hrundi frá fjórðu hæð og niður í kjallara. Engin kom til skaða sem betur fer. En eftir ævintýralega björgun, þurftum við að fara með allar töskur upp á 9 hæð, þar sem íbúðin var, sem við fengum lánaða, upp á allra hæstu hæð í heimi, að mér fannst um miðja nótt í Róm.

 

Við dvöldum nokkra góða daga í Róm, en komumst heilu á höldnu heim hver til síns heimalands.

 

Í mars fór ég til Íslands, yfir stutta helgi, var með námskeið í hugleiðslu. Það kom svo mikið að góðu fólki. Ferðin var stutt og áhrifamikil.

 

Í maí, fermdist Sólin mín, elsku yngsta barnið mitt. Við héldum 80 manna veislu hérna í garðinum okkar, með góðum vinum og ættingjum héðan og frá Íslandi.

 

Það var sól og dásamlegt veður, þó það væri snemma vors. Hún var fermd með bestu vinkonu sinni og einum dreng sem býr hérna rétt hjá. Nágrannar okkar, tóku sig saman og planlögðu mótspil við limousine og þyrlur, sem keyra fermingarbörnin heim frá kirkju, og skreyttu hjólbörur, með fallegum blöðum og keyrðu þær heim í veislurnar sínar.

 

Daginn eftir dásamlega veislu með söng, músík, góðum mat og góðum gestum flaug ég til Los Angeles.

 

Ég var viku á ráðstefnu með fólki frá heiminum, þar sem unnin var andleg vinna og bundin andleg bönd á milli hvers og eins.

 

Það var gaman að upplifa og vera þarna. Við dvöldum á hæðum yfir borginni á stað sem heitir Loyola Marymount University. Einnig fórum við aðeins um í borginni og kringum borgina, ég sá með eigin augum Hollywoodmerkið wawww það var gaman.

Eftir viku dvöl þar fór Sólrún og Lisbeth vinkonur mínar og ég með Theresa heim til Theresa. En hún á heima

í Mariposa. Það var ca 5 tíma ævintýraleg keyrsla frá LA.

Við vinkonurnar héldum dagsnámskeið í nýja setrinu hjá Georg og Theresa, það gekk vel og var undurljúft.

Við dvöldum þar í dásamlegu yfirlæti í ca viku, með útisundlaug og náttúru sem ég hef aldrei upplifað áður.við heimsóttum líka Yosemite National Park sem var engu líkt, sáum Móður náttúru í þvílíkri fegurð og töfrum. Við sáum líka úlf og björn og fullt af öðrum dýrum, sem var gaman gaman

Eftir dásamlega daga með Theresa fórum við vinkonurnar til San Francicso og dvöldum þar smá, dásamleg borg alveg hreint.

 

Ég fór svo og heimsótti vini mína í San Rafael og dvaldi þar í nokkra daga. Ég átti yndislega daga með þeim, þar sem við meðal annars skoðuðum Muir Woods Nationar Mounment, mörg þúsund ára tré sem vorum með ólíkindum stór.Hérna er hægt aå lesa nánara um þegar ég var rænd

Eftir ævintýralega ferð og 3 vikna dvöl í USA  tók ég þáttí útskrift hjá Sigga syni mínum, frá Konunglegu Listaakademíunni, sem var stór stund fyrir hann og okkur öll.

 

Í byrjun sumars, giftu Sigyn dóttir mín og Albert sig. Þar komu líka margir gestir, margir komu alla leið frá Íslandi til að halda upp á daginn með þeim. Fullt af gestum, fallegt kirkjubrúðkaup með dásamlegum söngvum sungið af Sólrúnu Bragadóttur. Sigyn mín í svo fallegum kjól og svo falleg í alla staði.

 

Ég hef aldrei áður upplifað það í kirkjubrúðkaupum að kirkjugestir klappi eftir að sungið er.

Brúðkaupið var ansi magnað, þar sem fortíð, nútíð og framtíð mættust.

 

Eftir brúðkaupið fórum Gunni, Sól og ég til Íslands, sem var fermingagjöf til Sólar. Hún mátti bjóða bestu vinkonu sinni, Andrea, með. Að sjálfsögðu héldum við auka fermingarveislu á Íslandi, fyrir nána ættingja og vini okkar sem þekkja Sól. Það komu hátt í 100 manns, sem var bara algerlega dásamlegt að upplifa. Fermingarveislan var haldin í húsinu sem Sigrún systir og Jón eiga í Kópavogi og þökk sé svona góðri systur að leggja húsið sitt fyrir nöfnu sína. Við fengum dásamlega hjálp frá Hafliða og Dússu með láni á hinu og þessu og hjálpandi hönd við að smyrja og annað sem þarf að gera fyrir svona stóra veislu.

Eftir þvílíkt dásamlegan dag, með svo dásamlegum ættingjum og vinum, fórum við í ferðalagið stóra. Fengum lánaðan jeppa frá Einari og felliskýli frá Ingunni og Ara, það gat ekkert klikkað. Það klikkaði heldur ekkert. Ferðin var í alla staði, svo dásamleg, með stoppi hér og þar hjá vinum og ættingjum og á fallegum ógleymanlegum töfrastöðum.

Víkin mín, var alltaf jafn dásamleg, mikið elska ég þennan bæ, sem er svo stór hluti af mér, blóðið mitt er blandað Víkurorkunni, sem gerir að ég hef það hvergi betra en í gömlu æskuorkunni minni. Sjá nánari áfallaútskýringu á ferðinni og hvernig ég missti hræðilega mikið af peningum,

Eftir dásamlega ferð, fórum við heim til Danmerkur, södd og sæl og full af minningum sem við höfðum skapaða saman sem fjölskylda.

 

Í ágúst fór ég aðra ferð til Íslands. Ferðin var vinnuferð, eða námskeið, einn dagur með hugleiðslukennslu og svo helgarnámskeið á Sólheimum, þar sem Sólrún Bragadóttir, Stefano og ég vorum með námskeið, sem við kölluðum” the three of life”  Bæði námskeiðin gengu algerlega dásamlega. Ég var 10 daga á Íslandi og notaði hluta af tíma mínum til að hitta vini og ættingja. Einnig var ég nokkra daga í Víkinni minni, á Strönd, það var bara toppurinn.

