Nýir tímar

 

 

Núna er yndislegt föstudagskvöld. Við höfum setið og horft á Disney sjov, X Faktor og núna horfa Gunnar og Sól á músíkþátt frá nýja tónlistarhúsinu í Kaupmannahöfn og ég sé þáttinn með öðru auganu og hlusta með öðru eyranu.

Ég hef í raun gert það sama meira og minna öll föstudagskvöld í þrjátíu ár, einstaka föstudagskvöld hafa farið í annað, en ekki mörg. Ég kvíði því þegar Sólin mín hættir að nenna þessum föstudagskvöldum. Hún er nefnilega síðasta barnið á heimilinu.

Það er notalegt hjá mér núna þessa dagana! Ég finn nýja spennandi strauma koma inn sem gefa mér hugmyndir að nýjum verkefnum. Ég er að byggja upp í huganum nýtt verkefni sem gæti orðið svo spennandi ef ég fæ rétt fólk með mér. Ég hef rekist á þetta rétta fólk sem ég hef tilfinningu fyrir að geti verið “fólkið”, þarf bara að funda með þeim og ræða hugmyndir. Ég er í sambandi við þau núna um að finna dag til hugmyndauppbyggingu.

Ég er ánægð með skólann minn, ég er ánægð með það sem er að gerast þar og allt það spennandi sem er framundan með skólann. Ég hélt einhvernvegin að þarna yrði ég það sem eftir væri og þetta væri lífsverkefni mitt. Skólinn hefur núna verið til í næstum 7 ár og er alveg stórkostlegur. Hann er eitthvað sem ég held að verði um allan heim í framtíðinni. Ég er ekkert að hætta þar, held ég, en ég finn þessa nýju orku læðast inn með spennandi hugmyndir sem ég á engan hátt get látið vera að taka alvarlega og trúa á, jafnframt að mér sé mögulegt að sinna þessu verkefni ásamt öðrum verkefnum sem ég bæði er að gera og þeim sem koma til mín í framtíðinni.

Það sem þarf, er gott fólk að vinna þetta með mér, svo allri vinnu sé deilt á fleiri hendur.

Ég segi nánar frá þessu þegar verkefnið er komið lengra en á teikniborðið.

Það sem ég finn að er að gerast í mér og ég held allsstaðar eru breytingar. Ég held að það sé mikilvægt fyrir okkur öll að fanga þær hugmyndir sem streyma til okkar með nýja möguleika í framtíðina fyrir það samfélag sem við hver og einn lifum í,

ný verkefni,

önnur hugsun,

gömul hugsunarform sem löngu eru orðin kristölluð fara út, inn komast þá nýjar hugmyndir.

Oft er nauðsynlegt að allt hrynji í kringum okkur, til að byggja aftur upp á nýtt. Ég sé hvernig samfélagið hristist og skelfur hérna í Danmörku vegna fjölda uppsagna og krísu bæði hjá fjölskyldum og fyrirtækjum.
Þetta er að mínu mati tákn um að gömul form eru að hverfa til að gefa pláss fyrir nýtt.

Ég finn fyrir þessari orku í öllu í kringum mig líkamlega sem andlega.

Við finnum flest á einn eða annan hátt fyrir því sem er að gerast í heiminum.

Á Íslandi er ástandið ekki gott. En á Íslandi er fullt af fólki sem er mjög kreatívt og á auðvelt með að fanga hugmyndir, allavega fyrir eigin verkefni. En það er lika mögulegt fyrir þetta sama fólk að hugsa um heildina og einbeita sér að því að fanga hugmyndir til að byggja upp nýtt þjóðfélag. Það er nefnilega það sem kannski er ljósasti punkturinn við allt þetta, að það er í raun hægt að byggja allt upp á nýtt. Það er hægt að hugsa allt upp á nýtt !

Nýjar hugsanir, ný hugsanaform, nýir möguleikar.

Ég held líka að nú sé nýr tími sem byggir upp Kærleika milli fólks. Við finnum einmitt núna þegar krísan herjar á, að við erum sterk saman.

Við stöndum saman.

Við komum hvert öðru við.

Þetta er tilfinning sem er alls virði og við ættum öll að vera þakklát fyrir það, því það er eina leiðin til  þess að við sem mannkyn getum þróast í átt að því Guðdómlega. Efnishyggjan sem hefur ráðið ríkjum, og heldur okkur föstum í efninu, er það sem við erum þvinguð til að vinna á. Það getur vel verið að sumir séu meira í efnishyggjunni en aðrir, en við erum öll eitt og þar af leiðandi komumst við ekki áfram án bróður okkar og systur hversu langt sem okkur finnst við vera frá mörgum af þeim.

Obama er nú forseti Bandaríkjanna, það eitt er merki um nýja tíma, nýja hugsun. Ég er þakklát fyrir að vera hérna á jörðinni núna.

Kærleikur til ykkar allra frá Lejrekotinu

Um að vilja ekki líkama sinn !

Offita er vaxandi vandamál, Einn af hverjum þremur yfir 20 ára þjást af offitu. Einnig er sagt að 27% barna og unglinga í heiminum séu of feit. Þetta eru bara tölur, á bak við hverja tölu er einstaklingur með sögu og baráttu sem erfitt er að fá hjálp til að leysa.

Þegar ég var lítil, fannst mér ég alveg eins og ég átti að vera. Þá var ég kannski tveggja ára, eða einhverstaðar nálægt því.
Þegar ég var 8 ára fannst mér ég líka vera eins og ég átti að vera. Ég var sennilega oft óþæg, en ég fann ekki fyrir neinu sem ekki væri í lagi með mig. Sennilega hef ég hugsað mig sem nafla alheims eins og öll börn gera.

