Margir hafa beðið um hugleiðsu, hérna kemur mjög einföld morgunhugsun

Athugasemdir

[Swami Karunananda, 16.4.2010 kl. 23:59]

Kærar þakkir fyrir þetta, Steina. Ég byrjaði einmitt að hugleiða fyrir nokkrum vikum síðan og hugleiði nú þrisvar á dag (morguns, miðdegis og kvölds), tíu mínútur í senn, og hef í hyggju að integrera inn í mína morgunhugleiðslu þessar þrjár setningar sem þú stingur upp á í myndbandinu.

Annars vildi ég bara benda öllum sem þessar línur lesa, og eru etv. að áforma að byrja að meditera, hversu allsvægt það er að halda sig fram í rauðan dauðann við þann stað og þá stund sem maður hefur valið til hugleiðslunnar. Alltaf á sama stað og á sömu stundu - það er hin gullna og órjúfanlega regla hugleiðslufræðanna (amk. ef maður vill ná einhverjum árangri).

Annað og skylt atriði, og ekki síður þungvægt, er óhvikul ástundun : þ.e. að sleppa aldrei úr skipti í hugleiðslunni. Ekkert nema dauði náins ástvinar eða meiriháttar náttúruhamfarir í bakgarðinum eiga að koma í veg fyrir að fólk ræki hugleiðsluna í hvert einasta tilsett skipti. 

Enn eitt sem ég vildi tæpa á er að byrjendur í hugleiðslu (og þetta á jafnvel við um fólk sem nokkra reynslu hefur af hugleiðslunni) ættu að forðast að gera sér neinar væntingar um það hvert hugleiðslan muni leiða mann. Hugleiðslan er ferðalag um ókannaðar lendur manns eigin verundar, og allar væntingar eða fyrirfram mótaðar hugmyndir um hvert það ferðalag muni teyma mann gera iðulega ekkert annað en að þvælast fyrir (jafnvel sú hugmynd, sem laðar margan manninn til að iðka hugleiðslu, að þetta gangi út á að kyrra sig til að heyra betur í Guði, eða eitthvað álíka). Gott er hér sem endranær að vera eins og lítið barn sem ´aksepterar´ bara það sem gerist án þess að búast við neinu öðru, og án þess að dæma það né slengja nokkrum merkimiða á það.  - (Hér mætti skjóta inn lítillega breyttri tilvitnun í meistara Búdda: "Hugmyndir okkar um það hvert hugleiðslan muni leiða okkur eru álíka gagnlegar og hugmyndir fuglsunga um veröldina fyrir utan áður en hann brýst út úr egginu.")

Ef ég ætti að velja eitt spakmæli sem betur en önnur lýsa anda og inntaki hugleiðslunnar, þá yrði það þetta: ´Ástundun er mikilvægari en "árangur"´.

Hér hef ég talað eins og einhver margsjóaður sérfræðingur í hugleiðslu - sem ég er alls ekki (hafandi aðeins stunda hana í fáeinar vikur, eins og að ofan greinir). En ofangreindir punktar hafa hjálpað mér af stað í þessum nýja og framandi og órannsakaða heimi sem hugleiðslan er, og geta vonandi nýst fleirum sem í svipuðum sporum standa.

Knús og kærleikur til þín Steina, og allra annarra sem nennt hafa að lesa þetta hundlanga röfl í mér.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 19.4.2010 kl. 17:56]

Knús og takk Steina mín.

[Kristborg Ingibergsdóttir, 22.4.2010 kl. 21:20]

Knús og takk Steina mín