 

Í september fór ég með námskeið til Noregs. Þetta var námskeið í að vinna með náttúruríkjunum sem er að sjálfsögðu blandað með að vinna með þá innri vinnu sem ég hef verið að læra undanfarin ár. Námskeiðið var haldið á dásamlegri eyju fyrir utan Drammen. Yndisleg upplifun, sem hefði aldrei gengið svona vel, ef Sissa hefði ekki skapað þessar dásamlegu aðstæður.

 

Í desember lá svo leiðin til Ísrael og Palestínu. Þetta var hugleiðsluvinna, mikið unnið og mikið ferðast um svæðin. Ferðin hafði mikil og djúp áhrif á mig og er ég ennþá að vinna úr öllum þeim upplifunum sem ég meðtók.

Landið fallegt og hrikalegt, mikil þjáning þar sem heil þjóð er í fangelsi. Ég var við Dauðahafið og lét mig fljóta, næstum því til Jórdan, ég hugleiddi á fjallinu við Galilei, þar sem Jesús hélt fjallræðuna, ég hugleiddi í hellinum þar sem hann hugleiddi nóttina fyrir fjallræðuna, ég sá og upplifið alla þessa sögu á öllum víddum, ég upplifði líka þær hörmungar sem fólk lifir við í dag, á þessu svæði, þar sem ég var á svæðinu á meðan haldið var vopnahlé, eftir mikil átök á milli Ísrael og Palestínu.

Ég veit að þetta verður ekki mín síðasta ferð á þetta svæði, er strax farinn að plana ferð þangað á næsta ári.

 

Ég kom heim eftir þessa ferð, búinn á sál og líkama og reyndi að vera með til að skapa jól með fjölskyldunni minni.

Ég veit að eftir þetta ár, verður aldrei neitt eins og áður. Ég fór í gegnum eldhreinsun á síðasta ári, á svo mörgum plönum. Nýtt tímabil er komið, þar sem ég kem til með að lifa lífi, sem er og verður öðruvísi en áður. Hluti af mér, vil það gamla, það sem ég þekkti, þar sem ekkert óvænt gerist hjá mér, en sá tími er búinn.

 

Ég sagði upp vinnunni minni, sem skólastjóri í Listaskólanum Rammen, þar sem ég hef verið síðastliðin 10 ár, það öryggi fjarlægði ég líka.

 

Ég vinn með fleiri og fleiri  sem guid, sem er sú aðferð sem ég hef sjálf verið leidd áfram á Gordon Davidson síðustu 9 árin, em hefur gert það að þessi nýji heimur er komin, sem er svo öðruvísi en ég nokkurtíma hefði getað ímyndað mér að ég ætti eftir að upplifa.

 

Með þeirri innri vinnu sem ég hef gert, hafa allir þeir möguleikar sem eru mögulegir ,opnað sig fyrir mig. Ég vil gjarnan hjálpa öðrum að láta flæðið streyma, án alls þess sem stoppar að við þorum og viljum. Það er hlutir þeirra verkefna sem ég ætla að taka mér fyrir hendur á næsta ári.

 

Ég byrjaði fyrir nokkrum mánuðum að bjóða upp á hugleiðslu kennslu á skype. Það hefur verið ný og spennandi leið fyrir mig og fleiri og fleiri vilja vera með.

 

Næsta ár bíður líka upp á annað nýtt verkefni sem við hjónin erum að vinna að ásamt nokkrum góðum vinum hérna í Danmörku.

Það kemur seinna, en það er mikill undirbúningur í gangi hjá okkur með það.

 

Næsta ár, verða fleiri ferðalög framundan hjá mér. Það sem ég veit er að  í maí ætlum við sem erum að vinna að þessu nýja verkefni sem ég sagði ykkur frá, að fara til Víkur, á Íslandi og halda vinnuhelgi í fjölskylduhúsinu ”Strönd”. Í maí fer ég til til New York á ráðstefnu, í júní fer ég til Kanada með námskeið. Einnig eru plön um ferð til Los Angeles í mai. Í ágúst er svo annað námskeið á Sólheimum með ”the three of life”. Margt annað er í planleggingu, sem kemur í ljós.

 

Það eru margar hugsanir sem koma upp við þessa talningu, ótrúlega skrítnar hugsanir sem flestum finnst sennilega ekki passa með.

 

En það er það sem hefur fyllt mest hjá mér yfir allt árið. Það er matur, jebúddamía, það er svo skrítið, að hugsa um það, að matur skuli vera svona mikið atriði í svona ævintýrum.

 

Matur, já, ég hafði verið í fráhaldi í 4 ár, eins og ég kom að í byrjun þess sem ég skrifaði. Í fráhaldi þar sem ég hafði viktað allt sem ég hef borðað í 4 ár. Fyrir þann tíma, borðaði ég óhemju mikið og meira mikið, sem gerði að ég þurfti mikinn stuðning til að finna nýja leið með mataræðið. Þá hjálp fékk ég, en hef svo verið allt árið að finna jafnvægi og leið til að vinna í ap gera matarvenjur mínar sem eðlilegan straum að orku, að borða meðvitað, þar sem ég sjálf, meðvituð ég, stjórnar, í samvinnu með líkamanum, en ekki að aðrir, stjórni og ráði, hvað er best fyrir mig og líkama minn. Ég er að læra að passa mig, alla, með öllum þeim kærleika sem ég hef.

Ég trúi að það að vinna með sitt innra, þá opnar maður fyrir leiðum og skilningi sem maður vissi ekki að maður hafði.