Svo þegar ég varð tólf ára gerðist eitthvað sem gerði það að verkum að ég fann nýja tilfinningu, sú tilfinning var sú að vera öðruvísi. Þann dag var læknisskoðun í Víkurskóla. Þá vorum við mæld, skoðuð og viktuð. Ég var 54 kíló. Vinkona mín var 52 kíló. Þarna man ég eftir að hafa hugsað að ég væri of þung. Hvaðan sú hugsun kom veit ég ekki en sennilega hefur eitthvað verið sagt sem snerti mig í því óöryggi sem ég hafði fyrir.

Ég varð unglingur og var falleg eins og ég sé það í dag. Ég varð meðvituð um líkama minn en var á einhvern hátt strax óánægð með hann. Ég byrjaði að svelta hann og refsa honum með hungri og fæði sem hvorki var gott fyrir hann, né mig.

Ég gerði eins og margir gera á lífsleiðinni, gifti mig og eignaðist börn. Líkami minn átti erfiða tíma í gegnum þessi tímabil, því ég gaf honum ekki tækifæri á að jafna sig eftir fæðingarnar með hollu fæði og kærleika, en ég þvingaði hann í "rétt" form, með hungri og meira hungri.

Ég fór í nám í Myndlista og handíðaskóla Íslands, sem breytti öllu hjá mér, það var dásamlegur tími með sköpun og ævintýri fyrir mig. En líkami minn fékk ekki að vera með í þessu gleðirússi. Hann passaði mér ennþá ekki, var ekki eins og ég vildi hafa hann. Ég  svelti ég hann áfram og til að refsa honum ennþá meira lét ég hann tæma magann af öllu í klósettið, oft mörgum sinnum á dag.

Svona var sambandið á milli mín og hans í mörg ár, afneitun og pirringur. Auðvitað var þetta upp og niðurleið með misjafnlega miklum þjáningum okkar á milli eða þar til núna fyrir ekkert voða löngu síðan.  Ég fór að gera mér grein fyrir að líf mitt gæti ekki haldið áfram með þessari óvináttu milli mín og hans. þessu varð að ljúka og það varð að vera ég sem tók fyrsta skrefið til sátta, því það var ég sem hafnaði líkamanum á sínum tíma.

Ég byrjaði á því í hugleiðslu að skapa samband og traust okkar á milli. Það var svo skrítið að líkami minn tók strax í höndina mína, þegar ég rétti höndina mína til hans. Það tók svolítinn tíma fyrir mig að skilja þau skilaboð sem komu frá honum og senda skýr og einföld skilaboð til baka. En það koma allt saman með æfingunni. Næsta skref var að finna hvað væri best fyrir líkama minn og mig að borða, svo hann fengi allt það best til að byggja sig upp að nýju eftir margra ára svelt og ofát eftir því hvað passaði hverju sinni.

Ég gerði mér grein fyrir að sykur væri ekki góður, en átti í vandræðum með að neita mér um sykur. Ég uppgötvaði líka að sykur er í svo mörgu sem maður gerir sér ekki grein fyrir að geti verið sykur í. Það er ekki auðvelt sem neitandi að sjá í gegnum þann matvörufrumskóg sem er í verslunum. Það gekk  svolítill tími, ég var orðin örvæntingarfull yfir að geta ekki haldið það loforð, sem ég hafði gefið líkama mínum.
Svo gerðist það sem svo oft gerist  þegar maður kallar á hjálp að hún kemur til manns. Vinkona mín gömul fann mig á netinu og hún var með hjálpina til mín og líkama míns.  Hún hefur hjálpað mér, eins og aðrir hafa hjálpað henni og svo koll af kolli.

Ég fann mína leið, minn sannleika. En ég veit að það eru jafn margir sannleikar og við erum mörg.
Ein lausnin fyrir mér er að borða rétt, það vita allir. Önnur lausnin er að elska sig og líkama sinn nógu mikið til að leita hjálpar við því sem við ekki ein ráðum við. Þriðja lausnin er hugarfarsbreyting í þjóðfélaginu gagnvart því sem er öðruvísi, ekki eins og staðall sem búinn er til af örfáum, en lifað af mörgum

Því út frá þessum fordómum skapast vandamálið, að leita sér ekki aðstoðar gagnvart þeirri fíkn sem ræður ríkjum í þeim sem slæst við vandamálið. Hræðsla við fordóma annarra gerir það að við sem þjáumst lokum augunum fyrir vandamálinu eins lengi og mögulegt. Ekki af því að við erum hrædd við aðra, nei af því að við erum sýkt af sama viðhorfi, fordómum gagnvart þeim sem hafa ekki stjórn á lífi sínu og við viljum ekki vera ein af þeim.

Núna er komið nýtt ár, með nýjum möguleikum og ég fer með gleði inn í þetta nýja ár með öllum þeim verkefnum sem bíða mín þar.  Ég ætla að byggja um sambandið á milli mín og hans svo það verði traust og gott inn í framtíðina.

Ég set inn myndir af mér frá þeim tíma þegar ég hélt fyrst að ég væri offitusjúklingur !

Mörg ykkar hafa spurt mig um hugleiðslu sem ég gæti sett inn á bloggið. Þessi er mjög auðveld og allir geta nýtt sér hana.

Góð leið að byrja daginn, til að tengja sig Sálinni og Almættinu.

