5 mínútur pása, á pásu, efni um Wesak Hátíðina fyrir þá sem vilja.Ljós og Friður til ykkar

 

 

The Wesak Festival

The Full Moon of the Buddha

The day of the Festival is to be known as the "day of safeguarding" whilst the two succeeding days are called the "days of distribution." These words mean something different to the Hierarchy of Masters than they do to us and it is fruitless (as well as forbidden) to elucidate them in their deepest meaning. They mean, however, five days of a most intensive effort in service, leading to the renunciation of all which could hinder our usefulness as channels of spiritual force. It means that after due preparation, dedication and upward striving for the first two days, on the day of the Festival itself we simply regard ourselves as the recipients of, or the custodians of, as much of that inflowing spiritual force as we can possibly hold. As channels, we must be prepared to forget ourselves in the service of touching, containing and holding force for the rest of humanity. We must regard the Festival itself as a day of silence (I refer to an inner peace and silent solemnity that can be preserved unbroken though the individual may be serving through speech and spoken interest), a day of service carried forward entirely on esoteric levels, and of complete self-forgetfulness in the remembrance of humanity and its need. During that period, two thoughts only will hold our constant attention-the need of humanity and the necessity of providing a group channel whereby the spiritual forces can be poured through the body of humanity under the expert guidance of the chosen members of the Hierarchy.

For two days prior to the full moon, we will hold the attitude of dedication and service and seek to assume that attitude of receptivity to that which our soul will impart which will make us of use to the Hierarchy. The Hierarchy works through groups of souls, and the potency of this group work is to be tested out. These groups in their turn contact and feed the waiting dedicated attentive personalities. On the day of the full moon, we attempt to hold ourselves steadily in the light. We will not formulate to ourselves what will happen nor will we look for results or for tangible effects.

On the two succeeding days, the focus of our attention will be steadily turned away from ourselves but also from the inner subjective planes to the outer world, and our efforts will be to pass on, or to pass through, that measure of spiritual energy that may have been contacted. Our work then in this particular and peculiar field of cooperation will then be ended.

This effort of the Hierarchy is a five days' effort, preceded by a most intensive period of preparation. The work of getting ready for the opportunity starts for the Hierarchy exactly at the hour when "the sun began to move northward." But They tire not as do human beings and it is not possible for the human aspirant to keep up so long a period of preparation, no matter how deep his devotion.

When the Great Lord was on Earth, He told His disciples that successful spiritual effort of a healing nature went not forth except by prayer and fasting. Will you ponder on these words? This is a group effort towards a vast group healing and by prayer (sanctified desire, illumined thought and intense aspirational longing) and by the discipline of the physical body for a short period and for a definite objective, the work can be done.

What is it that should be accomplished at each momentous full moon in May? I shall state the objective sequentially and in the order of their importance, and with as much clarity and brevity as this abstruse subject permits.

1. The releasing of certain energies which can potently affect humanity, and which will, if released, stimulate the spirit of love, of brotherhood and of goodwill on the earth. These energies are as definite and as real as those energies with which science occupies itself and calls the "cosmic rays." I am speaking of real energies and not of emotionally desired abstractions.
2. The fusion of all the people of goodwill in the world into an integrated responsive whole.
3. The invocation and the response of certain great Beings, Whose work can and will be possible if the first of the objectives is achieved through the accomplishment of the second objective. Ponder on this synthesis of the three objectives. By what name these Living Forces are called is entirely immaterial. They can be regarded as the Vice-Regents of God, Who can and will cooperate with the Spirit of Life and of Love upon our planet, the One in Whom we live and move and have our being. They may be regarded by certain thinkers as the Archangels of the Most High, Whose work has been made possible through the activity of Christ and His body of disciples, the true and living Church. They may be regarded by others as the guiding heads of the planetary Hierarchy, Who stand behind our planetary evolution, and Who seldom take an active part in the world activity, leaving it to the Masters of the Wisdom except in the time of an emergency such as this. By whatever name we call Them, They stand ready to aid if the call comes forth with sufficient strength and power from the aspirants and disciples at the time of the May full moon and the June full moon.
4. The evocation from the inner side of a strenuous and one-pointed activity on the part of the Hierarchy of Masters, those illumined Minds to Whom has been confided the work of world direction. A responsiveness is desired and can be effective between the following three groups:
   