 

Að þora að brjóta upp munstur og upplifa eitthvað nýtt og öðruvísi en áður, brýtur upp önnur munstur, vanamunstur sem er hluti þess að borða, kaupa, borða ekki, rífast, rífast meira, gráta, gráta meira og svo framvegis. Það þarf stundum að nota mikla krafta til að breyta því sem maður en vanur, ég veit allt um það. En þegar maður upplifir það sama aftur og aftur og aftur og aftur, þá er lítill möguleiki á að mæta einhverju óvæntu sem er með til að víkka út sjóndeildarhringinn og jafnvel að mæta hlutum sem stundum virðast óyfirstíganlegir, eins og ég hef gert á flestum þeim ferðum sem ég hef farið í á liðnu ári, en ég hef mætt þeim, tekist á við það og verið ríkari af reynslu á eftir og ég þakka svo sannarlega fyrir það.

 

Sú besta gjöf sem ég hef gefið mér í gegnum árin, er að hafa farið í þessa meðferð (þerapíu) fyrir 9 árum. Það hefur gert að ég hef þorað að taka sjénsa, taka áhættur, mætt nýju og nýju og meira nýju. Ég hef lært að sjá heiminn frá mörgum hliðum og líka á haus  og ég er ennþá lifandi, sit ennþá á yndislega heimilinu mínu, 27 desember 2012 og hef lifað þetta allt af.

 

Maturinn er ennþá yndislegur, en hann fyllir ekki allt. Ég er kannski 5 til 6 kílóum þyngri en ég var fyrir ári, en ég vil heldur vera það og vera frjáls til að velja til og frá eftir því hvernig aðstæðurnar eru hverju sinni.

 

Í kvöld ætlum við að borða rauðrófusúpu með rauðrófum frá garðinum mínum, sem tekið var upp í morgun, 27 desember og brauð með sem ég hef bakað úr allavega korni sem ég átti í skápunum. Allt lífrænt og allt hollt.

 

Ég tek á móti lífinu og því sem það lætur mig mæta með áhuga og reyni að leysa þau verkefni sem ég mæti hverju sinni á eins góðan hátt og ég get. Ég hef oft getað gert betur en ég hef gert, en það er allt í lagi, ég geri bara betur næst.

Hamingja til ykkar allra elsku fólk.

Hugleiðslunámskeið

Kæra fólk! Margir hafa haft samband við mig með þá ósk að læra að hugleiða. Ég hef haldið nokkur námskeið sem er að sjálfsögðu mjög gott, ennnn, það þarf oftar en það. til að fá leiðbeiningu bæði til að komast inn í rútínu hugleiðslunnar og einnig til að fá hjálp til að halda orkunni í lengri tíma. Ég hef ákveðið að bjóða upp á hugleiðslukennslu á skype einu sini í mánuði. Kennslan er fyrir hópa,

þannig að fleyri en einn geti verið með, í því er líka lærdómur, sem felst í að deila hvert með öðru og einnig spurningar sem koma upp að lokinni hugleiðslu, sem gagnast öllum.

Gott og gagnlegt væri fyrir mig ef þið sem hafið áhuga sendið mér skilaboð til [e-mail] sem fyrst. einhverjar spurningar gætu komið upp sem ég et svarað hverjum og einum. þú mátt endilega deila þessu á vegginn þinn svo sem flestir sjái þetta. Með kærri kveðju inn í fagra helgi.

 

Það kostar 1000 ísl. að fyrir hvert sinn. 

Finna hamingjukjarnan, sem alltaf er þarna, þrátt fyrir allt sem gerist!

Það er fallegur dagur í dag, smá dropar  af og til, himininn voldugur með alla vegana litum og sólin sem kemur af og til og skín á okkur.

Ég fór í góðan túr með henni Dimmu minni, sem er byrjunin á röskum göngutúrum sem ég ætla að byrja á til að komast í ”aðeins” betra form, en bara aðeins.

Ég ætlaði að segja ykkur aðra sögu um ferðalaga óhöppin mín, ef það er hægt að kalla það það. En ég hef lent í einhverju óhappi í öllum þeim ferðum sem ég hef farið í það sem af er árinu.

Ég sagði ykkur frá heimferðinni frá USA,  í síðustu færsu, sem var ótrúleg og líka ótrúlega lærdómsrík.

Núna ætla ég að segja ykkur aðra sögu, sem gerðist á leiðinni til Íslands núna í júlí.

Við ákváðum, Gunni og ég að gefa Sigrúnu Sól, ferðalag með bestu vinkonu sinni til Íslands. Auðvitað færum við með og keyrðum hringinn í kringum landið. Allt mjög spennandi. Við héldum mikla fermingarveislu hérna, daginn sem hún var fermd í litlu kirkjunni hérna í götunni. Hún var fermd með Andrea bestu vinkonu ( sem var boðið með til Íslands) og David sem á heima hérna fyrir neðan. Dásamlegur dagur, veisla í garðinum með 80 gestum, sólskin og fallegt. Ekkert nema allt frábært um það að segja.

Við ætluðum líka að halda fermingarveislu á Íslandi, enda margir sem standa okkur nær sem höfðu ekki möguleika á að koma hingað og fagna Sólinni okkar.

Gunni fór fyrstur til Íslands, til að undirbúa veisluna. Sól, Andrea og ég áttum pantað flug 12. Júlí kl. 00:10.

Við vorum á góðum tíma. Bitten mamma hennar Andreu keyrði okkur  á flugvöllinn og við allar, að sjálfsögðu svakalega spenntar.

Við áttum flug með Iceland Express. Við vorum á vellinum löngu fyrir kl. 10:00 svo við töldum okkur vera með góðan tíma til að kíkja í búðir á flugvelinum, það vildu stelpurnar helst.

Ég fer í röð og fæ leyfi til að tjékka inn, þó svo að við séum svona tímanlega. Maðurinn við afgreiðsluna, fann okkur ekki í tölvunni, hann leitaði og leitaði, horfði svo á mig og sagði: þið eruð sólarhring of seinar, flugið fór eftir miðnætti, núna þann 12 ágúst.

Ég trúði honum ekki, fór í panik og langaði að gubba yfir hann, þetta bara gat ekki verið satt!!!!

Ég spurði hvort það væri einhver leið fyrir okkur að breyta miðunum, en nei því miður. Hann sagði: þetta er því miður alltaf að gerast fyrir fólk sem flýgur á þessum tíma með Iceland Express, og þeir gera ekkert við því. Þú getur kvartað, en af fenginni reynslu, kemur ekkert út úr því.