Sestu niður,  lokaðu augun, sittu bein i baki með hendurnar afslappaðar  og fæturna  fast tengdar gólfinu.
Finndu ró og frið streyma um þig í smá stund. Finndu fullkomin frið streyma um þig og í kringum þig.
Finndu frið og Kærleika streyma um þig og inní þér. Engar neikvæðar hugsanir eða tilfinningar komast að þér.
Finndu andardráttinn þinn, rólegan og ákveðin, ímyndaðu þér að þú andir inn Friði og Kærleika og út öllum áhyggjum og neikvæðum hugsunum. Gerðu þetta í smá stund.
Þegar þú finnur að þú ert í fullkomni ró og tengingu við sjálfið segir þú í huganum:

Ég er Sálin
Ég er Guðdómlegt Ljós
Ég er Kærleikurinn
Ég er Viljinn
Ég er hið fullkomna , sem Sálin hefur skapað hér og Nú !
Sittu svo smá stund í þögninni  og upplifðu hana.

skemalíf

Kærustu bestu bloggvinir.
Langt er síðan ég hef skrifað eða kíkt á ykkur. Það er svo skrítið að maður fær samviskubit eins og þegar maður sinnir ekki kærum vinum sínum.

Allt er gott og Blessað að frétta frá kotinu. Ég sit hérna og hlusta á músík sem vinur minn Sævar flytur og sendi okkur. Unaðslega ljúft !!

Sól er búinn að vera lasin undanfarna daga og  liggur núna og horfir á þriðju Harry Potter myndina í dag, blessunin.

Ég eins og svo margir finn að ég þarf eitthvað að strukturera tímann minn betur en ég hef gert oft. Þar að leiðandi kemur líka smá breyting á komur mínar hingað. Það hefur reyndar verið svona undanfarið þó svo ég hafi ekki skrifað það eða sagt.
Það er svo margt spennandi að gerast hjá mér sem að sjálfsögðu tekur líka tíma.

Ég er að koma heim til Íslands í nokkra daga í lok janúar ! Ég er að fara til London í byrjun Apríl. Vorið að koma í skólanum með lokasýningum, sýningarskrá og allt það sem fylgir lokaverkefnum hjá skólanum.
Ég er með sýningu í sumar á Íslandi, sem ég hlakka mikið til að vinna að. Kem þá AFTUR heim og verð á Ísafirði.
Svo eru nokkrar greinar sem ég þarf og langar að skrifa.

Svo var ég að panta mér tvær bækur sem ég er búinn að fá, sem mig langar að liggja og njóta undir teppi við brenniofninn næstu mörg kvöldin það sem af er vetrar. Bækurnar eru Western Esoteric Masters Series efter Helena Blavatsky og The Extraordinary Life & Influence of Helena Blavatsky. Ummmm dejligt

Einnig er eitt mjög spennandi verkefni framundan sem ég ásamt nokkrum öðrum er að vinna að og það er 1 júní !
Við köllum saman fjölda andlegra hópa frá Skandinavíu og verðum saman einn dag þar sem við hugleiðum og sköpum netverk okkar á milli. Ef einhverjir sem lesa þetta hafa áhuga, endilega látið heyra í ykkur.

Þannig að lífið er fullt af bæði notalegu og skemmtilegu.

Ég held að ég setji bloggið á um helgar, helgarblogg. Eins og þegar maður er áskrifandi á helgarblaðinu, ætla ég að reyna að skrifa um helgar einhverja pistla.

Ég held að það passi vel við það sem ég er annars að gera.

Ég byrjaði líka á námskeiði síðasta sunnudag. Þetta er námskeið um geisla sem byggja um allt líf á jörðu. Ég var einu sinni fyrir mörgum árum á viku námskeiði um þetta sama efni og var það ofsalega spennandi. Hundavinkona mín í næsta bæ (við göngum með hundana okkar saman) heyrði um þetta námskeið sem er haldið ekki svo langt frá Lejre, spurði hún hvort ég ekki vildi með. Sem ég auðvitað gerði.

Ég ætla líka að gera svolítið nýtt sem ég hef látið mig dreyma um lengi lengi, það geri ég á sunnudögum.

Kæru vinir, AlheimsLjós til ykkar allra.
Steina

 

Eynhyrningur safnar draumum manna í hornið sitt.

 

Var að leita að texta í tölvunni minni og fann þetta fallega ljóð. Svona falleg ljóð eru aldrei of oft birt, þess vegna birti ég hluta af blogginu með ljóðinu aftur hér.

Gangið á Guðs vegum kæru vinir mínir.

Ég fann handskrifað ljóð eftir Hannes Pétursson, sem ég hafði skrifað upp eftir bók fyrir 16 árum. Þegar ég las þetta yfir sá ég eins og bíómynd þegar ég heyrði þetta dásamlega ljóð fyrst.
Ég sat í eldhúsinu með henni Dísu vinkonu minni. Við vorum að borða kleinur og drekka kaffi. Hún bjó þá rétt hjá Myndlista og handíða skóla Íslands þar sem ég þá var nemandi og ég fór oft í kaffi til hennar.

En einu sinni þegar við sátum hver á móti annarri í eldhúsinu hennar þá las hún þetta ljóð upphátt fyrir mig, það snerti mig djúpt. Málaði einhyrning á eftir. Minningin er falleg og það er ekkert að því að hafa þessa fallegu minningu í huganum, bara ef hún er ekki þarna aftur og aftur.

En stundum erum við bara minningarnar. Minningar sem eru eins og hugsanaform, sem stöðugt sveima í kringum okkur og minna okkur á sig.