   1. The waiting and (at this time) anxious Hierarchy-anxious because even They cannot tell how humanity will react and whether men will be wise enough to avail themselves of the proffered opportunity. They stand, organised under the direction of the Christ, the Master of all the Masters, and the Teacher alike of angels and of men. He has been constituted the direct intermediary between the earth and the Buddha, Who is, in His turn, consecrated intermediary between the entire waiting Hierarchy and the attentive Forces.
   2. The New Group of World Servers, composed at this time of all those sensitive and consecrated servers of the race whose objective is world peace, who aim at the establishing of goodwill on earth as the basis for future living and world expansion. Originally, this group was composed of a handful of accepted disciples and consecrated aspirants. Its ranks have been opened - . . to all those people of goodwill who are willing to sacrifice themselves for the helping of humanity, and who see no separating bar of any kind, but feel alike to the men of all races, nationalities and religions.
   3. The masses of men and women who have responded to the ideas which have been set forth, and who react favorably to the objective of international understanding, economic interdependence and religious unity. When these three groups of thinkers and servers are brought en rapport with each other, and when the three groups can be aligned, even momentarily, much can be accomplished; the gates of the new life can be opened, and the inflow of the new spiritual forces can take place. Such is the Group objective and idea.

May I now make an inquiry? Of what importance is this full moon of May to you personally? Does it seem to you of sufficient importance to warrant your utmost effort? Do you really believe that on that day there can truly come a release of spiritual energy of sufficient potency to change world affairs, provided that humanity plays its part? Do you really believe, and can you stand practically to that belief, that the Buddha on that date, in cooperation with the Christ, and with the Hierarchy of Illumined Minds, plus the proffered aid of some of the Thrones, Principalities and Powers of Light, Who are the higher correspondence of the powers of darkness, stand waiting to carry out God's Plans, when given the right and the permission of men? Your major job at this time is not to wrestle with the powers of evil and the forces of darkness, but to awaken an interest in and mobilise the forces of light in the world today. Resist not evil, but so organise and mobilise the good, and so strengthen the hands of the workers on the side of righteousness and love that evil will find less opportunity.

If you have faith as a grain of mustard seed in what I have told you, if you have staunch belief in the work of the spirit of God and in the divinity of humanity, then forget yourselves and consecrate your every effort, from the time you receive this communication, to the task of cooperation in the organised effort to change the current of world affairs by an increase in the spirit of love and goodwill in the world during the month of May. ( Esoteric Psychology, Vol. II pp. 687-692)

Smá pása ! ljós og friður !

 

Í dag kom frumburðurinn minn til Danmerkur, með fjölskylduna sína, eiginmann og Lilju og Aron.

Þau komu að skoða hús og í heimsókn.Þau stefna að því að flytja hingað í ágúst. Ég passa barnabörnin sem eru dásamleg. Aron sefur, og Lilja er að teikna, þannig að ég hef tíma til að blogga smá. Þau verða hérna hjá mér til mánudags. Á morgun ætlum við svo öll sömul í tívolí og við ætlum að hitta Sigga þar og eiga stund saman.

Á sunnudagskvöldið koma svo Gunni og Sól heim frá Íslandi.

 

Á mánudaginn byrjar undirbúningur minn bæði andlegur og líkamlegur fyrir ferðina til Genf (ég flýg á sunnudeginum). Það er fullt af efni sem ég þarf að lesa og ég ætla að taka smá út hreinsun á kroppnum þessa viku líka. Einnig þarf ég að fá harmoni á hugann. Ég verð svo viku í Genf. Þetta verður mjög spennandi. Við hittumst yfir hundrað manneskjur frá öllum heiminum og hugleiðum saman. Markmiðið er meðalannars að finna út úr því hvað er þörf mannkyns.Þjáning mannkyns og hvað er hægt að gera. Einnig hugleiðum við um kærleikann. Ég held að það verði mikil orka í þessum hugleiðslum.