Ég vissi ekki mitt rjúkandi ráð, stelpurnar sitjandi þarna, miður sín, Sól grátandi, Andrea, sagðist eiga 1000 dkkr. hún gæti kannski keypt miða fyrir okkur :o)

Ég hafði fyrir ”tilviljun” kíkt á netbanka reikninginn okkar um morguninn og sá þá að það voru komnir óvæntir peningar inn, 25.000 danskar krónur.  Svo ég vissi að ég hefði möguleika á að kaupa farmiða fyrir okkur allar til Íslands.

Ég hringdi í Gunna, sem var eins og áður sagði, á Íslandi og sagði honum hörmungarnar, við ákváðum strax að hann myndi kíkja á internetið og finnaog kaupa farmiða fyrir okkur heim.

Ég beið þarna á meðan hann og Ingunn systir hans voru að skoða möguleikana. Stelpurnar reyndu að gera eins gott úr þessu og mögulegt var.

Ég hringdi í Sigyn elstu dóttur mína og bað um að fá gistingu fyrir okkur hjá þeim um nóttina, vitandi að ekkert flug væri á leiðinni til Íslands fyrr en um morguninn. Það var ekkert mál, þó svo að húsið væri fullt af gestum eftir brúðkaupið þeirra helgina áður. Sigyn á heima rétt hjá flugvellinum, en við búum uppi í sveit, svo ég myndi aldrei ná morgunflugi ef við færum heim að sofa.

Fólkið á flugvellinum, sem hafði verið að afgreiða mig, og aðrir sem voru komnir til, til að aðstoða mig, vorkenndu okkur alveg ferlega, og sögðu sögur af öðrum óheilla krákum sem gerðu svona misstök með svona skrítna flugtíma. Af hverju ekki 23:55, það væru miklu auðveldara að skilja það??? Flugmiðinn var líka skrítinn, ætla svo sem ekkert að fara út í það, en þetta verður síðasta flug með þessu fyrirtæki, eftir allar sögurnar af hinum sem lentu í því sama. Varð hugsað um, hversu mikið fyrirtækið græðir á þessu, ef fólk er á stand by í flugi, þá selja þeir sætin tvisvar. Ég vissi sem sagt að ég gerði misstök, ég hefði ekkert í höndunum til að kvarta, en mér leið eins og ég hefði verið plötuð.

En Gunni og Ingunn fundu flug fyrir okkur daginn eftir, þrír miðar aðra leiðina frá DK til IS, á 12.000 dk, sem er um 250.000 íslenskar, við keyptum miðana.

Við fórum heim til Sigyn og Albert, ég með gubbuna í hálsinum og verki í maganum, yfir öllum þessum peningum, vegna þessara misstaka minna.

Við vöknuðum snemma daginn eftir, eða kl. 5 um morguninn. Ég hafði þó ekkert sofið, vegna gubbunnar í hálsinum og verkjanna í maganum.

Við vorum komin á flugvöllinn kl. 6 um morguninn og allt gekk að óskum. Miðarnir með Icelander, gott að koma þar inn. Fengum okkur góðan morgunverð og ákveðnar í að njóta peninganna út í ystu æsar.

Í fluginu var ég að hugsa þetta allt saman, ennþá illt yfir öllum þessum peningum. Ég ákvað að hugleiða, til að koma ró á hugann. Ég komst fljótlega inn í góða orku og náði algerlega að slaka á. Þarna geri ég mér grein fyrir að þetta var mjög gott fyrir mig og reynsluríkt. Ég er ansi mikill aurapúki, eða aðhaldssöm og á erfitt með þegar eitt er of miklu. Það að við fengum þessa peninga akkúrat þarna daginn áður og meiri pening en við höfðum þörf fyrir, þar að segja, við fengum helmingi meira, en flugmiðarnir kostuðu okkur, svo að í raun kom þetta ekki illa á okkur neinsstaðar.

Ég gerði mér grein fyrir þessu, það var lærdómur í þessu sem var nauðsynlegur. Annað sem ég svo upplifði og sem var lærdómurinn, var hvernig hefði ég brugðist við ef þetta hefði verið Gunni sem gerði þessi mistök, uppsss, það var eins og klútur í andlitið. Ég sá fyrir mér hvernig viðbrögð mín hefðu orðið og ég skammaðist mín. Ég hefði gjörsamlega klikkast og hann hefði sko fengið að heyra það.

Þetta var gott fyrir mig að sjá, en líka vont. Gunni hafði tekið þessu öllu með stakri ró.

Ég fékk líka annað út úr þessu, sem ég var glöð og þakklát fyrir, það var að ég valdi að kaupa nýja miða, þrátt fyrir að það hefði kostað svona mikið. Því ég hugsaði,  að ef við förum ekki, munum ég sjá eftir því alla tíð og fá illt í magann yfir að hafa ekki lifað fermingarferðina saman, þetta eru BARA peningar. Þegar ég verð komin yfir þetta, þá er þetta ennþá ein góð saga að segja öðrum :o) Sem ég geri nú.

Það komu margir í fermingarveisluna, ættingjar og vinir sem þekkja Sól, við buðum vinum sem þekkja hana, annars hefðu verið of margir og erfitt að velja.

Það komu um 100 manns og dagurinn var frábær. Það var dásamlegt að hitta allt þetta fólk og gaman fyrir ættingja sem hafa kannski aldrei hitt Sól að hitta hana.

Það var dekrað við okkur á alla kanta á Íslandi. Við fengum lánað húsið hennar Sigrúnar systur, fengum lánaðan bílinn hans Einsa bróður Gunna og fellihýsið hennar Ingunnar systur hans Gunna. Ferðin var dásamleg í alla staði og ég ég þakklát fyrir ALLAR þessar upplifanir. Ég sé að í raun þarf ég að finna hamingjuna inni í mér, sem er þar alltaf þrátt fyrir allar ytri aðstæður, það eru bara ytri aðstæður. Ljós og friður til alls lífs!