Halló mundu mig, mundu mig ,mundu mig, og við liggjum og látum okkur dagdreyma um löngu horfnar stundir. Við höldum í raun orkunni, (minningarforminu) föstu. Þá gerist að ég held svolítið skrítið, við hleypum ekki nýrri orku (hugsanaformi) inn. Við stoppum lífsflæði. Við sjáum þetta oft þegar það er slæmt í eldra fóki sem bara lifir í fortíðinni. Það kemur engin ný orka inn, ekkert nýtt flæði. Það eru sagðar sömu setningarnar aftur og aftur og vitnað í gamla daga aftur og aftur. En við yngri gerum þetta líka, stundum í öðrum formum stundum í þessum formum. Sumir kaupa verðbréf fyrir mikla peninga. Sumir safna ofboðslega miklum peningum í bankabækur. Þetta er líka að stoppa flæði. Peningar eru líka orka sem þarf að flæða frá manni til manns, til manns .

Við söfnum hlutum í kringum okkur, sumt þurfum við aldrei að nota, en við stöflum því upp og geymum. Við söfnum minningum í albúm, og notum tíma að skoða og skoða og rifja upp og rifja upp. Í staðin fyrir að vakna upp á hverjum degi, með enga fortíð. Þá er ég ekki að meina bókstaflega. Auðvitað höfum við safnað lífsreynslu í gegnum árin og lífin, en við hugsum of mikið til baka, í staðin fyrir að vera alltaf í flæði, orka fram á við.

Ekki orka smá fram og tvö eða fimm til baka.
Lífið er að mínu mati orka sem flæðir áfram. Allt það sem við höldum að sé svo mikilvægt, er í raun alveg tilgangslaust. Það sem er mikilvægast í þessu lífi er að vera góð manneskja. Og hvað þurfum við til þess ?
Að lifa áfram, ekki afturábak. Að gera okkur grein fyrir að lífið er í raun bara augnablik, of stutt til að reyna að eignast allt,

RIGHT HUMAN RELATIONS er að mínu mati það sem er mikilvægast  !
Læt þetta duga að sinni, en hérna pikkaði ég þetta fallega ljóð inn og ég hvet ykkur til að lesa það og njóta

Skáld á tali við Einhyrning!

Apríl morgun.

Gamalt skáld signir sig til dagsins úti fyrir húsdyrum sínum. Þá kemur Einhyrningurinn um víðan veg innan úr sólarbirtunni líkt og ævilega þegar svo stendur á,  og krýpur niður, samt blíðlegar en nokkur tíma hafði verið.
Gamli maðurinn undrast þetta. Hann drjúpir höfði litla stund á báðum áttum, herðir síðan upp hugann, af því Einhyrningurinn krýpur svo blíðlega frammi fyrir honum, Starir í augu dýrsins og mælir hiklaust en rólega, eins og hann hefði kannað lengi hvert orð:
Þig átti ég að bróður
Í þagnarljósi barnshjarta míns.

Í skjóli föðurgarðsins
Og í skelfingu bersvæðanna
Átti ég þig að, leiðtogi minn

Nálæg hver tilsögn þín, alskír.
Og í áfangastað kvaðst þú bíða.

Þú varst mér ilmur
af eplum og greni.
Þú sem ert fiskur ristur á vegg
rökkvaða jarðfylgsna hinna ofsóttu

Þú sem ert Einhyrningur
og enga myrkviður skelfist.


Þig átti ég að bróður
Í þagnarljósi barnshjarta míns
En þig missti ég
Og þín er ég að leita sífellt...

Einhyrningurinn hlustar kyrr, en svarar ekki neinu.
Gamli maðurinn heldur áfram:

Dag einn
Dreymdi mig þig
Einhyrningurinn
Aleinn sit ég við fótskör þína
Hugur minn er kvíðafullur
Hornið fram úr enni þér gnístir !
Hjartaslag eftir hjartaslag
hnikar  því nær
og rakleitt
að rótum dýpstu bænar minnar.
Ég hugsa:  lifi ég, lifi ég
Svo lengi að það standi
Gegnum mig
Og í gaflinn dökka mér að baki ?
Endurleysi mig ?
Engu svaraðir þú, en mættir:

Eitthvert sinn þegar ókomnar stundir líða
ber ég eld að sjálfum mér.
Í augsýn
alls heimsins mun ég loga !
Ég er íþýngdur spádómsritum
íþýngdur testamentum
játningum og jarteiknum.

Eitthvert sinn
Þegar ókomnar stundir líða
þyrla ég sögunni frá enni mér
þvílíkt sem skýjum
og brenni sjálfan mig
til svartrar ösku

Fylli svo aftur hvern hlut
fylli nálægðirnar
fylli víðátturnar
vængjaður sögulausum geislum !

Og hjarta mitt kyrrist
Það kveið engu framar.
Hjarta mitt átti sér gleðisöng
Engin takmörk !

Þetta voru orð skáldsins.
Einhyrningurinn rís nú upp, mjallahvítur. Hann bregst ekki á neinn hátt við draumnum, en mælir stillt um leið og hann hverfur aftur langt inn í sólarbirtuna:
Ávallt fylgi ég þér
Og öllum hinum dýrunum

Horn mitt er geisli
Það heggur í tvennt vegleysuna !

Ég renn á undan ykkur
Um rautt myrkur skóganna.....
Sama hvort er bang grátt
blik  tungls um granir ykkar
ellegar þið berið
í alsælu leiðslu
á herðakambinum
háa stjörnu......

Ég renn á undan ykkur

Sjá ég er vatnið
Sem var og er, þótt það brenni !

Maðurinn lagði sér á minni svör einhyrningsins, þó tók hann ekki orð sín aftur, heldur mælti að nýju:

Þig átti ég að bróður
Í þagnarljósi barnshjarta míns.
En þig missti ég.
Og þín er ég að leita , sífellt......