 Aðalatriðið er að á þessum tíma er Wesak hátíðin, Fullt tungl er 2 Maj kl 12,10 í Genf. Sá tími er mjög mikilvægur fyrir allt mannkyn. Ég vil mæla ef þið hafið möguleika á að þið setjist niður og hugleiðið á þeim tíma. Gott er að byrja 20 mínútum áður en það er fullt tungl og svo allavega í 10 mínútur lengur. Þeir sem gera það endilega lát heyra hvað þið upplifðuð. Þetta er góð leið til að fá Guðdómlegar hugmyndir.

Wesak festin er alltaf  við fullt tungl í Maj mánuði og þá hugleiða þeir sem eru virkir í þeim málum, tvo daga fyrir fullt tungl. Mikil orka er í tvo daga fyrir fullt tungl og tvo daga á eftir. Þar að segja 5 daga. Þetta gerði ég að sjálfsögðu líka í fyrra með þeim sem ég hugleiði og les esoterisk fræði með.

Ég gaf mér góðan tíma í fyrra í að undirbúa mig undir þetta með lestri um Wesak Festin og fl.. Þetta tekur og gefur mikla orku, þannig að það tók mig dálítinn tíma að komast í jafnvægi aftur eftir hátíðina. Þetta var mjög gott fyrir mig því á þessum tíma getur maður fengið hugmynd um hvað næsta ár ber í skauti sér. Þessi hefð er mjög gömul.

 Maður segir að á tímanum sem er fullt tungl, birtist Búdda í dal i Himmalajafjöllum sem heitir Wesak dalurinn. Búdda birtist þarna i 8 mínútur og blessar jörðina. Þessi dalur er til, og þeir sem eru æfðir í hugleiðslu eru með á þessari hátíð (meðvitaðir) í Wesak dalnum. Það segir að þarna komi fjöldinn allur af pílagrímum í líkama sínum á hverju ári og eru við þessi hátíðarhöld. Kristur birtist einnig og er við þessi hátíðarhöld, og fleiri stórir meistarar, sem eru með í hjálparstarfsemi við þróun mannkyns. Gerð hefur verið kvikmynd um þetta, og sá ég hana með hugleiðslu vinum mínum á sunnudaginn..

Eftir þessa hátið í fyrra fann ég mun á hugleiðslunum hjá mér. Mér fannst ég komast fljótar og dýpra inn í hugleiðsluna og ég fann mjög mikið fyrir þeim orkustraumum sem ég fór í gegnum.

Ég hafði mjög sterka tilfinningu fyrir því í langan tíma á eftir að ég hafði fengið Blessun.

Fyrir mig er þetta stór stund, enda ein af stærstu hátíðum á árinu.

Þegar ég byrjaði að hugleiða fyrir bara nokkrum árum, þurfti ég að draga mig á eyrunum í gang. Þetta var eins og að fara að gera hreint, ég fann allt mögulegt annað að gera, en slæma samviskan var þarna alltaf og bankaði og bankaði. Þannig að ég dröslaðist alltaf í gang, seinni part dagsins.

Núna í dag get ég ekki án þess verið. Ég hugleið reglulega tvisvar á dag og  þegar ég þarf eitthvað stórt , eins og til dæmis fund í sambandi við eitthvað mikilvægt, nota ég mikinn tíma til hugleiðslu, því að ég finn mikinn mun á einbeitingunni hjá mér það sem eftir er dags.

Núna ætla ég að sinna barnabörnunum mínum elskulegu.

En eins og fram hefur komið fyrr í færslunni, þá verður mikið annasamur tími hjá mér næstu tvær vikurnar, þannig að það verður ekkert blogg hjá mér. Ég rek nefið inn af og til að bara að kíkja, en bara stutt.

Ljós og friður til ykkar og ég sendi ykkur hugsun á þessu einbeitingar tímabili mínu sem er framundan

Ég er þú og þú ert ég, við erum eitt

Í gær var gulur dagur, Pálamasunnudagur. Ég og Siggi (sonur minn)
fórum við Malmö til að fara á fuldmånemeditation.(Hugleiðslu á fullu tungli). Við ákváðum að fara snemma og einnig nota ferðina til að fara á sýningu í Malmö Kunsthall, og vera saman í útlöndum.

Það var dásamlegt veður, og við vorum glöð.