Ég lærði svo mikið á þessum átökum, skildi það ekki á því augnabliki, en í flugvélinni

Langt er síðan síðast, en ég hef verið að velta því fyrir mér í sumarfríinu mínu, hvort ég ætti ekki að byrja aftur að blogga smá.

Undanfarin ár hefur verið svo annasöm, að ég hef hreinlega ekki haft tíma til að setjast niður og skrifa lengri pistla, en bara nokkrar setningar á facebook.

En núna er tíminn kannski komin, til að setja hugsanir mínar á blað, með von um að einhver finni samsvörun, eða tengingu við það sem ég skrifa.

Margt hefur gerst í sumar, sem hefur heldur betur hrist upp í mér, sem hefur verið vont á meðan á því stóð, en eftir á að hyggja hefur kennt mér þá lexíu sem mér er nauðsynleg.

Ég hef velt því fyrir mér hvar ég eigi að byrja, því af mörgu er að taka.

Ætla að taka eitt dæmið sem lengst er síðan að gerðist og fékk mig heldur betur til að missa fótfestu um stund. En eins og allt sem tekur á, þá lærði ég mikið á þessu fótfestufalli!

Ég er oftast flót að finna leiðir, þegar ég virðist á blindgötu, engin útgönguleið sjáanleg, ég er fljót að hugsa nýtt og sjá bestu möguleikana í því nýja, án þess að það valdi mér hugarangri.

En þarna féllust mér hendur!

Í mai fór ég til Kaliforníu í nokkrar vikur, algerlega frábær ferð. Var í raun alveg hissa á hversu falleg hún er og mikil náttúra þarna. Ég var rúmlega viku í Los Angeles á ráðstefnu sem var mjög gaman. Þar hittumst við um 100 manneskjur frá öllum heiminum og hugleiddum og unnum saman fyrir betri heimi, fyrir allt lifandi á jörðu.(þarf lengri útskýringu ef ég ætla nánar útí það sem við gerum)

Eftir dásamlega daga þarna, fórum við með vinkonu okkar, henni Theresa til Mariposa sem liggur í fjöllunum fyrir utan San Francisco. Við erum: Sólrún Braga, kær vinkona og Lisbeth Moberg kær vinkona. Við dvöldum þarna í nokkra daga, héldum námskeið sem gekk mjög vel. Georg og Theresa eru að opna þarna andlega miðstöð sem verður mjög fallegt og spennandi verkefni hjá þeim hjónum.

Þetta var algerlega dásamlegur tími sem við áttum þarna saman. Eftir það skelltum við okkur til San Francisco og þar nutum við okkar vel í þessari fallegu borg. Ég fór svo nokkra daga til vina minna sem eiga heima í San Rafael og naut gestrisni þeirra fram í fingurgóma. Það sem einkenndi þessar heimsóknir svona eftir á að hyggja var hversu fallega þau bjuggu öll sömul og hversu umhverfið var alveg dásamlegt og húsin þeirra falleg.

En það var nú ekki það sem ég ætlaði að skrifa um, þó svo að það sé mikilvægt fyrir mig að fram komi hversu dásamlegan tíma ég hafði haft áður en skelfingin skall yfir mig hehehe. Ég hef held ég aldrei verið eins mikið í hverju augnabliki, hvert augnablik sem þessar vikur.

En heim skildi haldið og ég byrjaði á að tala rútu frá San Rafael sem tók einhvern tíma. Ég átti flug frá SFO i San Francisco.

Þegar ég kem inn á flugvöllinn byrjaði ég á því að fara í vitlausa röð. Ég var þar í einhvern tíma, áður en ég gerði mér grein fyrir misstökum mínum. Ég var með stóra ferðatösku (ljósbleik með hvítum doppum :o) bakpoka og stóran innkaupapoka. Ég fer úr röðinni og geng dálitla leið, þar til ég finn réttu röðina. Þar fer ég aftur í langa röð. Þegar röðin kom svo loksins að mér, var ég beðin um passann minn. Ég fer í bakpokann minn og ætla að finna veskið mitt, en viti menn, þrátt fyrir að bakpokinn hafi verið renndur og vel lokaður, þá var veskið horfið.

Ég trúi ekki mínum eigin augum, og sný öllu við í töskunni, en ekkert veski. Í veskinu var passinn minn, peningar, og kreditkort. Bæði vinnu vísa kortið og mitt masterkortið. Ég verð algjörlega skelfingu lostin, ég geri mér grein fyrir því, að þó ég sé með flugmiðana, þá kemst ég ekkert án þess að hafa passann minn.

Mér er vísað á stað þar sem ég get hringt í lögguna til að láta gera skýrslu. Ég fer þangað, algerlega utan við mig. Hringi og er beðin að bíða þar til það verður komið. Á meðan ég bíð, sem er um það bil kukkutími, þá sendi ég Gunna skilaboð um að loka kortinu. Ég stend svo og naga neglur við símann í klukkutíma. Á meðan ég stóð og allt keyrði í höfðinu á mér, kom ung stúlka til mín og sagði : vá hvað þú ert í flottri peysu, það gladdi mig í þrjár sekúndur, en raunveruleikinn var of þrúgandi til að ég gæti dvalið í þessu hrósi. Aftur kom ung stúlka til mín og hrósaði peysunni minni, ég dvaldi í því hrósi bara smá stund :o)

Ég hafði talað við Gunna í Danmörku (þar sem var mið nótt) nokkrum sinnum, þar sem ég var algjörlega niðurbrotinn. Loksins kom löggan, ég gaf skýrslu og löggan sem var voða ljúfur hringdi í rútuna sem ég hafði komið í frá SR,  til að tjékka hvort veskið væri þar, svo var ekki. Hann gat svo ekkert gert fyrir mig og ég fór á röltið. Ég fór og tjékkaði á flugmiðunum mínum, sem ég var búinn að missa af. Ég lét breyta þeim til um kvöldið, ef ske kynni að ég fyndi passann minn. Gunni hringdi til Íslands til að finna símanúmer hjá konsúlati frá Íslandi í San Francisco, en það var föstudagur og allt lokað. Ég gekk þarna sem sé í 9 klukkutíma, án þess að vita hvað ég ætti að gera.