Alheimskærleikur til ykkar allra
 

 
  

 

Til að skilja átökin í Mið Austurlöndum verður maður að fara aftur í tímann og sjá hlutina frá sögulegu sjónarmiði.

Þessa færslu skrifaði ég fyrir ári síðan. Langar að birta hana hérna aftur.

Þetta verður lengsta blogg í heimi. Hef hugsað um það í langan tíma að skrifa þessar pælingar  mínar niður, og núna geri ég það !

Til að skilja átökin í Mið Austurlöndum verður maður að fara aftur í tímann og sjá hlutina frá sögulegu sjónarmiði.

Hver hefur réttin til Jerúsalem ?

Aðalátökin í Miðausturlöndum eða Israel/Palestina er sennilega um hver hefur réttinn til að ráða yfir/búa í Jerúsalem. Bæði kristnir, gyðingar,og múslimar teljasig hafa réttinn.

Það er mikið fókuserað á það sem skilur að, í þessum þremur trúarbrögðum, og að það sé í raun ástæða þessa stríðs sem ríkir þarna á milli þeirra, en það hefur ányggilega ekki verið hugsun Guðs að skapa þessar þrjú ”ólíku” trúarbrögð til að splitta fólk hvert frá öðru, en er sennileg það sem við manneskjur veljum að túlka hver trúarbrögð fyrir sig, sem er orsök þessara deilna.

Kristintrú, gyðingatrú og Islam eiga öll upptök sín í miðausturlöndum. Kristrintrú og gyðingatrú hafa rætur sínar í núverandi Ísrael. Gyðingar vilja meina að Guð hafi gefið þeim þetta land, kristnir meina að landið tilheyri þeim, af því að Jesús lifði og dó þar. Islam hefur rætur sínar í Saudi Arabíu, en fluttist til Palestínu, og þar á eftir yfirtóku múslimar Jerúsalem, og gerðu Jerúsalem að heilagri borg.

Í aldaraðir lifðu múslimskir arabar, gyðingar saman í friði , eða þar til kristnir frá Evrópu fyrirskipuðu heilagt stríð svo Palestína gæti aftur orðið kristið svæði.Í því stríði drápu kristnir þúsundir af bæði gyðingum og múslimum. Frá þeim tíma og þar til í dag hafa verið fjölda stíða á milli þessara trúarbragða á þessu svæði. Deilan hefur ekki eingöngu verið trúarlegseðlis, en einnig um sögu, menningu og síðast en ekki síst völd.

Hvað þýðir það að vera trúaður ?

Trúarbrögð eru mikilvægur hluti mannkyns, bæði nú og áður, og þar af leiðandi mikilvægt að koma inn á það efni þegar hugað er að framtíð jarðar.

Að vera trúaður er það að trúa á Guð, eða eitthvað æðra en maður sjálfur.

Þessi þrjú stærstu trúarbrögð sem ég hef áður nefnt hafa margt sameiginlegt.
Bæði kristnir, gyðingar  og múslimar trúa á að það sé einn Guð, og að Guð hafi skapað heiminn á sex dögum, einngi að við sem mannfólk getum haft samtal við Guð. Þau er einnig sammála um að Guð skapaði fyrstu manneskjur á jörðinni (Adam og Evu) og að þeim var freystað af Satan þegar þau borðuðu af eplinu í Paradís.
Í kristinni trú og gyðingatrú eru Adam og Eva sköpuð í Paradísargarðinum, en í Islam eru þau sköpuð á himninum, en á eftir sköpunina færð í Paradísargarðinn.

Abraham, kallaður Ibrahim í Islamskri trú er afkomandi Adam og Evu. Abraham gegnir stóru hlutverki í öllum þremur trúarbrögðum. Bæði gyðingar og múslimar telja sig afkomendur Abraham. Abraham er fyrstur manna til að trúa á einn Guð.Árið 1800 fyrir okkar tímatal fær hann skilaboð frá Guði um að hann eigi eftir að verða ættfaðir mikils hóps mannkyns. Abraham á þó erfitt með að trúa því, þar sem eiginkona hans Sara er orðin of öldruð til að fæða börn. Þar af leiðandi fær hann son sem fékk nafnið Ismael með Hagar sem er þræll hans. Ismael er sá sem grunnleggur Islam. Tl mikillar undrunar verður Sara eiginkona hans ófrísk og fæðir sonin Isak. Hann er sá sem grunnleggur gyðingdóminn

Það er hægt að vera trúaður á margan hátt.

Það eru þeir sem eru ofsatrúarfólk, sem lifa ortodoks eftir Biblíunni, Kóraninum eða Toraen. Ofsatrúarhópar finnst ekki eingöngu innan Islam. Þeir finnast einnig innan gyðingatrúar og kristinnar trúar. Það eru þessi hópur sem við heyrum um í fjölmiðlum, því það eru þessir hópar sem hefur öfgafullar skoðanir sem þeir réttlæta í Guðs nafni.

Þar sem þessir öfgahópar lifa eftir sinni þýðingu/túlkun á trúnni, sem aðeins er hægt að túlka á þeirra hátt, gæti maður sagt að þeir lifi í gömlum hugsunarformum, sem heldur þeim fast í því, að það er aðeins hægt að trúa og lifa á einn hátt. Þegar maður þvermóðskulega stendur og heldur fast í eigin túlkun, og segir þær einu réttu, og ekki getur ekki á nokkurn hátt séð að aðrir getir haft aðra sýn á hlutunum, og sú sýn er jafn rétt fyrir þann aðila og mann sjálfan. Þá gerast átökin sem við sjáum í því trúarbragðarstríði sem herjar á jörðinni.