Við komum til Malmö með lest og skelltum okkur beint á sýninguna. Þetta var góð sýning og gaman að vera saman að skoða og spekúlera.Við fengum okkur kaffi á listasafninu
og kíktum aðeins í bókabúðina. Á eftir fórum við á kaffihús og fengumokkur grænmetis lassagne, sem bragðaðist vel.

Þá var tími til komin að taka stefnu á hugleiðslustaðinn sem við vissum ekki hvar var, en vorum með góðar leiðbeiningar. Við fundum að sjálfsögðu staðinn, enda miklir heimsborgarar bæði tvö, en vorum klukkutíma of snemma.

 

Þegar inn var komið mætir okkur ljúfur maður sem virðist svolítið vera að flýta sér. Ég spyr hvort það verði ekki fuldmånemeditation kl 19,00.

Nei! svo segir hann ekki vera, það sé á morgun ! Við supum hveljur, og við kominn alla þessa leið. Þá býður þessi væni maður okkur að vera með í þeirra hugleiðsu sem byrjar núna, segir hann ! Þetta var búddisk
hugleiðsa. Við vorum bæði á því að svoleiðis hlyti þetta að vera,örlögin, og við skelltum okkur með.

Ekki vil ég tjá mig meira um það.

En við vorum bæði ánægð á eftir og fannst fólkið ljúft að bjóða okkur með. Þetta var góð reynsla sem gaf innsýn í þann heiminn.

Þessi ferð var sem sagt vel heppnuð í alla staði. Ég tel mig svo heppna að geta verið með syni mínum í því sem fyllir huga minn, bæði myndlist og því andlega.

Ég vil skoða aðeins orðið Kærleikur, því ég fann mikið fyrir þeirri tilfinningu í gær, til sonar míns og fjölskyldu. Kærleika á tilfinningasviðinu

Ég er lánsöm að vera í góðu og kærleiksríku sambandi við börnin mín, þó svo að leiðin þangað hafi oft verið þyrnum stráð. Kærleikur getur að mínu mati verið á mörgum stigum. Við höfum flest kærleika til barnana okkar, vina og ættingja, en þegar lengra nær (þeir sem við þekkjum ekki) upplifum við ekki kærleika, nema
kannski tilfinningalega.

Ég held að kærleikur til alls lífs sé á annari bylgjulengd en kærleikur til ættingja og vina. Kærleikur til alls lífs er ekki á tilfinningasviðinu, en á einhvern hátt fókuseruð í hjartanu, en ekki tilfinningunni.

Þegar við elskum, á tilfinningasviðinu, er það oftast um okkur sjálf. Við fókuserum fyrst inn í okkar tilfinningar,
og svo frá þeim yfir í þann sem við elskum. Þess vegna verðum við bæði reið, sár og glöð þegar  viðkomandi gerir annað en passar okkur, eða nákvæmlega það sem passar okkur. Þegar við elskum og finnum til með einhverjum, þá finnum við fram tilfinninguna um okkar eigin sorg, og eigin hræðslu, sem gerir okkur kleift að syrgja eða gleðjast með hinum aðilanum. Það er ekkert slæmt í þessu að mínu mati, sýnir það mér bara
að það er langt í land í nú.

Einu sinni fannst mér það kostur að vera perónuleg, núna reyni ég í mínu daglega lífi að vera ópersónuleg en sýna kærleika. Mín meining er sú að þegar maður  er persónulegur, sér maður allt út frá sjálfum sér, þegar maður er ópersónulegur og sýnir kærleika er maður skynsamur, og sér hlutina frá hærra plani.

Kannski frá Sálinni, kannski ennþá hærra og þá er þetta ekki um mig og þig en um alla aðra líka.
 

Þegar ég hugsa um Alheimskærleikan,þá hugsa ég að þegar við erum komin þangað þá er hugsunin,

ég er þú og þú ert ég, við erum eitt.

Við mætum betlara á götu, við gefum honum pening án þess að koma með hugsanir eins og hann drekkur bara fyrir alla peningana. Eða þegar við sjáum þjáningar í kringum okkur og við segjum, svona er þetta bara,
hefur alltaf verið og verður alltaf. Við hugsum: hvað getum við gert,snýst það um peninga, gefum við peninga, því þessi hluti af mér hefur þörf fyrir hjálp.