Ég gekk og gekk, á milli Pontíusar og Pílatusar, með allan farangurinn minn í eftirdragi. Af og til í sambandi við vini mína í San Rafael, Gunna og svo á facebook. Það hélt mér í gangi að heyra frá fólki. En fannst ég þó vera algerlega, Palli einn í heiminum. Ég var með hraðan hjartslátt, tárin í augunum og vissi ekki mitt rjúkandi ráð. Ég trúði þessu heldur ekki. Gordon og Corinne (vinirnir frá San Rafael) ætluðu að ná í mig seinna um kvöldið, þegar þau væru búinn á ráðstefnu. En það yrði mjög seint vegna umferðar sem er á föstudagskvöldum.

Ég ráfaði um og fyrir einhverja tilviljun,(sem auðvitað er ekki tilviljun) er ég á terminal 1, langt frá öllu. Það er engin þar inni nema ég. Ég sit á bekk, með allan farangurinn minn í kringum mig. Ég hafði ekkert drukkið eða borðað frá því um morguninn og það var að koma kvöld.

Ég hringi í Gunna og ég hringi í Corinne. Corinne segir mér að athuga hvort einhver geti gefið mér 20 dollara fyrir rútunni til þeirra. (Hún hafði hringt í rútufyrirtækið áður til að athuga hvort þau gætu borgað fyrir mig ferð til þeirra með þeirra korti, eða þegar ég kæmi til þeirra, en nei það var ekki hægt) Ég segist ætla að athuga það, en einhverra hluta vegna segist ég ætla að bíða aðeins , eftir hverju vissi ég ekki þá !

Ég kemst aðeins til meðvitundar og fer að rölta um, ég sé svo úti í horni í þessum sal, glugga, ég rölti í áttina að glugganum og sé að það er löggu skilti. Þetta er svolítið eins og falið úti í horni, en ég hugsa með mér að kannski geti þeir gefið mér pening. Ég labba að, ég sé að það er enginn þarna inni, en ég labba alveg að glugganum. Ég ætlaði ekki að trúa mínum eigin augum, þegar ég sé fyrir framan mig innan við gluggann, veskið mitt opið!! Ég labba alveg að, banka á alla glugga og dyr og hrópa á elsku hjartans veskið mitt, sem ég hef aldrei haft svona sterkar tilfinningar til. Hét því meira að segja að eiga það alla mína æfi :o)

Loksins kemur ein lögga út, og verður mjög ánægður að ég er svona ánægð. Hann spyr mig hvort eitthvað vanti í veskið, en allt var í nema peningar. Hann spyr mig hvort mig vanti peninga til að kaupa mat á leiðinni heim, ég sagði svo vera, hann opnaði veskið sitt og gaf mér 40 dollara. Ég hefði getað kysst hann, en bað alla engla að passa hann og fjölskyldu hans. Ég hljóp yfir á þann stað sem ég vissi að flugið ætti að fara, hringdi í leiðinni í alla þá sem höfðu verið líflínan mín á meðan á þessari helför gekk.

Ég tjékkaði mig inn og komst í flug kl um 24 að kvöldi.  Ég kom til Los Angeles kl um 1 um nótt. Ég dróst þarna um miðja nótt að einhverjum termín 2 að mig minnir, langt útí bossanóa.

Þar beið ég með konu frá Mexíkó til kl. 7 um morguninn. Þar sem við sátum og gengum um til skiptis og pössuðum töskurnar hjá hver annarri.

Klukkan 7 er byrjað að tjékka inn, ég var fyrst í röðinni. Þegar ég sýni miðann minn, segir daman, þú átt ekkert flug, ,,,,,,,,,,,,uppsss, ég fór aftur í panik. Ég hafði jú misst af fluginu mínu og þar af leiðandi misst af báðum flugum. Hún finnur eina konu sem fer að aðstoða mig. Ég segist nú ekki skilja af hverju ég hafi komist hingað, frá San Francisco en komist ekki frá Los Angeles til Toronto???

Hún sagði að ég hefði fengið miðann gefins, fólkið hefði vorkennt mér. Nú voru góð ráð dýr. Hún sagði að fyrir það fyrsta væru engin laus sæti þennan dag og ef ég fengi miða myndi það kosta mig minnst 500 dollara. Ég fór algjörlega niður í kjallara. Hún ætlaði að hringja í höfðustöðvarnar í San Francisco og fá fyrri bókunarnúmer, þar sem ég væri ekki í kerfinu þeirra lengur. Á meðan hún hrindi, bað ég og bað um hjálp, ég setti ljós, kærleika og engla yfir þær sem töluðu saman, og bað um að mér yrði hjálpað.

Hún gaf mér svo símann og ég talaði við konuna frá SF. Sagðist vilja heim og ég sagði henni alla sólarsöguna. Kortið lokað, enga peninga sniff sniff. Hún bað um að fá að tala við hina konuna aftur. Ég gaf henni tólið, hugleiddi kærleika og ljósi á þessar konur sem höfðu örlög mín í höndum sínum, sú sem var góð við mig í símanum og sú sem afgreiddi mig,  var pirruð.

Eftir smá stund kveðjast þær og hún fer að prenta og prenta. Ég spyr hvað sé í gangi. Hérna eru miðarnir þínir, með flugi kl. 10:00! Nú ég var alveg hissa, hvernig stendur á því, hvað með að borga?? Hún: hún sagði mér að gefa þér farið . Ég fékk sem sagt gefins miða frá SF til LA og frá LA til Toronto. Ég fékk besta sæti í fluginu og gat loksins sofið í flugvélinni til Toronto!

Ég komst sem sagt heim til Danmerkur á 39 tímum og þvílík píslarganga. Ég hef sjaldan upplifað að vera svona hjálparlaus.

Í fuginu frá Toronto, lá ég með lokuð augun og hugsaði þennan atburð, ég velti þessu fyrir mér fram og til baka. Ég skildi ekki af hverju ég þyrfti að lenda í svona og ég bölvaði og var súr við máttarvöldin að leifa mér ekki bara njóta ferðarinnar án þess að lenda í einhverju leiðinlegu.