Gyðingar meðal annars, halda krampakennt fast í gömul hugsanaform, sem t.d. að sjá sig sem Guðs útvalda fólk, og að Guð hafi gefið þeim Palestínu. Hérna meina ég að gyðingar hafi rangt fyrir sér. Ég trúi að allt mannkyn sé Guðs útvalda þjóð. Gyðingar ættu að skoða stolt sitt á eigin þjóð, sem liggur í þeirri hugsun að halda að maður sé meiri en annar..
”Réttrúaðir” gyðingar í Ísrael aðskilja sig frá okkur hinum hlutnum af mannkyninu, þegar þeir telja sig rétta eigendur af Ísrael Þeir óska ekki að vera hluti af hinum hlutanum af mannkyninu. Þessi hugsun getur ekki verið góð fyrir heidina, fyrir mannkynið, fyrir það guðdómlega. Það er að mínu mati löng leið að samruna mannkyns, hvort sem er gyðingar, múslima er kristnir, á ég þá við þá sem hugsa sig ”þá rétt trúuðu”. Það er að blanda saman bæði trúarbrögðum, og kynþáttum. Gifta sig yfir landamæri þess sem ekki eru við. . Þetta sjáum við í ríkari mæli nú en áður. Þetta veldur eldri kynslóðinni miklum harmi, en er að mínu mati leiðin fram að einu lífi, einu mannkyni, einni þjóð.

Stríðið í Mið Austurlöndum er í dag tjáning fyrir aðskilnað, egoisma/sjálfselsku, efnishyggju ,valdabaráttu og græðgi sem fyllir líf alls mannkyns á jörðu.Þetta er það sem ógnar heimsfriðnum í dag á jörðinni. En það er ekki eingöngu stríð í Mið Austurlöndum, einnig stórríki eins og Bandaríkin, Kína og Rúsland,sem spila á strengi valdsins, friðaumræðu, vopnasalar, og ekki síst, olíuáhuga á þessum svæðum.

Leiðtogamenn í heiminum hafa reint að vinna að friði á þessum svæðum. En það er hægt að mínu mati að setja spurningarmerki við ástæðuna á bak við það sem þeir eru að gera. , margir vilja tryggja sér aðgang að olíusvæðunum, og að koma í veg fyrir að öll þessi svæði séu yfirráðasvæði múslima, sem vestræn þjóðfélög sjá sem hryðjuverkamenn.

Það er greinilegt að olian frá Mið Austurlöndum  hefur mikil áhrif á líf okkar vesturlanda. Ef það eru sprenginar og óeirðir á þessum svæðum, þá hækkar olíuverðið hjá okkur. Þar af leiðandi erum við mjög háð öllu því sem gerist á þessum svæðum, hvort sem við viljum það eða ekki. Olían hefur óhugguleg völd í okkar heimi, og daglega lífi.Það er í miðausturlöndum sem mest hráolía finnst í heiminum í dag.

Hormuzstræde er mikilvægt svæði á þessum svæðum, Þar sigla i gegn fjórðungur af allri olíu á jörðinni. Hormuzstræde er skurður sem tengir saman Persisku Bugtina í suðvestur og Omanbugten  sem liggur að Arabíska Hafsins.

Í dag eiga olíufustarnir og fjölskyldur þeirra alla þessa olíu, og eru þar af leiðandi óhuggulega ríkir. Ef olian væri í eigu landanna sjálfra og fólksins væri hægt að nota þá peninga sem koma í stað olíunnar til að byggja upp og þróa landið til ánægju fyrir íbúa þessara landa.Peningarnir gætu þjónað mörgum, í stað fárra.

Ef Mið Austurlönd innu sjálfir hráolíuna í heimalandinu sínu, í staðin fyrir að senda hráolíuna til vestrænna ríkja til að fá hana unna, myndi það skapa meiri efnahagslegan vökst í heimalandi þeirra, það myndi skapa þúsindir atvinnumöguleika, sem myndi verða til þess að atvinnuleysi myndi minnka og velferð aukast.Þetta gæti orðið til þess að heilbrigðiskerfið yrði betra svo fátækir jafnt sem ríkir fengi þá læknisþjónustu sem þeim ber.Einnig myndi þessi efnahagslegi vöxtur gefa fleyrum möguleika á menntun, og menntun er eins og við vitum máttur, og besta leiðin inn í framtíðina.

Við erum öll hluti af þessu á einn eða annan hátt, við erum öll hluti af mannkyninu, og þar af leiðandi vil ég meina að við höfum ábyrgð á því sem gerist hvar sem er í heiminum, við höfum ábyrgð á því að heimurinn verði betri á morgun en hann er í dag. Okkur ber skilda til að byggja brú á milli fólks, án hugsunar um kynþátt, trúarbrögð, eða þjóðerni. Við skulum sjá möguleika í staðin fyrir ekki möguleika. Við skulum sjá að það hversu ólík við erum sem styrk, en ekki veikleika. Við skulum taka það besta frá fortíðinni, sem við getum notað í framtíðnni, og svo skulum við nota það í nútíðinni.


Við skulum ekki bara tala um frið, við skulum bretta upp ermarnar og skapa frið, svo það verði friður. Friður næst ekki í stríði. Friður næst með að tala saman, með virðingu, og svo að finna lausn með skilningi fyrir hinu ólíka og fyrirgefningu á fortíðinni. Fyrirgefning er það að skilja. Skoðanaskiptin/dialog verður að vera í Kærleikanum, og virðingu fyrir hverjum og einum. Verknaðurinn framkvæmist í Kærleika til allra og alls og fyrir það heila.Bara á þann hátt vinnum við stríðin , í gegnum fólks hjarta, og Kærleikurinn mun vinna mannkynið.