Við hugsum allt í heild. Allt hluta af hinu.

Það fyrsta er að gera sér grein fyrir hvað það er sem vantar, og hvert er stefnan tekinn, svo held ég að framhaldið komi að sjálu sér. Það er svo margt fólk með góðar hugsarnir, og vilja það besta fyrir alla,og það er alltaf skrefið sem þarf til næsta skrefs.

Ég trúi á Kærleikann,
 

Ég veit og trúi að mannkynið kemst inn á Alheimskærleikan, ég vinn með mig alla daga, og það gerir hver og einn þar sem hann er, og að endingu náum við að láta sálir okkar mætast svo við snertumst og verum

Eitt með öllu.

Ljós til netheims og alls heims á fallegum mánudegi

Að VERA.....

 

 
Vaknaði kl 6 eins og vanalega. Hugleiddi til kl 7. Gerði mér te, vakti Sólina sem var syfjuð.

Hundarnir fóru út að pissa og ég henti matnum þeirra út á grasið þannig að næsta klukkutímann væru þeir að leita að matnum. Góð aðferð til að aktivera þá. Sólin fór í skólann glöð og hress. Sól skein á himninum á nöfnu sína þegar hún hjólaði út úr innkeyrslunni. Ég rölti aðeins um garðinn og bauð góðan daginn til dagsins. Ég tók lestina til Hróarskeldu og þaðan fór ég á fund í Køge. Þetta var góður fundur um ýmis framtíðar plön um skólann. Eftir fundinn fór ég á smá markað á torginu í Køge. Allt fullt af lífi gleði og blómum. Ég fór í dýraverslun og keypti nýjan fugl , svo sá gamli þyrfti ekki að vera aleinn.

 

 

Hugur minn reikar til Rönnu vinkonu minnar sem missti pabba sinn fyrir tveim dögum og á hún því um sárt að binda þessa dagana.

Dauðinn ætti eiginlega að vera fallegasta augnablikið!

 Þegar fólk hefur átt góða æfi með fullt af lífsreynslu til að taka með sér á þann stað sem förinni er heitið. En því miður erum við ennþá svo mikið í tilfinningum okkar og efniskenndinni að við skiljum ekki alveg að þessu er ekki lokið, þó því sé lokið hérna á þessari jörðu í nú.

Það er alltaf erfitt að vera í burtu þegar vinir og ættingjar deyja eða þeir sem eru nákomnir vinum okkar falla frá.

Það eru margir sem hafa fallið frá á Íslandi sem við höfum ekki haft möguleika á að fylgja til grafar, og það er alltaf jafn leiðinlegt að vera fjarri þeim sem eiga um sárt að binda. En auðvitað erum við með í huganum eins og okkur er mögulegt.

Það er svo skrítið að þó að við reynum að vera með í þeirri sorg sem er á Íslandi þegar einhver fellur frá, er eins og maður innst inni skilji ekki alveg hvað hefur gerst. Þegar maður kemur svo  heim, kannski viku, ári eða hálfu ári seinna .þá kemur sjokkið. Sorgin er eiginlega tekinn út löngu seinna, þegar aðrir eru að komast yfir það.

 Það hefur verið mjög erfitt að vera ekki með ástvinum í sorgarprocessinum, og því sem á eftir kemur healingsprocessinum.

Það á einnig við þegar við höfum lent í áföllum hérna í Danmörku. þá hefur maður greinilega fundið fyrir hversu mikilvæg fjölskyldan er /var áður en við fluttum hingað. Þó svo að maður eigi góða vini sem allt vilja fyrir mann gera, er það einhvernveginn öðruvísi. En með tímanum hafa okkar fjölskyldubönd, þar að segja okkar Gunna og barnanna styrkst mikið á því að vera langt frá ættingjum okkar.Þetta þekkja örugglega allir þeir sem búið hafa erlendis.

Það er nú svona þegar maður eldist þá fer fólk í kringum mann að falla frá. Þetta er hluti af lífinu sem  gerir það að verkum að athyglin skerpist hjá manni svo maður verður meira meðvitaður um að maður er ekki ódauðlegur, og þar af leiðandi verður hver mínútna sem maður er hérna jörðinni mikilvæg.