Allt í einu í miðju bölvinu, kemur yfir mig ró og það streymir hlýja í gegnum mig, ég heyri innri rödd segja: þette kennir þér að treysta, alltaf. Þér verður alltaf hjálpað, mundu að stóla á það.

Ég fór svo aftur yfir atburðarrásina. Ég hafði allan tíman á tilfinningunni að það væru tvenn öfl í gangi. Ein öfl sem vildu mér mér ekki vel. Þau öfl gætu hafa fengið mig til að ferðast aldrei aftur, vera bara heima í garðinum mínum, þar sem er ró og friður og ekki hætta á neinu stórvægilegu.  Ég er heimakona, ég elska garðinn minn, dýrin mín, sjónvarpið mitt, bækurnar mínar, og síðast en ekki minnst fjölskylduna mína. Hin öflin vísuðu mér leið, leiðbeindu og studdu mig alla leið. Ég var hreinlega leidd að veskinu mínu, ég hafði það á tilfinningunni að þetta væri eins og ratleikur, en þó meðvituð ég, var ekki alveg að trúa því, enda pirruð og örvæntingarfull. Ég hafði þó meðvitund næga til að biðja um hjálp frá innri plönum,  með flug og ég fékk gefins flug, hversu mikla meiri sönnun þarf til að trúa á innri hjálp.Þegar ég keypti flugmiðana, þá fafði það verið þannig að ég átti að millilenda í Toronto í 17 tíma, þessir 17 tímar fóru í að læra að treysta, ég náði mínu eigin flugi frá Toronto til Danmerkur, ótrúlegt en satt.

Ég efast aldrei í daglega lífinu, það er líka auðvelt og átakalaust að trúa á góðum tímum og með daglegri hugleiðslu er ég alltaf í þessari orku. En undir öllu þessu álagi, var erfitt að trúa á að mér væri hjálpað, áður en ég sá og fann hjálpina. En ég var svo lánsöm að fá þessa reynslu og upplifa það að vera hjálpað eins og kraftaverk ætti sér stað. Að finna veskið, eftir 9 klukkutíma, á einhverjum fjar terminal, að fá gefins pening til að kaupa mat, af ókunnugum manni, að fá gefins flug heim, ef þetta fær mann ekki til að trúa á hjálpina næst, hvað þá? Ennn það þurftir meira til að fá mig til að opna augun fyrir að áföll séu til að læra af þeim, en ekki bara myrku öflin að meiða og eyðileggja fyrir mér.

Þetta sumar hefur verið eitt það áhrifa ríkasta og átakamesta sumar sem ég hef upplifað. Ég hef haft stórkostlegar upplifanir, en ég hef haft mikla erfiðleika, sem hafa kennt mér ótrúlega mikið. Næstu átök koma í næstu færslu, þau átök kostuðu mig svooooo marga peninga, að ég fór næstum því að gubba......Ljós í sinni og líkama

 

Um skapandi hugsun í pólitík og almennri hugsun

Fyrir tæpu ári síðan var ég beðin um að skrifa grein um ástandið á Íslandi í internationalt/alþjóðlegt  netfréttablað. Ég hef aldrei birt það hérna á blogginu, en hef þó haft það á facebook. Í morgun fékk ég þá hugmynd að setja það líka inn hérna. Bloggið er líka gott, því má ekki gleyma. 

Ljós og Kærleikur til alls

Steinunn Helga Sigurdardóttir

Denmark/Iceland

In Iceland, my home country, the crisis has been and is extremely violent. The population has experienced a natural catastrophe, which has a huge influence on the farmers in the southern part of the country, and not least on their domestic animals.

As we recall, Eyjafjallajökul has been active for a longer period, and ash, lava and soil have destroyed the fields and the environs on the entire southern part of the country. Nobody yet knows the extent of the damage this has caused for the agriculture in this area.

The other crisis is the wrecked Icelandic economy, which happened with a bang about 2 years ago. The impact on the country’s economy of the fraud and greediness of a few people was so catastrophic that it will take generations to rebuild the economy of the country again.

It has been interesting for me to follow this process as a person from outside, who nevertheless feels so involved in the country. It was as if the population woke up from a longer dream in fairy-tale-land, where everything was possible just moments before, but now no longer.

The population woke up in the middle of a nightmare, and the nightmare continues. For months, hundreds of people gathered outside the Parliament building every Saturday; equipped with pots, pans and wooden spoons and with beating hearts and fear of loss, they tapped a sound together in the hope that the politicians would wake up and do their part in saving what could be saved.

What differed from what I have seen before, elsewhere, was that most of them were artists, people who had lived a bit away from the rest. They were their own masters and you can definitely say that politics did not play a big role in their lives.

My own background is the artistic milieu in Iceland, and therefore I know the space well in which you are totally distanced from politics, but where any expression related to life, death, politics, aesthetics and the human condition happens in artistic ways.   

But now it seemed the time had come, the time for something new, the time to be a part of the community and pass on new ideas, which could be used to build something different from before.

After a while, in the cold of winter, with mittens, winter coats and  icy faces outside the parliament building, armed with pots and pans and the will to change for the whole and for oneself, they succeeded in getting the old government out, the government which was part of catastrophe descending on the whole country. And they succeeded in getting a new government, which could put the pieces together and attempt to reconstruct what was left, in the ruins.

It became a great victory for the green parties in Iceland.

But the story did not end with ‘everybody living happily forever after’. The problem was/is big and reconstruction will take a long- long time.  

On the 29th of May 2010 municipal elections were held in Iceland and this did not happen quietly.

 In Reykjavik a new party saw the light of day, The Best Party.    

Following a period where the citizens of Reykjavik had been exceedingly dissatisfied with the old system, because of the wrecked economy and corruption among other things, The Best Party won with a majority of 34.7 % of the votes in the local elections and thus became the biggest party in Reykjavik.  Jon Gnarr Kristinsson, the new mayor in town, has on his CV: stand-up comedian, actor and radio-host – and now mayor!