Hugsunarformin hafa ógurlega mikin áhrif á því hvernig við lifum lífinu okkar. , hvernig við hugsum, skiljum, finnum og gerum hlutina. Það er viljinn í hugsuninni sem stjórnar tilfinningunum okkar í ákveðnar brautir og skapar svoleiðis hverning við bregðumst við, við allar aðstæður. . Í praksis er mjög erfitt að aðskilja tilfinningar og hugsanir. Því þær virka í mjög nánum tengslum hver við aðra. En það er munur á þeim. Hugsunin færir viljan inn á ákveðna braut, það er þess vegna sem orka fylgir hugsun.
Við höfum bæði ómeðvituð hugsunarform, og meðvituð hugsunarform. Þær ómeðvituðu eru m.a. þau hugsunarform á bak við uppeldi, trú, samfélag og þess háttar.

Sem sagt hugarkrafturinn hefur mikin kraft. Ef við hugsum neikvætt höfum við áhrif á umhverfi okkar á neikvæðan hátt. Við höfum geri ég ráð fyrir öll upplifað hvernig neikvæðni getur smitað frá sér. Ef við erum í herbergi með manneskju sem er neikvæð, finnum við fljótlega hve mikil áhrif það getur haft á okkur.Við finnum líka að ef við erum með jákvæðu fólki hvernig það getur smitað til allra um kring.

Lifum við eftir boðskap Guðs um náungakærleika, eða lifum lifum við í efnishyggju hugsanaformi, þar sem við höfum nóg með okkur sjálf !

Hræðslu, þunglyndi, neikvæðni, sjálfselska og hatur, sé ég sem efnishyggjuhugsanaform. Hugsanaform sem eru réttlætt í Guðs og efnishyggjunnar nafni. Hugsanaform sem við sem einstaklingar og við sem mannkyn höfum byggt upp kynslóð eftir kynslóð. Við sjáum núna að þetta eru þau hugsanaform sem við getur orðið til þess að hvorki við sem mannkyn, né Jörðin sem pláneta getur lifað mikið lengur.
Er mögulegt að vinna á og breita þessum hugsunarformum sem eru það sem er verst, Þannig að hræðsla verði frelsi, þunglyndi verði gleði, neikvæðni verði jákvæðni, sjálfselska verði að óeigingirni og hatur verði að Kærleika. Já, það er ég viss um að sé hægt ! Það er hægt að eyða gömlu hugsunarformi, sem heldur fólki föstu í ákveðnum munstrum, munstrum hvernig við bregðumst við og hugsum.

Ef við viljum leysa upp gömul hugsunarform þá er hægt að gera það á mjög einfaldan hátt. Í hverju hugsunarformi er og hefur einhverntíma verið jákvæðni, sem gerir að þarna finnst ljós, Sjáðu þetta ljós skínandi og fagurt. Sjáðu ljósið vaxa og verða bjartara í hugsunarforminu. Sjáðu ljósið vaxa þar til allt hugsunarformið er eingöngu Ljós. Einbeittu þér svo að hugsunarforminu. Sendu bjart og eins mikið Ljós á hugsunarformið, þar til það leysist upp í kærleikanum. Þegar þetta gamla hugsunarform er horfið, leyst upp í ljósi Kærleikans, myndast pláss fyrir nýjar hugsanir, hugsanir í Ljósinu, sköpunni og frelsinu .

Við sem einstaklingar berum ábyrgð á hugsunum okkar og því lífi sem við veljum að lifa. Við getum ákveðið með sjálfum okkur að hugsa aðeins fallega um og til annarra.. Í hvert sinn sem sem neikvæð hugsun rekur inn nefið, höfum við vald til að afvísa henni. Við getum valið að elska náungan, og við getum sýnt það í umhyggju til þeirra sem verða á vegi okkar.Við getum valið að vera ekki sjálfselsk, og að vera heiðarleg, og afvísað efnishyggjuandanum.

Það fólk sem á heima í Mið Austurlöndum og sérstaklega unga fólkið er meira og meira mótækileg fyrir nýjum hugsunarformum i staðin fyrir þau gömlu. Ný hugsunarform sem eru sköpuð í Kærleikans Ljósi og orku. Flestir sem búa þarna óska eftir friði á heimasvæðinu, og þau sjá að stríð er ekki leiðin sem leysir trúarbragðardeiluna.Það er eitthvað sem reynslan og sagan hefur sýnt þeim .
Flestir á þessum svæðum hafa haft sorgina inni í hjartanu, fátækt í lífinu, missir af nánum, eða ættingjum, afleyðingar af stríði kynslóð eftir kynslóð.

Í ljósi þess að við komum nær og nær hvert öðru, landamæri verða ósýnilegri, með þeirri tækni sem gerir okkur kleift að sjá og upplifa það sem gerist á öðrum stöðum i heiminum, eins og gerðist inni í eigin stofu.Sérstaklega er yngri kynslóðin opin fyrir þessum möguleikum. Þar af leiðandi eru þau opnari fyrir þeim möguleika að lífinu er hægt að lifa á margan ólíkan máta.Þau sjá í fjölmiðlum og á netinu að aðrar manneskjur hafa ólíka sýn á deilurnar á þeirra heimaslóðum, en stjórnmálamenn, og trúarleiðtogarar í heimalandi þeirra. Þetta opnar augu þeirra fyrir nýjum hugsunum, nýjum möguleikum, sem er eins og fræ sem sáð er og gefið möguleiki á nýju lífi. Þessi nýja kynslóð í Mið Austurlöndum eru þar af leiðandi meira krítisk fyrir því sem þeim er sagt. Þeir hafa meiri möguleika en eldri kynslóðir að sjá nýjar leiðir en áður voru hugsaðar.