Fyrir mig er mikilvægt að Vera, í margskonar merkingu. Vera fyrir mig Vera fyrir fjölskylduna mína og aðra sem fylgja mér í augnablik eða lengur.

 Vera fyrir allt sem lifir, á þann hátt sem mér er möguleg.  

Ljós til ykkar á netheimi lát ljós ykkar skína til þeirra sem þið mætið líka í augnablik

 

 

 

As we grow up, we learn that even the one person that wasn't supposed
to ever let you down probably will. You will have your heart broken probably
more than once and it's harder every time. You'll break hearts too, so remember
how it felt when yours was broken. You'll fight with your best friend.
You'll blame a new love for things an old one did. You'll cry because time
is passing too fast, and you'll eventually lose someone you love.
So take too many pictures, laugh too much, and love like you've never
been hurt because every sixty seconds you spend upset
is a minute of happiness you'll never get back.
Don't be afraid that your life will end, be afraid that it will never begin.

 

Mér er illt í bakinu

 
 Mér er illt í bakinu ! Hef í raun ekkert að segja, en sendi þessa litlu bæn frá mér í staðin !
         Ljós til ykkar frá mér þreyttri konu í Lejre. 
 
 
 
 
Herra, gefðu mér augu þín
svo ég sjái þegar aðrir líða
Herra, gefðu mér augu þín
svo ég geti séð sársauka í brosi

Herra, gefðu mér eyru þín
svo ég heyri hljóma hjartagrát
Herra, gefðu mér eyru þín
svo ég geti heyrt þögul hjálparóp

Herra, gefðu mér munn þinn
er mælir orð sem gleðja
orð sem uppörva
orð sem styrkja
orð sem gefa von

Herra, gefðu mér hendur þínar
sem ætíð opnast öllum mót
sem styðja á niðurbeygða öxl
sem strjúka burt tár
sem gefa og taka á móti

Herra, gefðu mér af hjarta þínu
svo ég geti fundið til með þeim sem líða
svo ég geti glaðst með þeim glöðu
 svo ég geti elskað, - elskað eins og þú.
Söpvi H. Hopland

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We are the creators of our universe

 

Fyrir nokkru var haldin söfnun í Danmörku til að kaupa lyf fyrir þá sem eru með AIDS í Afiríku. Það söfnuðust mjög miklir peningar, ca 56 milljónir danskar krónur. Í Afiríku eru margar milljónir með Aids. Mér reiknast til að fyrir þessa peninga sé hægt að kaupa 4 pillur fyrir hvern veikan! Hvað svo ?

 Við í skólanum erum að vinna sýningarverkefni með Billy frá Afiríku. Við höfum haldið marga fundi í gegnum eitt ár um hvernig samvinna okkar á að vera. Billy er mjög athafnamikill maður, sem brennur fyrir þjóðinni sinni. Það sem er gengum gangandi í hans verkefnum er að kenna afríkubúum að bjarga sér sjálfir. Hann er ný búinn að fá risastóran styrk til að byggja upp svínabú í Afiríku, og hluti af þessu verkefni er að nokkrir innfæddir koma til Danmerkur og fá menntun í að vinna með svín. Eftir tvö ár hérna fara þeir heim og færa vitneskjuna áfram til annara í Afiríku. Þetta er bara eitt af mörgum verkefnum sem hann er með í gangi.

Við í skólanum verðum með árssýningu á verkefnum nemanda skólans. Í gegnum Billy höfum við komist í samband við klaustur í Afríku þar sem fatlaðir búa. Nemendur okkar (sem eru fatlaðir) og þessi hópur frá Afiríku sem einnig eru fatlaðir ætlað svo að sýna saman á þessari sýningu. Þeir peningar sem svo koma inn af seldum verkum fer svo til kolleganna í Afiríku. Við viljum með þessu móti setja fókus á þann hóp afiríkana sem aldrei er minnst á. Ég ber mikla virðingu fyrir Billy og dáist að lífssýn hans !

Ég er líka þakklát þegar ég vakna á morgnana og sé hversu heppinn ég er að hafa möguleika á að njóta umhverfisins í kringum mig ! Svona leit út í morgun í garðinum mínum !

Ljós til ykkar allra
Steina