The Best Party differs a lot from what we have seen before. Most of the other members are artists and therefore in contact with new ideas, which is very obvious in the goals of the party.

It started as a JOKE,

with an idea,

with love for one’s town,

with love for one’s country.

That joke became serious when the citizens, very unexpectedly, turned their hopeful faces towards The Best Party. It was a desperate action to take such a radical decision, to give your vote to something so fundamentally different, but it was also a decision that the old had to go to make space for the new.

It was not because the party promised the earth, it was because it touched something in the population, which it was ready to receive, in desperation.

The mission of The Best Party is among other things to eliminate fear and anger from society and to create a platform which facilitates a different kind of dialogue!

They have decided always to be helpful and accommodating and always to strive to find positive solutions in all cases.

They work very consciously from the creative thought and from positive energy, to be optimistic rather than pessimistic.

They strive to see possibilities rather than limitations!

The Best Party takes responsibility for the whole and includes nature.

I would like to give an example of this. In the Danish newspaper Politiken Jon Gnarr says: ‘We have exceptional possibilities to create something truly unique, because we are placed close to the edge of the wilderness, which is not easy to find in Europe. And which, due to rapid climate changes, becomes more and more exposed at this time. Because of the changes, icebergs from Greenland come to Iceland more often, and with them also polar bears. Last year three polar bears arrived in this way, and as the law dictates, they were shot and killed with a riffle. I think that is sad. Next time a polar bear arrives in Iceland, we are going to receive it in a very friendly way. We will attempt to find the resources and the technology to catch it alive and to have some kind of facility in the zoo, where it can live.’

He comes up with more fine ideas about constructing an area in the landscape, where polar bears can live in peace and quiet, and Iceland is big enough for that!

From what goes on in Iceland I can see the creative energy all over, it assists in lifting the consciousness of the population from the level of greed to the level of ideas and in that way to create new possibilities to live in a different way.

Suddenly when everything collapses it becomes possible to think in new ways. That is what it takes.

With its 300.000 inhabitants living on the island, Iceland is a small country. Iceland is known for its fantastic nature and for its artists.

It is not only Jón Gnarr, the new mayor of Reykjavik, who has been visible in national and international politics. It is also Björk who is world famous for her music.

Björk is now on a mission to save the natural resources in her country, Iceland, from investors, who she suspects, will exploit the financial crisis in Reykjavik.

For a longer time I have been following the development going on in Iceland, and I am convinced that if it goes the right way and the population uses the resources at its disposal, something quite unique will emerge from which other countries can learn a lot.

It is extraordinary that in such a small country as Iceland, where we live consciously next to our neighbours, elves, trolls and lives from the inner dimensions, and where more than half of the population is innovative and creative, that exactly there the biggest catastrophe happens, that the whole country collapses and that the possibility to create something new materialises.

It will be exciting to follow what happens in the near future. It is obvious that all Icelanders are forced to wake up and to act, and it is interesting that the artists are doing it first. They take responsibility for the country because of their love for it and because of the creative energy they live in.

The creative energy has always been present everywhere in Iceland, and the link between nature, the nature elements and the human being has always been strong. For centuries we have cooperated with devas and elves, but now the time has come to think on a larger scale to influence the whole world, because what happens in Iceland has the attention of the whole world.

It is my hope that the hard time my people are experiencing will contribute to creating something which will be of use to everybody, in small and in bigger ways anywhere in the world.

Each time a human being strives towards the beautiful or the good, in the form of a painting, a sculpture, a song, a silence, politics, a thought, new ideas - or a wish - for oneself, one’s family, for one’s town, for one’s country, for Mother Earth or for the Universe, this human being becomes equal to the Angels of God’s Hand.  

Hver vil læra hugleiðslu !

Kæru vinkonur og vinir!

Ég er að þreifa fyrir mér með nýja hluti. Ég finn að nýir tímar eru á leiðinni hjá mér og fylgi ég þeirri tilfinningu eftir.

Ég hef margra ára reynslu í að hugeiða og það liggur einhvernvegin ljóst fyrir mér að sú leið er ein af þeim vegum sem mér ber að fara.

Ég hef mikinn áhuga á að kenna og hjálpa fólki að læra að hugleiða, sérstaklega þeim sem enga eða litla reynslu hafa, en finna löngun til að fara þessa leið til betra lífs.

Hugleiðsla er leið að betra lífi, það er eitthvað sem allir vita, en mín reynsla er sú að það er erfitt að finna stað til að fá hjálp til að byrja án þess að það sé svo fyrirferðamikið.

Mér dettur í hug að mögulegt sé að safna smá hópum saman 10 til 20 kannski færri eða fleiri!

Það væri hægt að hittast í heimahúsum eða annarsstaðar, ég er opinn fyrir öllu. Ég mun velja að kenna það sem hentar hverjum hóp. Sumir vilja hugleiða um Kærleikann, aðrir vilja fá samband við skabandi orku, aðrir vilja fá þögn í hugann. Ég get að sjálfsögðu ekki kennt allt þetta á einum degi en ég mun reyna að sinna þeirri þörf sem verður og byggja námskeiðið upp eftir því.

Flestir hafa þörf fyrir að læra sjálfsþekkingar hugleiðsluna "hver er ég". en þegar ég veit hvaða þörf er, þá mun ég vinna prógram.

Það sem ég þarf er í raun peningur fyrir farmiða til Íslands til að halda námskeið fyrir þá sem óska og gott væri ef það væri eitthvað meira í baukinn.

mér finnst þó mikilvægt að allir hafi möguleika á að koma og þess vegna er kannski betra að þetta sé stærri hópur eða nokkrir hópar svo ég geti haft þetta eins ódýrt og hægt er og jafnvel þeir sem engan pening hafa hafi samt möguleika á að koma.

Er þetta eitthvað sem þið mynduð hjálpa mér með, engin pressa en bón :o)
Látið mig endilega heyra hvað ykkur finnst um þetta, með hugmyndir að hvernig hægt væri að gera þetta eða annað.

Kærleikur til ykkar allra
Steina

Endilega sendið þetta áfram til þeirra sem mögulega hafa áhuga

Hafið samband við :[e-mail]