Einnig eru fleiri sem vinna að sameiningu ólíkra trúarhópa með menningu og íþróttum. Til dæmis Middle East Peace Orchestra. Þar hefur Henrik Goldsmith tekist að fá tónlistafólk frá þessum þremur trúarhópum sem um er rætt til að spila saman.
Í heimi íþróttanna hefur verið safnað í baskebold lið. Þar sem hópur ísraela og palestínubúa spila saman í liði. Ég veit að þetta er ekki nóg til að skapa frið, það er greinilegt að það að finna áhugasvið þar sem þess konar samvinna er möguleg gefur jákvæða og nýja möguleika. Samvinna sem sameinar í staðin fyrir að sundra.Þess slag samvinna á örugglega eftir að breiða um sig eins og hringir í vatni, og þar af leiðandi  vera með til að skapa frið í heiminum.

Fjöldi manns vinnur að því að skapa frið á milli þessara ríkja. Það er lögð mikil áheysla á að finna lausn á þessum deilum, svo mögulegt sé fyrir alla aðila að lifa saman í eins mikilum friði og mögulegt.

En það er ekki nóg að skapa frið hjá öðrum, við þurfum einnig hver og einn að vinna að því að verða betri manneskur til að vera með til að gera skapa betri jörð fyrir okkur öll.
Við ættum hver og einn daglega í samspili okkar við aðra, að sýna Kærleika, þar er ég ekki bara að meina kærleika til fjölskyldu okkar og vina. Ég er að tala um Kærleika sem nær lengra en til okkar nánusta og dýpra en það hversdagslega.
Kærleikurinn er djúpur, innilegur, óeigingjarn umhyggjusamur og sýnir skilning fyrir öllu lífi á jörðinni. Kærleikurinn er umhyggja fyrir öllum bræðrum okkar og systrum hvar sem er á jörðinni. Kærleikurinn nær einnig til allra dýra, plantna og inn til sjálfrar Móður Jarðar.

Kærleikurinn og óeigingyrni er ekki eitthvað sem við förum út og kaupum. Hann/það finnst í okkur öllum. Við erum öll Guðdómleg, við höfum öll Guðs orku í okkur.

Við, ég og þú verðum sjálf að taka ábyrgð á hugsunum okkar, tilfinningum, því sem við gerum, og gerum ekki. Við verðum að upplifa okkur sem eina heild, og við verðum að hugsa og vera saman með hugsun um falleg samskipti okkar á milli. Þannig og bara þannig gerum við Jörðina að góðum stað að lifa á.

Ég hef með þessum skrifum minum reynt að gefa smá mynd, kannski mína mynd af ástandinu í Mið Austurlöndum. Kannski líka einn af þeim möguleikum sem ég tel vera mögulega til að skapa frið á þessum svæðum. Þar á ég við hvernig maður getur eitt og skapa hugsunarform.
Þessar deilur verða ekki leystar á stuttum tíma. Það þarf tíma til að eyða gömlum frystnum hugsunum. En ég er vis sum að við öll getum verið með á þennan einfalda hátt til að skapa frið í heiminum.
Fyrir hvert neikvætt hugsunarform, sem er skipt út fyrir jákvæða hugsun. Í hvert sinn sem við sýnum skilning í staðin fyrir fordóma erum við skrefi nær friðsamlegri lausn á trúardeilunum....

Leiðin til heilbrigðs líkama er auðveld, trúið mér, ég veit...

Dagur tiltektar hérna í Lejrekotinu. Byrjaði loksins að taka til í fataskápunum, sem ég ætlaði að vera búinn að fyrir jólin. En annir hafa verið miklar og engin tími til þess háttar smáatriða.

Ég er eiginlega að tæma fataskápana til rauðakrossins og þeirra sem vilja. Kílóin hrynja af mér og ég hef einhvernvegin engan skilning á því. Ég bara léttist og fötin stækka á mér !
Cirka 15 kíló eru farin frá því 27 ágúst þegar ég byrjaði á þessum nýja lífsstíl.
Ef einhver ykkar er í sömu sporum og ég hef verið alla tíð. Verið í hverjum megrunarkúrnum á eftir öðrum og bara bætt meiru og meiru á sig.

Ömurlega erfitt !!

Ef þið viljið breyta lífinu til frambúðar og virkilega vinna á þessu á sál og líkama þá er til leið, trúið mér, leiðin er auðveld. Ég hef aldrei haft svona auðvelt með þetta. Jólin voru auðveld, áramótin voru auðveld, ég hlakka til dagsins á morgun, því hann verður auðveldur.

Ef þið eruð virkilega tilbúinn, hafið samband við mig [e-mail]
Þetta er ekki töfrakúr, þetta er hugarvinna, þetta er skilningur og ást á sjálfinu og líkamanum.

Það er til leið og ég var svo heppin að finna hana. Í fyrsta sinn í mörg ár hlakka ég til sumarsins og léttu kjólanna og að baða í vatni og sjó.

Ég er ekki neinn líkamsdýrkandi, allir eru fagrir með Ljósið sem skín í gegnum þá !
En með líkama sem er of þungur til að gera lífið létt er erfitt að vera meðvitaður um það. Það er of margt í daglega lífinu sem verður erfitt þegar kílóin eru of mörg.

Annað til þeirra sem búa á Skagaströnd, þarna í bænum er listamaður sem hefði gaman af að kynnast íslendingum, hann heitir Philip Simmons, endilega gefið ykkur á  tal við hann!

Kærleikur til ykkar allra